Υπέροχες παραλίες, ένα ιστορικό κέντρο πραγματική ζωγραφιά, εξαιρετικό φαγητό με φρέσκα ψάρια και θαλασσινά, καλές τιμές για διαμονή σε μια μεγάλη γκάμα καταλυμάτων, ανάμεσα στα οποία πληθαίνουν τα ξενοδοχεία πολυτελείας. Όλα αυτά θα αρκούσαν για να βάλει ο επισκέπτης την Πρέβεζα στην πρώτη γραμμή των προορισμών για διακοπές, αλλά η πόλη είναι γενναιόδωρη και έχει κι άλλα να προσφέρει. Είναι το κομβικό σημείο που συνδέει την μοναδική ακτογραμμή της Ηπειρωτικής Ριβιέρας με νησιωτικούς προορισμούς όπως η Λευκάδα και οι Παξοί αλλά και η αφετηρία ή ο σταθμός για διακοπές με ιστιοπλοϊκό στο ήρεμο Ιόνιο. Η καρδιά της πόλης χτυπάει στο ιστορικό κέντρο με τα δαιδαλώδη στενά καλντερίμια, τα αμέτρητα ουζάδικα, τα μπαρ, τα καφέ και τις φροντισμένες ταβέρνες.
Θα αγαπήσετε ακαριαία τις ακαταμάχητες μυρωδιές από τα ολόφρεσκα ψάρια, τα θαλασσινά και τις διάσημες γαρίδες Αμβρακικού που ψήνονται παντού και το γλυκανισάτο άρωμα του ούζου που γεμίζει τον αέρα. Θα κάνετε χαλαρές βόλτες ανάμεσα σε επιβλητικά νεοκλασικά κτίρια και γραφικά σπιτάκια της λαϊκής αρχιτεκτονικής κάτω από τη σκιά του Ενετικού Πύργου του Ρολογιού (το Ρολόι, όπως το αποκαλούν οι ντόπιοι). Ο Ενετικός Πύργος του Ρολογιού με το ηλιακό ρολόι, κτίστηκε το 1752 αλλά το «καπέλο» στην κορυφή και το καμπαναριό του ναού του Αγίου Χαραλάμπους προστέθηκαν αργότερα. Μια και θα βρισκόσαστε εδώ θα επισκεφθείτε οπωσδήποτε τον Μητροπολιτικό ναό του Αγίου Χαραλάμπους του 18ου αιώνα. Εντυπωσιακός ο εσωτερικός διάκοσμος με υπέροχες αγιογραφίες επηρεασμένες από τη βενετσιάνικη ζωγραφική και ξυλόγλυπτο επιχρυσωμένο τέμπλο με εικόνες του 18ου αιώνα, χαρακτηριστικά έργα της Επτανησιακής Σχολής.
Απίστευτα όμορφη και η εικονογράφηση του ναού του Αγίου Αθανασίου, κτίσμα της Ενετοκρατίας και μια από τις παλαιότερες εκκλησίες της πόλης. Εκπληκτικές τοιχογραφίες του 1780, εικόνες της επτανησιακής τέχνης και μια φοβερά εντυπωσιακή οροφή όπου στολίζεται εσωτερικά με ζωγραφικούς πίνακες. Καθώς θα συνεχίζετε το σεργιάνι σας στο ιστορικό κέντρο, σίγουρα ο δρόμος σας θα σάς φέρει κάποια στιγμή μπροστά στην προτομή του αυτόχειρα ποιητή Κώστα Καρυωτάκη στην μικρή πλατεία Δαρδανελίων. Μείζων λυρικός ποιητής της σύγχρονης εποχής, βασανισμένος από τη σύφιλη, δραπέτευσε από τη ζωή με ένα πιστόλι, στα 32 του χρόνια. Δεν πρόλαβε να δει τα έργα του να μεταφράζονται σε περισσότερες από τριάντα γλώσσες. Εδώ κοντά, στο πιο γραφικό σοκάκι του ιστορικού κέντρου, στο Σαϊτάν Παζάρ, βρίσκεται και το σπίτι του.
Με την ευκαιρία και σύμφωνα με το μύθο, η ονομασία αυτού του υπέροχου πολύχρωμου κατηφορικού σοκακιού με τα γιασεμιά και τις βουκαμβίλιες, (το Σαϊτάν σημαίνει Σατανάς) ξεκινάει από την Τουρκοκρατία. Ένας σκληρός Τούρκος διοικητής που είχε πάει να συλλέξει τους φόρους, καθώς διάβαινε έφιππος, γλίστρησε και έπεσε στο πέτρινο οδόστρωμα το οποίο είχαν αλείψει με σαπούνι οι κάτοικοι φωνάζοντας Σαϊτάν Παζάρ, ήτοι Διαβολοπάζαρο. Στην πορεία των χρόνων, στήθηκαν στο δρομάκι μικρά εμπορικά, τυπογραφεία, κουρεία, ταβέρνες και μουσικά καφενεία και σήμερα, όλη αυτή η παράδοση, βρίσκει τη συνέχειά της που θα τιμήσετε τρώγοντας, πίνοντας και διασκεδάζοντας στα όμορφα σύγχρονα μαγαζιά.
Βγαίνοντας από την πόλη | Τα παλιά εμπορικά: Η ιστορία της Πρέβεζας γράφεται και με την εμπορική και επιχειρηματική δράση των κατοίκων της, κάποιοι από τους οποίους διανύουν δεκαετίες ανάμεσα σε τιμολόγια και παραγγελίες. Για παράδειγμα, δεν γίνεται να έλθετε πόλη και να μην περάσετε από το ΟΥΖΟ ΡΟΥΜΠΟΥ στην οδό Αδριανουπόλεως στο ιστορικό κέντρο. Πρόκειται για ένα από τα από παλιά αποσταγματοποιεία της Ελλάδας που λειτουργεί αδιάκοπα από το 1949. Τα προϊόντα του, ούζο βεβαίως (που είναι και το κύριο απόσταγμα που πίνουν στην Πρέβεζα με το τσίπουρο να ακολουθεί δεύτερο από απόσταση) ένα πολύ ωραίο λικέρ κανέλα που προέρχεται αποκλειστικά από απόσταξη του μπαχαρικού κανέλα, ένα είδος μπράντι, με απαλά αρώματα βανίλιας, κλπ.
Νοικοκυρεμένες παλιομοδίτικες βιτρίνες με άπειρα μπουκάλια αραδιασμένα τακτικά, ξύλινα πατώματα, δαντελωτά πετσετάκια, και στο πίσω μέρος του καταστήματος, κρυμμένος ο παλιός άμβυκας. Μια στάση θα κάνετε και στο υπεραιωνόβιο Κουρείο Τιμολέων Βέσκας στην οδό Κοντού Χρήστου (Σαϊτάν Παζάρ). Βιτρίνα με ξύλινο πλαίσιο σε παλιακό γαλαζοπράσινο χρώμα, μέσα η κλασική παλιά πολυθρόνα κουρείου όπου περιμένεις να δεις τον Χατζηχρήστο να ξυρίζεται, καναπεδάκι χρώματος καφέ σε ανάλογο design για την αναμονή. Το μαγαζί λειτουργεί αδιάλειπτα από το 1920 περνώντας από τον πατέρα του κ. Τιμολέοντα Βέσκα που το είχε μέχρι το 1946 σε έναν άλλο κουρέα και μετά στον ίδιο το 1952, όταν έμαθε τη δουλειά. Σήμερα, κάνει και μοντέρνα κουρέματα και οι άνδρες επισκέπτες ίσως θα ήθελαν να βάλουν στο βιογραφικό τους πως κουρεύτηκαν και ξυρίστηκαν στο πιο παλιό μπαρμπέρικο της Ελλάδας.
Έξω από το ιστορικό κέντρο, το Εστιατόριο Ράπτης Δημήτριος στην οδό Παναγή Τσαλδάρη 51, είναι ένα μαγέρικο -πατσατζίδικο που λειτουργεί αδιαλείπτως από το 1933. Ο ιδιοκτήτης -μάγειρας Δημήτρης Ράπτης, είναι πανύψηλος, μηχανόβιος και μαγειρεύει υπέροχα όλα τα ελληνικά παραδοσιακά μαγειρευτά και πολλές σούπες: φυσικά πατσά, κρεατόσουπα, φασολάδα, γιουβαρλάκια, κλπ. Σταρ ανυπέρβλητη ανάμεσά τους, βασίλισσα ανάμεσα σε όλες τις σούπες, η σούπα που φτιάχνει με μοσχαροκεφαλή και πόδι μοσχαρίσιο. Μοναδική ρετσέτα, βάλσαμο για το στομάχι, χάδι για τον ουρανίσκο. Μια και βρισκόσαστε έξω από το ιστορικό κέντρο, ο δρόμος σας θα σας φέρει στην κεντρική πλατεία όπου δεσπόζει ο επιβλητικός ανδριάντας του Οδυσσέα Ανδρούτσου. Πρεβεζάνος ήταν ο πολέμαρχος της Ρούμελης που έπαιξε ρόλο στη λύση της πολιορκίας του Μεσολογγίου από τον Ομέρ Βρυώνη το 1822 και το 1823 κατέστρεψε τις δυνάμεις του Δράμαλη (μοιράστηκε την κοινή μοίρα των σπουδαίων αυτού του τόπου: ή στον στραγγάλισε η κυβέρνηση της επαναστατικής Ελλάδας η πέθανε κλεισμένος στις φυλακές της Πρέβεζας).
Ολόκληρος ο Αμβρακικός Κόλπος είναι ένα αξιοθέατο σχηματίζοντας σχεδόν μια λιμνοθάλασσα στην αγκαλιά του Ιονίου με εκατοντάδες είδη χλωρίδας και πανίδας ανάμεσά τους και δελφίνια, μνημεία, πόλεις και χωριά στις όχθες του. Πρόκειται για ένα πανέμορφο εθνικό πάρκο, πηγή φρέσκων ψαριών και της περίφημης γαρίδας Αμβρακικού. Μπορείτε να τον διαπλεύσετε με ιστιοπλοϊκό που θα πάρετε από το λιμάνι της πόλης, κάνοντας μια μίνι κρουαζιέρα. Από το χωριό Άγιος Θωμάς, 5 χλμ. έξω από την πόλη, θα έχετε μια απίστευτη θέα σε ολόκληρο τον Αμβρακικό αλλά και στην Πρέβεζα.
Το καινούργιο πρόσωπο της πόλης: Κατηφορίζοντας προς τη θάλασσα, θα ρομαντζάρετε περπατώντας στον πεζοδρομημένο παραλιακό δρόμο δίπλα στη νέα Μαρίνα Πρέβεζας με τα ιστιοπλοϊκά. Εδώ που πριν δύο χρόνια δεν υπήρχε τίποτα και όταν νύχτωνε βασίλευε το σκοτάδι, φτιάχτηκε η “Μαρίνα Πρέβεζα” (Preveza Marina) στο λιμάνι της πόλης. Προσφέρει ασφαλή ελλιμενισμό, όλες τις ευκολίες και τις υπηρεσίες στα σκάφη, εστιατόριο, καφέ και ταυτοχρόνως τη διοργάνωση επισκέψεων στα πολλά αξιοθέατα της γύρω περιοχής. Το έργο ξεκίνησε να λειτουργεί το 2020, δηλαδή μόλις ξεκίνησε η καραντίνα αλλά, όπως λέει ο κ. Γιάννης Τέφας, ιδιοκτήτης της κατασκευάστριας εταιρείας “Όμιλος Τέφα” παρά τη δραματική μείωση του τουρισμού σε μια περιοχή που βρίσκεται σε δυναμική διαδικασία ανάπτυξης, η Μαρίνα Πρέβεζα κατόρθωσε μέσα σε αυτά τα δύο δύσκολα χρόνια να έχει μεγάλη επισκεψιμότητα τόσο από την από την ευρύτερη περιοχή της Ηπείρου όσο και από την υπόλοιπη Ελλάδα και τα Βαλκάνια”.
Η κομβική θέση της Πρέβεζας ανάμεσα στην πανέμορφη ηπειρωτική Ριβιέρα, τους Παξούς και τη Λευκάδα, έχει δημιουργήσει μια ολόκληρη κατηγορία εταιρειών ναύλωσης ιστιοπλοϊκών στην πόλη, που τα μισθώνουν σε όσους επιθυμούν θαλασσινές διακοπές με ανεξαρτησία και πινελιές περιπέτειας. Η Μαρίνα Πρέβεζας λειτουργεί ως αφετηρία αλλά και ως ενδιάμεσος προορισμός για εύπορους ιδιοκτήτες σκαφών που διαπλέουν την ήπια θάλασσα του Ιονίου. Τί προσδοκίες υπάρχουν από εδώ και πέρα; Ο κ. Τέφας είναι αισιόδοξος: «Θέλουμε να πιστεύουμε ότι τουριστική θαλασσινή σεζόν θα φτάσει την οκτάμηνη διάρκεια -τώρα είναι έξι μήνες- και αυτό το γεγονός θα συμπαρασύρει σε άνοδο και το χερσαίο τουρισμό της πόλης που σήμερα φτάνει το πολύ τους τρεις μήνες». Το κομμάτι της κρουαζιέρας έχει αρχίσει να αναπτύσσεται επίσης και γίνονται προσπάθειες από Πρεβεζάνους επιχειρηματίες που ποντάρουν στα πολλά αρχαιολογικά μνημεία του χώρου και στο εξαιρετικό φαγητό για την προσέλκυση ειδικού κοινού όπως είναι ο “ασημένιος τουρισμός” (“silver tourism”) δηλαδή οι επισκέπτες της τρίτης ηλικίας”.
Η δυνατότητα non stop μετακίνησης από το αεροδρόμιο κάποιας ευρωπαϊκής πόλης στην πλαζ ή ή σε ένα ιστιοφόρο ενίσχυσε σοβαρά το τουριστικό προφίλ και το κύρος της πόλης στις ξένες αγορές με αποτέλεσμα την άνοδο της επισκεψιμότητας της ήδη από πρόπερσι, έστω και υπό τη σκιά της καραντίνας. Σημαντικό ρόλο έπαιξε και το αεροδρόμιο του Ακτίου που τα τελευταία 4-5 χρόνια έχει βάλει πολλά τσάρτερ για την πόλη (ίσως σε αυτό έπαιξε ρόλο και το ότι έφτασε στα όριά του το αεροδρόμιο της Κέρκυρας). Άλλωστε φέτος κατασκευάζεται και δεύτερος διάδρομος, γεγονός που θα δώσει ακόμα μεγαλύτερη ώθηση στον τουρισμό ενώ ήδη υπάρχουν απευθείας πτήσεις σε τρεις ευρωπαϊκές πόλεις: Μιλάνο, Παρίσι, Λονδίνο.
Στα καλύτερα χειμώνα-καλοκαίρι: Πολύ κοντά στην πόλη, βρίσκεται ο Αρχαιολογικός Χώρος Νικόπολης. Ένας τεράστιος χώρος, με εντυπωσιακά τείχη -έχει αναστηλωθεί η κεντρική πύλη-, ενώ βρίσκεται υπό αναστήλωση το θαυμάσιο μεγάλο θέατρο. Θα βάλετε τη φαντασία σας να δουλέψει για να αναπαραστήσει πως ήταν τα δημόσια αρχαία κτίρια που βρίσκονται διάσπαρτα μέσα στα αγριόχορτα: το θέατρο, το ωδείο, το ρωμαϊκό υδραγωγείο, οι παλαιοχριστιανικές εκκλησίες. Η Νικόπολη χτίστηκε από τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Οκταβιανό Αύγουστο, σε ανάμνηση της νίκης του επί του Αντωνίου και της Κλεοπάτρας στη ναυμαχία του Ακτίου το 31 π.Χ. Το Αρχαιολογικό Μουσείο Νικόπολης (2682 041336) βρίσκεται κοντά στον αρχαιολογικό χώρο και περιλαμβάνει αποκλειστικά ευρήματα από τη μεγαλοπρεπή ρωμαϊκή Νικόπολη, καθώς και από τη Νικόπολη των πρώιμων βυζαντινών χρόνων.
Πολύ ενδιαφέρουσα αλλά και συγκινητική η έκθεση στην Αίθουσα Β όπου προβάλλονται πτυχές της καθημερινής ζωής των κατοίκων της Νικόπολης, καθώς διαμορφώνεται ένα είδος «περιπάτου», από το λιµάνι στα εργαστήρια, τα σπίτια και τα νεκροταφεία της πόλης. Πολύ κοντά στην παραλία της Κυανής Ακτής το Κάστρο Παντοκράτορα ή “Ουτς Καλέ” με τη μαγευτική θέα είναι μια σύνθεση της ιστορίας της πόλης. Αποτελεί μέρος των οχυρώσεων της πόλης από τον Αλή Πασά στις αρχές του 19ου αιώνα, ενώ τη δεκαετία του ’40 ο χώρος χρησιμοποιήθηκε ως φυλακές από το Ελληνικό Κράτος. Έχει υψηλά περιμετρικά τείχη σε σχήμα πενταγώνου, έναν επιθαλάσσιο προμαχώνα και μεγάλη εσωτερική αυλή.
Ιδιαίτερη εμπειρία είναι η επίσκεψη στο Νεκρομαντείο του Αχέροντα (Τηλέφωνα επικοινωνία: 26840 41206 – 26820 89890) στο χωριό Μεσοπόταμος στην κορυφή λόφου όπου παλιά βρισκόταν στη μέση της αποξηραμένης σήμερα Αχερουσίας λίμνης. Φοβερό το υπόγειο (με μηδέν ακουστική) όπου κατέληγαν ύστερα από καθαρμούς και θυσίες οι επισκέπτες για να επικοινωνήσουν με τους νεκρούς και να πάρουν προφητεία. Λίγο πιο κάτω στο χωριό Αμμουδιά, στις Εκβολές του Αχέροντα μπορείτε να διαπλεύσετε τον ποταμό με βαρκούλα αναπαριστώντας την (ονειρεμένη) διαδρομή των αρχαίων επισκεπτών. Σε απόσταση περίπου 45 χιλ., το θρυλικό Σούλι, διατηρεί όλη την αυστηρή πολεμική του ατμόσφαιρα και μια περιρρέουσα πνευματικότητα που σε συγκλονίζει. Θα επισκεφθείτε την άριστα ανακατασκευασμένη Οικία του πολέμαρχου Λάμπρου Τζαβέλλα και θα φάτε ή και θα μείνετε στον “Ξενώνα Σουλίου” (698 787 8251).
Σε απόσταση 29 χλμ. από την Πρέβεζα, σε ιστορική και ψυχική ενότητα με το Σούλι, βρίσκεται το μνημείο του Ζαλόγγου, ένα μνημειακό σύμπλεγμα, έργο του γλύπτη Γιώργου Ζογγολόπουλου. Το βουνό Ζάλογγο έχει ύψος κορυφής 786μ. και εκεί έχει κατασκευαστεί το μνημείο σε ανάμνηση των Σουλιωτών γυναικών που αποκλεισμένες σε αυτήν τη θέση τον Δεκέμβρη του 1803 ρίχτηκαν στο γκρεμό μαζί με τα παιδιά τους για να μην πέσουν στα χέρια των Τουρκαλβανών του Αλή Πασά. Κοντά στη Φιλιππιάδα, η πανέμορφη λίμνη Ζηρού έτσι όπως περιβάλλεται από το παραλίμνιο δάσος, δημιουργεί ένα ειδυλλιακό γαλήνιο τοπίο όπου θα απολαύσετε την ησυχία, περιπάτους, ποδηλασία και κανό (το καλοκαίρι).
Όχι μακριά, το παρόχθιο δάσος του Αγίου Βαρνάβα είναι άλλο ένα δώρο γαλήνης και ησυχίας. Τιτιβίσματα πουλιών, πλατάνια, ασημόλευκες, σκλήθρα, και σε ένα ξέφωτο στη μέση του δάσους, η έρημη εκκλησία του Αγίου Βαρνάβα που πρωτοθεμελιώθηκε το 1149, καταστράφηκε και ξαναχτίστηκε. Με παραλίες απέραντες και ζαφειρένιες, η δαντελωτή ακτογραμμή της Πρέβεζας γίνεται το καλοκαίρι ο προσωπικός παράδεισος για τον καθένα όποιο κι αν είναι το θαλασσινό του όνειρό. Ο Μονόλιθος με το αισθητικό του δάσος, το Κανάλι, η Καστροσυκιά, όλες οργανωμένες, ο μάλλον κοσμοπολίτικος Μύτικας, η Κυανή Ακτή με τα ρηχά νερά, τα Αρτολίθια με τα εντυπωσιακά, οι κόλποι της Λυγιάς, ο Βράχος, η Λούτσα, τα λιμανάκια Αλωνάκι και Όρμος του Οδυσσέα, ακόμα και μέσα στην πόλη, μια ανάσα δρόμος από το κέντρο.
