Το ημερολόγιο έλεγε 1η Ιουνίου 1880 όταν εγκαινιάστηκε ο φάρος που δεσπόζει στην Αλεξανδρούπολη, το βορειότερο λιμάνι της Ελλάδας, με σκοπό να διευκολύνει τους ναυτικούς που ταξίδευαν στην περιοχή του Ελλήσποντου και αποτελεί το σύμβολο της ακριτικής πρωτεύουσας του Έβρου ενώ με την πάροδο των χρόνων η εικόνα του έκανε την εμφάνιση της σε καρτ ποστάλ, γραμματόσημα και αφίσες. Εγκαινιάστηκε την 1η Ιουνίου 1880 και έκτοτε η φωτεινή του δέσμη που φτάνει μίλια μακριά, παραμένει άσβεστη καθοδηγώντας τους ναυτικούς και τα πλοία. Ο Φάρος της Αλεξανδρούπολης κατασκευάστηκε το 1850 από τη γαλλική Εταιρία Φάρων και Φανών της Μεσογείου κατόπιν σύμβασης με την τότε τουρκική κυβέρνηση.
Χτίστηκε στο σημερινό λιμάνι της πόλης, αποσκοπώντας στη διευκόλυνση της ακτοπλοΐας και της πελαγοδρομίας για τους ντόπιους ναυτικούς και ναυτιλλομένους που ταξίδευαν στην περιοχή του Ελλήσποντου. Είναι τοποθετημένος στη δυτική πλευρά του λιμανιού και εδράζεται πάνω σε ένα κυλινδρικό βάθρο που απέχει 27 μέτρα (εστιακό ύψος) από τον θαλάσσιο πυθμένα. Το ύψος του αγγίζει τα 18 μέτρα, διαθέτει 98 εσωτερικά σκαλοπάτια που οδηγούν στο θάλαμο του φανού ενώ το πάνω μέρος του είναι ελασμάτινο με 10 σειρές υαλοπινάκων.
Γύρω από τον φανό, στην κορυφή του Φάρου της Αλεξανδρούπολης, περιστρέφεται ένας κοίλος καθρέφτης που στέλνει το φως στα τοποθετημένα γύρω του πρίσματα-μια διαδικασία που γινόταν με βάση τα αντίβαρα και τις τροχαλίες που φρόντιζε ο φαροφύλακας για πολλά χρόνια. Σε 6 ενδιάμεσα σημεία του κλιμακοστασίου υπάρχουν έξι πλατύσκαλα και έξι παράθυρα που χρησιμεύουν στην εσωτερική φωταγώγηση του κτηρίου. Η φωτιστική του ορατότητα είναι δυνατή σε απόσταση 24 ναυτικών μιλίων από την ακτή (44 χλμ. περίπου). Tα εγκαίνια του φάρου έγιναν την 1η Ιουνίου 1880 και από τότε λειτουργεί χωρίς διακοπή σηματοδοτώντας το χαρακτηριστικό σύμβολο της πόλης της Αλεξανδρούπολης.
Τα πρώτα χρόνια λειτουργούσε με ασετιλίνη, μέθοδος που με την πάροδο του χρόνου αντικαταστάθηκε με αυτή του της πυράκτωσης με τη χρήση πετρελαίου. Από το 1974 μέχρι σήμερα λειτουργεί με ηλεκτρικό ρεύμα αλλά διαθέτει και εφεδρικές φιάλες με ασετιλίνη για έκτακτες περιπτώσεις διακοπής της ηλεκτροδότησης. Επισκευές και μετασκευές στην κτιριακή υποδομή του φάρου έγιναν το 1946 και το 1955. Το 2002 αντικαταστάθηκε ο ηλεκτρολογικός του εξοπλισμός με έναν πιο πρόσφατης τεχνολογίας.
