Σε απόσταση 15 περίπου χλμ. μετά τη Λουτροπηγή βρίσκεται η πανέμορφη ορεινή κωμόπολη Ρεντίνα, η έδρα του ιστορικού ομώνυμου δήμου. Είναι χτισμένη σε υψόμετρο 900 μ. στο νότιο άκρο της Πίνδου, στα όρια των νομών Καρδίτσας, Φθιώτιδας και Ευρυτανίας. Απέχει από την Καρδίτσα 55 χλμ. και από το Καρπενήσι 54 χλμ. Ο μόνιμος πληθυσμός της Ρεντίνας ξεπερνά τους 300 κατοίκους αλλά κατά τους θερινούς μήνες ο αριθμός των κατοίκων αυξάνεται κατά πολύ. Για τους λάτρεις της φύσης και των πολιτισμικών αναζητήσεων, η Ρεντίνα αποτελεί έναν ιδανικό προορισμό. Λειτουργούν όλο το χρόνο καφενεία και ταβέρνες.
Η Ρεντίνα είναι χαρακτηρισμένη ως διατηρητέος παραδοσιακός οικισμός, με περισσότερα από 600 σπίτια και πλούσια ιστορική παράδοση. Ο μεγάλος αριθμός των σπιτιών και οι μεγαλοπρεπείς πέτρινοι πύργοι με πολυτελή εσωτερική διακόσμηση και φρουριακή συγκρότηση που σώζονται, αποτελούν αδιάψευστα στοιχεία της οικονομικής ευημερίας που γνώρισε τις τελευταίες εκατονταετίες. Η ιστορία της Ρεντίνας όμως αρχίζει πολλούς αιώνες πριν. Σε διάφορα σημεία της περιοχής βρέθηκαν δείγματα αρχαίας εγκατοίκησης, ερείπια τειχών προϊστορικής εποχής και τάφοι 4ου και 3ου αιώνα π.Χ. Πλησίον της Ρεντίνας πιθανολογείται ότι βρίσκονταν η «Αγγεία Πολιτεία» στην οποία κατοικούσαν οι Δόλοπες.
Μεγάλος αρχαίος τειχισμένος οικισμός βρέθηκε στο λόφο «Παλιόκαστρο» κοντά στα σπίτια της Ρεντίνας δυτικά της κωμόπολης. Στο λόφο είναι ορατά ίχνη τειχών και πύργου, χωρίς να έχει προσδιοριστεί η χρονολογία τους. Οι αρχαιολόγοι σύμφωνα με αξιόπιστες ενδείξεις που διαθέτουν, υποστηρίζουν ότι ο χώρος κατοικήθηκε στα ελληνιστικά χρόνια και κατά τη ρωμαϊκή περίοδο. Ένας ακόμη τειχισμένος αρχαίος οικισμός υπάρχει στο δρόμο από τη Ρεντίνα προς την Παλιά Γιαννιτσού του νομού Φθιώτιδος. Τα τμήματα του τείχους και ενός πύργου διακρίνονται ελάχιστα μέσα στη δασώδη περιοχή. Στη θέση «Κάστρο Παναγιά» κάτω στη ρεματιά, υπάρχει επίσης μικρή τειχισμένη ακρόπολη. Η γεωγραφική θέση της περιοχής, η ανάπτυξη της κτηνοτροφίας και της μεταξοκαλλιέργειας, σε συνδυασμό με τα προνόμια που παραχωρήθηκαν από την Οθωμανική Αυτοκρατορία στην ευρύτερη περιοχή των Αγράφων με τη συνθήκη του Ταμασίου, έδωσαν τη δυνατότητα στη Ρεντίνα να αναπτυχθεί οικονομικά και πολιτιστικά.
Τα χρόνια της Οθωμανικής κυριαρχίας χτίζονται και διακοσμούνται θαυμάσια οι εκκλησίες (Κοίμηση της Θεοτόκου με τέμπλο του 1695, το παρεκκλήσι του Αγίου Δημητρίου 1662, ο Άγιος Γεώργιος με τοιχογραφίες του 1719, ο Άγιος Νικόλαος 1725 κ. α.) Την ίδια περίοδο δημιουργείται μεγάλη βιβλιοθήκη και ιδρύεται η σχολή Ρεντίνας όπου διδάσκονται Αρχαία Ελληνικά, Λατινικά κ.α. Για μεγάλο χρονικό διάστημα υπήρξε έδρα της Επισκοπής Λιντζάς και Αγράφων.
Ο επισκέπτης στη Ρεντίνα έχει τη δυνατότητα να επισκεφτεί το Μουσείο Βυζαντινής και Μεταβυζαντινής Τέχνης που ιδρύθηκε το 1975 και στεγάζεται στο παρεκκλήσι Αγίου Σεραφείμ του ναού του Αγίου Γεωργίου στο κέντρο της Ρεντίνας. Στο μουσείο φυλάσσονται εικόνες του 16ου και 17ου αιώνα, διάφορα ιερά σκεύη, ιερά Ευαγγέλια εκδόσεις Βενετίας του έτους 1535, άλλα παλαιά έγγραφα, βιβλία και αντικείμενα θρησκευτικού περιεχομένου. Περίτεχνο είναι και το τέμπλο του Αγίου Γεωργίου η οροφή του οποίου κοσμείται με τοιχογραφίες του 16ου αιώνα. Ενδιαφέρον για τον επισκέπτη παρουσιάζει και το Μουσείο Εθνικής Αντίστασης που ιδρύθηκε τον Αύγουστο του 1990 και στεγάζεται σε αίθουσες του λιθόκτιστου Δημοτικού Σχολείου στο κέντρο του χωριού.
Στο Μουσείο εκτίθενται κειμήλια της Εθνικής Αντίστασης (1941-1944) και πλούσιο φωτογραφικό υλικό. Οι κάτοικοι της Ρεντίνας όπως και το σύνολο του Ελληνικού λαού αντιστάθηκαν δυναμικά στους Γερμανούς κατακτητές και πρωτοστάτησαν την περίοδο της Εθνικής Αντίστασης. Η Ρεντίνα έλαβε μέρος με δικό της αντάρτικο τμήμα, το τμήμα «Μενελαΐδας». Φιλοξένησε τη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών του Ελληνικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού (Ε.Λ.Α.Σ.) απ' όπου αποφοίτησαν συνολικά 1300 περίπου έφεδροι αξιωματικοί, μεταξύ αυτών και 11 γυναίκες. Υπήρξε έδρα καπεταναίων και τόπος σύστασης της Α' πολιτικής οργάνωσης της Εθνικής Αντίστασης το 1942.
Τον Δεκαπενταύγουστο πραγματοποιούνται λαμπρές πανηγυρικές εκδηλώσεις, Εκατοντάδες κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής παίρνουν μέρος στις εκδηλώσεις που αρχίζουν την παραμονή στην Ιερά Μονή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και ολοκληρώνονται το βράδυ του Δεκαπενταύγουστου με γλέντια και χορούς στην πλατεία. Σπουδαίες εκδηλώσεις γίνονται και τη 2η μέρα του Πάσχα στην πλατεία με την αναβίωση του τοπικού εθίμου «Μπαϊράκια». Σύμφωνα με το έθιμο γίνεται εικονική δημοπρασία εικόνων για τη συντήρηση του μοναστηριού.
Από την περιοχή της Ρεντίνας πηγάζει και ο ποταμός Ονόχωνος που εμπλουτίζει με τα νερά του τη λίμνη Σμοκόβου, διασχίζει όλο το δήμο Μενελαΐδος και χύνεται στον Πηνειό. Σε απόσταση 10 χλμ. από το χωριό βρίσκεται κα ιη πέτρινη γέφυρα «Καλογερόμυλος».
Η έκταση του δήμου φτάνει τα 58.000 στρέμματα και μεγάλο μέρος (30.000 στρέμματα περίπου) καλύπτεται από δάση δρυός, ελάτης και καστανιάς. Σ' αυτά ζουν πολλά είδη άγριων ζώων και πουλιών. Από το «Λεπούχι» (1200 μ.) 8 χλμ. βόρεια της Ρεντίνας, αγναντεύει κανείς όλο το Θεσσαλικό κάμπο. Η θέση «Ζαχαράκη» (1100 μ.) 6 χλμ. βόρεια του χωριού στα σύνορα Ευρυτανίας και Φθιώτιδας, αποτελεί τόπο συνάντησης πολλών κυνηγών αλλά και δεκάδων φυσιολατρών που επιλέγουν την όμορφη διαδρομή Καρπενήσι-Ρεντίνα-θεσσαλικό κάμπο. Στην παράγκα όπου στεγάζεται το αναψυκτήριο και είναι ανοιχτό σχεδόν όλο το χρόνο, μπορεί κανείς να ξεδιψάσει ή να απολαύσει νόστιμους μεζέδες και φαγητό, παρέα με τους κυνηγούς κατά την κυνηγετική περίοδο. Στη Ρεντίνα εδρεύει ο Σύλλογος Προστασίας Μουσείου Βυζαντινής και Μεταβυζαντινής Τέχνης και ο Σύλλογος Φίλων Μουσείου Εθνικής Αντίστασης Ρεντίνας και Αγράφων.
I.M. Κοιμήσεως Θεοτόκου: Το πιο αξιόλογο μνημείο της περιοχής, η Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου βρίσκεται 6 χλμ. ανατολικά της Ρεντίνας μέσα σε πανέμορφο δάσος με βελανιδιές. Σύμφωνα με την παράδοση χτίστηκε τον 9ο ή 10ο αιώνα. Υπάρχουν ακριβείς μαρτυρίες ότι η Μονή ανακαινίστηκε το 1597, ενώ το 1640 ανακαινίστηκε το Καθολικό της. Ο ναός είναι αθωνικού τύπου με τρούλο και τοιχογραφίες του 1662 ιστορημένες από τον ζωγράφο Ιωάννη και το γιό του. Βόρεια και νότια του νάρθηκα, υπάρχουν παρεκκλήσια. Στην ανατολική και δυτική πλευρά του ναού υπάρχουν πτέρυγες κελιών τα οποία ανακαινίστηκαν και διατηρούνται σε πάρα πολύ καλή κατάσταση.
Η Ιερά Μονή κοσμείται από περίτεχνο ξυλόγλυπτο επιχρυσωμένο τέμπλο με τρεις σειρές εικόνων, με σκαλιστά βημόθυρα, προσκυνητάρια με φιλντισένια διακόσμηση κ.α. Σπουδαίες τοιχογραφίες καλύπτουν ολόκληρο το ναό. Σε μια απ' αυτές απεικονίζονται οι κτήτορές του να κρατούν στα χέρια τους ομοίωμα του ναού. Οι τοιχογραφίες που υπάρχουν στο εσωτερικό μέρος του νάρθηκα είναι εμπνευσμένες από τη λαϊκή φαντασία για τη ζωή και τις αρετές των μοναχών. Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας το μοναστήρι ήταν πλούσιο και φιλοξενούσε περισσότερους από 50 μοναχούς. Διατηρούσε δεσμούς με το Φανάρι, το Άγιο Όρος και τη Ρωσία.
Συνέβαλλε σημαντικά στη διατήρηση των ελληνικών γραμμάτων και παραδόσεων. Έπαιξε σημαντικό ρόλο στις απελευθερωτικές προσπάθειες των κατοίκων της περιοχής και τους αγώνες των αρματολών. Στην Ιερά Μονή φυλάσσεται η κάρα του Αγίου Βασιλείου Ιερομάρτυρα πρεσβύτερου Αγκύρας, πολιούχου και προστάτη της Ρεντίνας. Η μνήμη του τιμάται στη μονή στις 22 Μαρτίου με πανηγυρικές εκδηλώσεις. Από το έτος 2000 η Ιερά Μονή λειτουργεί ως γυναικεία μονή και είναι επισκέψιμη όλο το χρόνο. Η μικρή αδελφότητα γυναικών μοναχών που μένει εκεί καταβάλλει αξιόλογες προσπάθειες για την συντήρηση και αναστύλωσή της.
