Χτισμένο αμφιθεατρικά, βλέπει τόσο στον Ταΰγετο όσο στον Μεσσηνιακό κόλπο, ενώ τα μονοπάτια του είναι ιδανικά για πεζοπόρους και φυσιολάτρες. Τα Αλτομιρά είναι ένα μικρό χωριό μόλις 45 λεπτά νοτιοανατολικά της Καλαμάτας στις παρυφές του Ταϋγέτου στα 800 μέτρα υψόμετρο. Πρόκειται για έναν χαρακτηρισμένο από το Υπουργείο Πολιτισμού παραδοσιακό οικισμό που ο χρόνος έχει ξεχάσει. Μην περιμένετε να δείτε γιαγιάδες και παππούδες στα στενά του ή παιδιά στην πλατεία. Το χωριό ζωντανεύει κυρίως το καλοκαίρι, τον υπόλοιπο καιρό κοιμάται και ξυπνά που και που από τους λιγοστούς επισκέπτες τις αργίες και τα Σαββατοκύριακα και από τους δυο βοσκούς που ανεβαίνουν για να περιποιηθούν τα ζωντανά τους και να τυροκομήσουν. Μέχρι και τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, τα Αλτομιρά ήταν ένα χωριό σαν όλα τα άλλα και αριθμούσε πάνω κάτω τριάντα οικογένειες, με το τέλος του, όμως, οι κάτοικοι άρχισαν να το εγκαταλείπουν.
Το πετρώδες έδαφος έκανε την καλλιέργεια δύσκολη και μετά τον πόλεμο που η χώρα ρήμαξε, η ζωή στο χωριό έγινε δυσβάσταχτη. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια οι απόγονοι επιστρέφουν και ανακαινίζουν τα παλιά πέτρινα αρχοντικά αναζητώντας την ηρεμία και την επαφή με τη φύση. Αν θέλετε, λοιπόν, να απολαύσετε μερικές στιγμές απόλυτης ηρεμίας τα Αλτομιρά είναι ο τόπος. Στην είσοδο του χωριού, θα δείτε το μικρότερο ίσως «εκκλησάκι» στη ζωή σας, αυτό της Αγίας Παρασκευής, που ουσιαστικά είναι μια εικόνα ζωγραφισμένη στον βράχο, ενώ λίγα μέτρα μόλις πιο πέρα, οι πηγές του χωριού τρέχουν δροσερό νερό όλο τον χρόνο. Από εκεί, ο κεντρικός δρόμος συνεχίζει μέχρι την άλλη άκρη του χωριού και διακλαδώνεται με μικρότερα στενά.
Δεξιά και αριστερά, τα πέτρινα σπίτια, κυρίως δίπατα άλλα μισογκρεμισμένα και άλλα αναστηλωμένα, χαρακτηριστικά δείγματα μανιάτικης αρχιτεκτονικής, δημιουργούν ένα ιδιαίτερα ατμοσφαιρικό σκηνικό. Σκεφτείτε, λοιπόν, να ξυπνάτε το πρωί και το μόνο που θα ακούτε να είναι η ησυχία και ανοίγοντας τα παράθυρα ο χώρος να γεμίζει αρώματα από τα βοτάνια, τα πεύκα και τα αγριολούλουδα. Να παίρνετε τον καφέ σας θαυμάζοντας τις κορυφές του Ταϋγέτου και το γαλάζιο του Μεσσηνιακού κόλπου και να σεργιανάτε στα δρομάκια του χαζεύοντας τα πετρόχτιστα κτίρια, όπως το διατηρητέο συγκρότημα κτιρίων Μαργέλη, το άδειο εδώ και δεκαετίες σχολείο χτισμένο το 1875 αλλά και την πέτρινη εκκλησία του Αγίου Αθανασίου του 1865 που πλέον ανοίγει λιγοστές φορές το χρόνο.
Γύρω γύρω στο χωριό, τα παλιά πέτρινα αλώνια στέκουν ακόμα εκεί να θυμίζουν την παλιά ζωή του χωριού. Τότε που οι αγρότες με τη βοήθεια των μουλαριών ξεχώριζαν τον καρπό του σιταριού και του κριθαριού από τα άχυρα. Μια ενδιαφέρουσα μικρή βόλτα με υπέροχη θέα στον Μεσσηνιακό κόλπο είναι αυτή προς το εξωκλήσι του Προφήτη Ηλία. Λίγο πιο πάνω μάλιστα ξεκινά και το πέτρινο λιθόστρωτο Μπίλιοβο που συνδέει το χωριό με τα Σωτηριάνικα, από τα πιο καλοδιατηρημένα μονοπάτια της Πελοποννήσου και τμήμα ενός μεγάλου δικτύου μονοπατιών που χρησιμοποιούνταν για την επικοινωνία των χωριών της Μάνης και του Ταϋγέτου.
Η κατασκευή του ξεκίνησε το 1904 και ολοκληρώθηκε το 1928 και έχει περίπου 80 στροφές. Φιδωτό, στενό και με αρκετή κλίση περνά μέσα από όμορφη φύση που μοσχοβολά θυμάρι και ρίγανη και έχει εξαιρετική θέα στη θάλασσα, το σωζόμενο τμήμα του είναι περίπου 3 χιλιόμετρα αν οι αντοχές σας είναι καλές, τολμήστε το. Κοντά στο χωριό, βρίσκεται επίσης και το φαράγγι Ρίντομο, ένα μαγευτικό φαράγγι με τρεχούμενα νερά και κατακόρυφα βράχια μισοσκεπασμένα με κισσούς και μικρά δεντράκια που ξεφυτρώνουν από τις σχισμές τους. Στο πιο στενό σημείο του μάλιστα τα βράχια αγγίζουν τα 60 μέτρα ύψος. Ξεκινά από τον Ταΰγετο και την περιοχή της Νεραϊδοβούνας και καταλήγει στην παραλία Σάντοβα στο Μεσσηνιακό κόλπο. Τα καλντερίμια από το χωριό αποτελούν φυσική δίοδο προς το φαράγγι.
Διαμονή: Η μοναδική επιλογή διαμονής στο χωριό είναι το Ilia House ένα πετρόχτιστο αρχοντικό του 19ου αιώνα που έχει ανακαινιστεί και μπορεί να φιλοξενήσει οικογένειες και παρέες. Η κα Νέλλη θα φροντίσει η διαμονή σας να είναι όμορφη.
