Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει 878 μόνιμους κατοίκους. Η πρόσβαση από τη Θεσσαλονίκη είναι αρκετά εύκολη, κάτι που ευνοεί την άφιξη διεθνών επισκεπτών: η απόσταση από το αεροδρόμιο διανύεται μέσα σε 1 ώρα και 20 λεπτά. Από τον Πολύγυρο η απόσταση είναι 80 χιλιόμετρα. Η θέση στην οποία είναι χτισμένο το Παλιούρι δείχνει να κατοικείται από την αρχαιότητα-κατά πάσα πιθανότητα εκεί βρισκόταν η πόλη Θέραμβος, που μας είναι γνωστή από τον Ηρόδοτο. Στα ρωμαϊκά χρόνια, πάλι, δημιουργήθηκε οικισμός στην ορεινή τοποθεσία Κουτόνι (έξω από το σημερινό χωριό), που φαίνεται να συνδέεται με την Κασσάνδρεια.
Το σύγχρονο Παλιούρι, από την άλλη, αναδύεται σε αδιευκρίνιστη χρονολογία στον Μεσαίωνα, αποτελώντας βακούφι κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας. Το όνομά του το οφείλει στα παλιούρια της περιοχής-ανθοφόρους αγκαθωτούς θάμνους που χρησιμοποιούνταν ως περίφραξη των παλιών σπιτιών. Οι κάτοικοί του επαναστάτησαν ανεπιτυχώς το 1821, οπότε χρειάστηκε να περιμένουν τους Βαλκανικούς Πολέμους για να ενωθούν με την Ελλάδα. Το 1918 εντάχθηκε στο Παλιούρι ο παράκτιος οικισμός Χρούσω (ή Χρούσος), γεγονός που έμελλε να αποδειχθεί κομβικής σημασίας για την τουριστική ανάπτυξη την οποία γνώρισε από το 1962 κι έπειτα, όταν άνοιξε εκεί ξενοδοχειακή μονάδα «Ξενία». Το 1982 άρχισε να λειτουργεί κι ένα πολύ επιτυχημένο κάμπινγκ, με δυνατότητα φιλοξενίας ως και 1.000 επισκεπτών.
Πού να μείνετε: Με δεκαετίες τουριστικής ανάπτυξης πίσω του, το Παλιούρι προσφέρει ένα εντυπωσιακό πλήθος καταλυμάτων, για κάθε προϋπολογισμό. Έτσι, ο επισκέπτης θα βρει κάμποσα καλά ξενοδοχεία (μεγάλα και μικρά), αλλά και πολλά ενοικιαζόμενα διαμερίσματα (μεμονωμένα ή σε συγκροτήματα). Οι περισσότερες επιλογές διαμονής τείνουν προς το παραλιακό μέτωπο, θα βρείτε όμως και μέσα στο ίδιο το χωριό. Εντελώς ενδεικτικά, αν θέλετε να επενδύσετε σε μια λουξ διαμονή δίπλα στο κύμα, μια εξαιρετική επιλογή είναι το «Villa D’ Oro-Luxury Villas & Suites» στο Κάνιστρο.
Στην ίδια περιοχή είναι και το «Kappa Resort», μόλις 200 μέτρα από ιδιωτική παραλία, το οποίο προσφέρει και πισίνα, καθώς και κομψά διακοσμημένες μονάδες. Προς την περίφημη παραλία Χρουσό, πάλι, θα βρείτε το ξενοδοχείο «Chrousso Village», το οποίο δίνει την εντύπωση χωριού μέσα στο πευκοδάσος. Μεταξύ Κανίστρου και Αγίου Νικολάου το «Miraggio Thermal Spa Resort» προσφέρει εξαιρετικό συνδυασμό χαλάρωσης, θέας και πολυτέλειας, ενώ το «Πόρτο Βαλίτσα»-στην ομώνυμη, πανέμορφη τοποθεσία-υπόσχεται την εμπειρία ενός πολυχώρου διακοπών. Για πολύ πιο οικονομικές τιμές, μα δίχως εκπτώσεις στην ποιότητα των υπηρεσιών, θα κινηθείτε εντός του χωριού, όπου θα βρείτε τα μικρά ξενοδοχεία «Kleanthis House» και «Estival Concept».
Προτάσεις για καφέ και ποτό: Όπως και σε πολλά άλλα μέρη με σημαντική τουριστική ανάπτυξη, στο Παλιούρι τα περισσότερα μαγαζιά ανοίγουν το πρωί ως καφέ και μετατρέπονται σε μπαρ κατά τις βραδινές ώρες, σερβίροντας παράλληλα και διάφορες επιλογές φαγητού. Αρκετά δημοφιλή, επίσης, είναι τα καφέ-μπαρ των μεγάλων ξενοδοχείων της περιοχής. Παρά τον συναγωνισμό των τελευταίων ετών, το beach bar «Ναυαγός», κοντά στο Κάνιστρο, διατηρεί τη φήμη του ως ένα από τα καλύτερα μέρη για καφέ και μπάνιο στο πρώτο πόδι της Χαλκιδικής. Πολύ δημοφιλής είναι και ο «Κουρσάρος», σε καταπληκτική θέση πάνω στην αμμουδιά του Χρουσού, όπως και το beach bar «Cabana» στην ίδια τοποθεσία.
Μέσα στο χωριό, πάλι, το «Hook» είναι αγαπημένος προορισμός των ντόπιων για ποτό ή κοκτέιλ. Από ένα μέρος με τόση τουριστική ανάπτυξη, δεν λείπουν φυσικά οι καλές επιλογές για φαγητό. Ενδεικτικά, αν δεν προτιμήσετε τα εστιατόρια των ξενοδοχείων (το «Sea of Tastes» του Πόρτο Βαλίτσα, λ.χ., είναι ιδιαιτέρως δημοφιλές, το ίδιο συμβαίνει και με το «Kappa» του Kappa Resort) και τα beach bars, μέσα στο Παλιούρι θα βρείτε διάφορες ταβέρνες με νόστιμα πιάτα κάθε είδους. Στέκι λ.χ. για τους ντόπιους είναι η ταβέρνα «Λεμονής», ιδιαίτερα για σπαλομπριζόλες και χταπόδι κρασάτο. Καλές επιλογές στο χωριό είναι και η ταβέρνα «Άμπελος», με ελληνική-μεσογειακή κουζίνα, αλλά και η παραδοσιακή ψαροταβέρνα «Κορδέλας» με φημισμένη αστακομακαρονάδα και μπακαλιάρο στα κάρβουνα.
4 πράγματα που αξίζει να κάνετε, αν βρεθείτε στο Παλιούρι: Ευρισκόμενο σε ιδανική γεωγραφική θέση, το Παλιούρι έχει να προσφέρει ξεχωριστές εμπειρίες τόσο στους λάτρεις της θάλασσας, όσο και σε αυτούς που αγαπούν τα μονοπάτια σε δασικές εκτάσεις. Γύρω του υπάρχει άλλωστε πλούσιο πευκοδάσος, ενώ σε απόσταση μόλις 2 χιλιομέτρων φτάνει κανείς σε υπέροχες παραλίες στον Τορωναίο κόλπο, με χρυσαφένιες αμμουδιές και γαλανά νερά. Κάθε καλοκαίρι, μάλιστα, σε πολλούς δημιουργείται η αίσθηση ότι βρίσκονται κάπου στις Μπαχάμες, αντί για τη Χαλκιδική.
Περιδιαβείτε το χωριό κι αναζητήστε τα φημισμένα τοπικά προϊόντα: Το Παλιούρι συγκαταλέγεται στα πιο γραφικά χωριά της Χαλκιδικής. Τα όμορφα, πετρόχτιστα σπίτια του 19ου αιώνα και τα μικρά μα φροντισμένα δρομάκια δίνουν έναν ξεχωριστό τόνο. Αξίζει λοιπόν να κάνετε μια βόλτα περπατώντας τριγύρω. Θα έχετε έτσι την ευκαιρία να επισκεφθείτε τα μαγαζιά του χωριού, όπου θα βρείτε το φημισμένο ελαιόλαδο της περιοχής και εξαιρετικό ντόπιο μέλι. Πριν άλλωστε την έλευση του τουρισμού, οι Παλιουριώτες ασχολούνταν παραδοσιακά με τη μελισσοκομία και τους ελαιώνες τους, τέχνες που συνεχίζουν να ασκούν και στις δικές μας μέρες.
Πεζοπορήστε προς τον Άγιο Νικόλαο: Όσοι αγαπούν την πεζοπορία δεν πρέπει να χάσουν την εμπειρία αυτή, καθώς το μονοπάτι από το Παλιούρι στον Άγιο Νικόλαο προσφέρει μία από τις πιο μαγευτικές διαδρομές στην ανοιξιάτικη και θερινή Χαλκιδική: έναν συνδυασμό θάλασσας και πράσινων εκτάσεων γεμάτες με πεύκα, σχίνα, ελαιώνες και ανθισμένες λαδανιές. Πρόκειται για μια διαδρομή που γίνεται κυρίως σε χωματόδρομους και σε σημεία είναι ελαφρά ανηφορική. Προσφέρεται έτσι και για όσους θα ήθελαν να την κάνουν με ποδήλατο, αλλά είναι απολύτως βατή και με τα πόδια-αρκεί να έχετε εξασφαλίσει τη μεταφορά πίσω στο Παλιούρι οι λιγότερο έμπειροι, φτάνοντας στο τέλος. Η εκκίνηση γίνεται από το κέντρο του χωριού προς την εκκλησία της Αγίας Τριάδας, από όπου ανηφορίζετε μέχρι να τελειώσει η άσφαλτος και να αρχίσουν οι χωματόδρομοι. Από εκεί θα περάσετε προς το δασωμένο Χαλκοβούνι, από όπου και θα αρχίσετε έπειτα να κατηφορίζετε.
Αξίζει τον κόπο να κάνετε μια παρέκκλιση πριν κατευθυνθείτε προς τον Άγιο Νικόλαο (όπου υπάρχει το ομώνυμο μικρό εκκλησάκι του 19ου αιώνα), ώστε να φτάσετε στο ακρωτήρι Κρεβάτια και να δείτε τα κύματα να σκάνε επιβλητικά στα μαύρα βράχια, που είναι κατάφυτα με βρώσιμα κρίταμα. Μπορείτε επίσης να δοκιμάσετε να φτάσετε και στο ακρωτήρι Καλογριά με τον μικρό φάρο, αυτό όμως συστήνεται μόνο σε έμπειρους πεζοπόρους, καθώς το μονοπάτι δυσκολεύει σημαντικά από ένα σημείο και μετά.
Κάντε μια βουτιά στη «χρυσαφένια» παραλία Χρούσο: Πρόκειται για μία από τις πιο φημισμένες παραλίες της Χαλκιδικής, η οποία θεωρείται ως η καλύτερη σε όλη τη χερσόνησο της Κασσάνδρας. Η περιοχή του Χρούσου ήταν κάποτε ξεχωριστός οικισμός (γνωστός και ως Χρούσω), αλλά, όπως γράφτηκε και πιο πάνω, ενοποιήθηκε με το Παλιούρι στα 1918. Είναι μια ρηχή παραλία, με «χρυσαφένια» αμμουδιά (ψιλή άμμος) και ζεστά, πεντακάθαρα νερά, περιτριγυρισμένη από άφθονη φύση, αφού το πευκοδάσος φτάνει σχεδόν μέχρι την ακτογραμμή. Πολλοί επισκέπτες νιώθουν ότι βρίσκονται κάπου στις Μπαχάμες κολυμπώντας εδώ, ενώ δίνεται η δυνατότητα να έρθετε και με τη δική σας ομπρέλα, αφού ένα κομμάτι διατηρείται ανοργάνωτο. Άλλωστε το παλιό, ιστορικό «Ξενία» έχει κλείσει από καιρό, αν και υπάρχουν σχέδια για την εκ νέου ανάπλαση της περιοχής του.
Πόρτο Βαλίτσα: Η θαλάσσια περιοχή του Παλιουρίου είναι προορισμός και για όσους αγαπούν τις καταδύσεις και το υποβρύχιο ψάρεμα. Ιδανικό σημείο για αυτά θεωρείται το Πόρτο Βαλίτσα, όπου μπορείτε να βουτήξετε ακόμα κι αν δεν έχετε σχετική εμπειρία (εφόσον είστε από 10 ετών και πάνω), απευθυνόμενοι στα ειδικευμένα κέντρα καταδύσεων που θα βρείτε εκεί. Ο υποθαλάσσιος κόσμος του Πόρτο Βαλίτσα είναι γεμάτος σπηλιές με πλούσια ζωή-είναι βέβαιο λοιπόν ότι θα δείτε χταπόδια, σουπιές, σμέρνες και μουγκριά, οι πιο τυχεροί και αστακούς. Πέρα από το Πόρτο Βαλίτσα, μπορείτε βέβαια να καταδυθείτε και στον Χρουσό (όπου θα δείτε τη σπάνια θαλάσσια ανεμώνα που είναι γνωστή ως ροζ φλαμπελίνα), αλλά και στη βραχώδη Καπανίτσα, όπου ζουν σφουγγάρια, σκορπίνες, ακόμα και ροφοί.
