Απέραντη ησυχία που τη σπάει ο ήχος απο το πέταγμα των πουλιών, χιονισμένεs κορυφές που αντανακλούν τα χρώματα της δύσnς. Όλεs αυτέs Οι λέξεις περιγράφουν τη Βάλια Κάλντα-και πάλι η ουσία δrαφεύγει, αν δεν βρεθείς εκεί να ζήσεις την εμπειρία. Από το 2003 η Βάλια Κάλντα αποτελεί τμήμα ευρύτερης προστατευόμενης περιοχής της Βόρειας Πίνδου, που περιλαμβάνει και τον γειτονικό εθνικό δρυμό Βίκου-Αώου.
Από εδώ περνά το διεθνές μονοπάτι Ε6 και πολλοί πεζοπόροι διαλέγουν αυτή τη διαδρομή για να ανέβουν μέχρι τις δύο αλπικές λίμνες της Φλέγκας που βρίσκονται σε υψόμετρο περίπου 1.800, οι οποίεs ονομάζονται και δρακόλιμνεs χάρη στουs μικρούs τρίτωνες που ζουν στα νερά τους. Μια μεγάλη φωτιά που ξέσπασε στην περιοχή το 1993 κατέκαψε τμήμα του δάσουs-περισσότερα από 8.000 στρέμματα-τηs μαύρης πεύκης κοντά στο Αρκουδόρεμα.
Ευτυχώς φαίνεται ότι σταδιακά η ισορροπία επανέρχεται στην περιοχή καθώs η φύση ακολουθεί τους δικούς της ρυθμούς. Άλλωστε, στην καρδιά του εθνικού δρυμού κάθε ανθρώπινη επέμβαση απαγορεύεται. 'Οσο για τιs αρκούδες που έδωσαν το όνομά τους στο ρέμα που διαρρέει την ειδυλλιακή τοποθεσία για να ενωθεί με τον Αώο, μάλλον προτιμούν να κινούνται στα δρυοδάση, σε χαμηλότερα υψόμετρα. Περνούν βέβαια και από τη Βάλια Κάλντα, κυρίως όμως τον χειμώνα όταν το χιόνι την κάνει απροσπέλαστη στον περισσότερο κόσμο και έτσι έχουν την ησυχία τους.
Τις άλλες εποχές του χρόνου η κοιλάδα αποτελεί πέρασμα γι αυτές προs άλλες τοποθεσίες όπου βρίσκουν περισσότερη τροφή. Στη Βάλια Κάλντα που στεφανώνεται από γαλαζωπή αχλύ (Θα παρατηρήσετε το φαινόμενο αν κοιτάξετε προσεκτικά πίσω από τα δένδρα, και για πολλούς αποτελεί «σημάδι» ότι ο τόπος εκπέμπει θετική ενέργεια) τα θηλαστικά, τα πουλιά, τα αμφίβια και τα ερπετά ζουν μια ζωή άγρια, γεμάτη κινδύνους. Ωστόσο βρίσκονται σε απόλυτη αρμονία με τη φύση γιατί, σε αντίθεση με κάποιους από εμάς, ξέρουν καλά ότι αυτό είναι το σπίτι τους.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ
Η Βάλια Κάλντα χαρακτηρίστηκε εθνικός δρυμός το 1966 για να προστατευθούν η πλούσια πανίδα και η χλωρίδα της. Το βλαχόφωνο όνομά της σημαίνει Ζεστή Κοιλάδα και πιθανότατα ονομάστηκε έτσι κατ' ευφημισμόν, καθώs στην καρδιά του χειμώνα η θερμοκρασία παραμένει πολύ χαμηλές. Ήταν κάποτε άγριο μέρoς, λημέρι ληστών που έβρισκαν καταφύγιο στα πυκνά δάση της. Το υψόμετρο στην κοιλάδα κυμαίνεται ανάμεσα στα 1.200 και 1.300, ενώ οι κορυφέs τριγύρω-το Αυγό, οι Μπάλτσεs, η Φλέγκα-ξεπερνούν τα 2.000 μέτρα. Χαρακτηριστικό της περιοχή είναι το πέτρωμα του σερπεντίνη με το σκούρο κόκκινο ή ελαφρώs πρασινωπό χρώμα.
