Από τις πόλεις της Θεσσαλίας προσωπικά μου αρέσουν περισσότερο τα Τρίκαλα. Η πόλη έχει αξιοποιήσει ευρωπαϊκά προγράμματα προς όφελος των πολιτών. Η πόλη μπορεί να αποτελέσει βάση για κοντινές εκδρομές ακόμη και σε περιοχές που δεν ανήκουν στο νομό Τρικάλων αλλά στον διπλανό νομό Καρδίτσας. Οι περισσότεροι που επισκέπτονται την περιοχή σταματούν στην όμορφη λίμνη Πλαστήρα αγνοώντας άλλες εξίσου όμορφες περιοχές όπως τα περίφημα χωριά της Αργιθέας. Εμείς πήγαμε προς την Ιερά Μονή Σπηλιάς λόγω μιας βάφτισης στην οποία θέλαμε να παραβρεθούμε.
Για να φτάσει κανείς στα χωριά της Αργιθέας πρέπει να περάσει από το Μουζάκι Καρδίτσας, που βρίσκεται πιο κοντά στα Τρίκαλα, περίπου 20 λεπτά με το αυτοκίνητο. Το Μουζάκι είναι κόμβος μεταξύ του κυρίως κομματιού της Θεσσαλίας, των χωριών της Αργιθέας, της Λίμνης Πλαστήρα και της βόρειας πλευράς των Αγράφων. Προσπερνώντας το Μουζάκι κατευθυνόμαστε προς τα χωριά της Αργιθέας και συγκεκριμένα την ανατολική πλευρά της Αργιθέας. Ξεφεύγουμε από τις ταμπέλες-σειρήνες που μας κατευθύνουν προς Λίμνη Πλαστήρα και συνεχίζουμε για Βλάσι. Η διαδρομή είναι μέσα στο δάσος, στην άκρη από γκρεμούς με υπέροχα τοπία.
Το χειμώνα λογικά έχει αρκετό χιόνι, γι’ αυτό και στην άκρη των δρόμων υπάρχει η σχετική σήμανση. Όμορφα χωριά που περνάει κανείς στην διαδρομή και στα οποία μπορεί να κάνει στάση είναι το Πευκόφυτο, το σύμπλεγμα οικισμών που αναφέρεται ως Πετρίλο, το Βλάσι και το Παλαιοχώρι Φουντωτού. Τα περισσότερα από αυτά τα χωριά δεν είναι παρά μικροί οικισμοί με ελάχιστα σπίτια. Ακολουθούμε τις ταμπέλες προς Ιερά Μονή Σπηλιάς. Το τελευταίο κομμάτι του δρόμου, περίπου 5-6 χιλιόμετρα, είναι χωματόδρομος σε σχετικά καλή κατάσταση. Η συνολική απόσταση από Τρίκαλα είναι λιγότερο από 2 ώρες.
Το μοναστήρι βρίσκεται σε ψηλό, διακριτό σημείο, ενώ τα αυτοκίνητα μπορούν να το προσεγγίσουν ως επάνω. Η Μονή Σπηλιάς είναι χτισμένη σε απότομη βραχώδη βουνοπλαγιά που υψώνεται πάνω από την χαράδρα του Περτιλιώτη στην Ανατολική Αργιθέα. Μέσα στο μοναστήρι υπάρχουν 2 εκκλησίες κολλητά η μία στην άλλη, πετρόχτιστες και με ενδιαφέρον διάκοσμο. Η θέα είναι το κάτι άλλο. Στον προαύλιο χώρο υπάρχουν 2 βρύσες με κρυστάλλινο νερό από το βουνό. Ο μικρός ναός γιορτάζει στην Κοίμηση της Θεοτόκου και ο μεγαλύτερος της Ζωοδόχου Πηγής. Μέσα στην εκκλησία υπάρχει ωραίο ξυλόγλυπτο τέμπλο, αντίγραφο του παλιότερου επίχρυσου.
Το μοναστήρι διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο κατά τα χρόνια της επανάστασης του 1821. Εάν συνεχίσει κανείς τη διαδρομή του λίγο πριν την Μονή Σπηλιάς φτάνει στην πιο νεαρή σε ηλικία φυσική λίμνη της Ελλάδας, την Στεφανιάδα. Εκεί βρίσκεται και το ομώνυμο χωριό. Η λίμνη δημιουργήθηκε όταν το 1963 κομμάτι του βουνού κατακρημνίστηκε εγκλωβίζοντας το νερό στη θέση εκείνη. Μετά την ανάβαση και την διαδρομή, ο καθαρός αέρας ανοίγει την όρεξη. Κατά τη διάρκεια της διαδρομής συναντά κανείς αρκετά χάνια και ταβέρνες που ανοίγουν κυρίως τα Σαββατοκύριακα. Λόγω της βάφτισης κατευθυνθήκαμε στο Χάνι του Νασιώκα που βρίσκεται στην διαδρομή επιστρέφοντας προς Τρίκαλα, δίπλα σε χείμαρρο.
Σπεσιαλιτέ της περιοχής είναι κυρίως τα κρεατικά και τα τυροκομικά. Όσον αφορά στη διαμονή επειδή δε μείναμε κάπου, δεν έχω ιδία άποψη. Τα Τρίκαλα είναι κοντά, επίσης και η Καρδίτσα. Ξενώνες υπάρχουν τόσο στο Μουζάκι όσο και σε διάφορα χωριά όπως στο Πετρίλο και στο Πευκόφυτο. Επόμενος στόχος είναι να γυρίσουμε την περιοχή άνοιξη που λογικά η φύση θα οργιάζει, ενώ στις ψηλές βουνοκορφές θα υπάρχει ακόμη χιόνι.
