Τώρα που «μύρισε» καλοκαιράκι ο Πόρος που είναι σε απόσταση «αναπνοής» από την Αθήνα είναι μια καλή λύση για μια σύντομη φυγή. Όσο γι’ αυτό που γράφει ο Σεφέρης; Δεν πέφτει έξω ο ποιητής. Ο Πόρος όπως και το Ναύπλιο είχαν κι έχουν σχέση με τους ερωτευμένους. Εξάλλου όπως το Ναύπλιο έχει και ο Πόρος το Μπούρτζι του, το Εϋδεκ, που βρίσκεται στην έξοδο του στενού προς Νότο. Θα βρείτε ένα καταπράσινο νησί «πνιγμένο» γενικώς στο πράσινο και ειδικότερα στο πεύκο. Δύο πράγματα με ενθουσίασαν στον Πόρο: το πρώτο ήταν αυτό το ανάμικτο άρωμα της θάλασσας και του πεύκου που δεν χόρταινα να παίρνω ανάσες. Το άλλο ήταν η δυνατότητα που σου δίνει το νησί να περάσεις το Σαββατοκύριακο σύμφωνα με τα γούστα σου. Μπορείτε να χαλαρώσετε και να ατενίζετε το πέλαγο όλη μέρα σε απόλυτη ησυχία ή αν προτιμάτε το άκρως αντίθετο, το νησί έχει νυχτερινή ζωή.
Τo «πέρασμα»: Η ονομασία Πόρος σημαίνει πέρασμα και στην μια άκρη του περάσματος είναι κτισμένη αμφιθεατρικά η πόλη. O Πόρος αποτελείται στην ουσία από δύο νησιά. Το πρώτο και μικρότερο είναι ένας ηφαιστειογενής βράχος που σήμερα καλύπτεται σχεδόν από την πόλη που είναι κτισμένη πάνω του. Το νησάκι αυτό ονομαζόταν Σφαιρία, από το όνομα του Σφαίρου, ηνιόχου του άρματος του Πέλοπα. Μια μικρή διώρυγα χωρίζει τη Σφαιρία από το πολύ μεγαλύτερο και πολύ πιο πράσινο, την Καλαυρεία-όνομα που προέρχεται από την αύρα που το δροσίζει το καλοκαίρι. Είναι ένα νησί όπου οι κάτοικοί του ασχολούνται πλέον σχεδόν αποκλειστικά με τον τουρισμό. Από την άλλη μεριά του διαύλου βρίσκεται ο Γαλατάς και η καταπράσινη απέναντι πλαγιά των Αδερών όπου είναι και το περίφημο Λεμονόδασος.
Κάποτε ο Πόρος φημιζόταν για τα πρώιμα κηπευτικά του. «Τότε είχε κάποιος λίγες ρίζες λεμονιές και ήταν αρκετό. Και τη φαμελιά του μεγάλωνε και τα παιδιά του τα σπούδαζε. Τώρα τίποτα», μου έλεγε ένας συμπαθέστατος παππούς στο καφενείο. Στην πόλη πέραν της παραλιακής οδού όπου βρίσκονται όλες οι καφετέριες, μπαρ, ταβέρνες και εστιατόρια κι απ’ όπου μπορείτε να «χαζέψετε» την κλασική «βόλτα», αλλά και την κίνηση των πλεούμενων στο στενό του Πόρου, θα δείτε και πολλά κτίσματα που είναι δείγματα νεοκλασικού ρυθμού όπως η Βίλα Γαλήνη που έχει φιλοξενήσει προσωπικότητες όπως ο Χένρι Μίλερ και ο Γιώργος Σεφέρης, το κτίριο του Δεϊμέζη κτισμένο με γκρίζα και κόκκινη πέτρα και πολλά άλλα.
Βόλτες: Στο κέντρο της πόλης βρίσκεται το Αρχαιολογικό Μουσείο το οποίο έχει αξιόλογα ευρήματα από την περιοχή. Αν επισκεφθείτε τον μητροπολιτικό ναό του Αγίου Γεωργίου, θα δείτε τοιχογραφίες από τον K. Παρθένη. Στο κέντρο σχεδόν του νησιού, 9 χλμ. από την πόλη, στο υψίπεδο Παλάτια βρίσκονται τα ερείπια του ναού του Ποσειδώνα, δωρικού ρυθμού. Στην αρχαιότητα ο Ποσειδώνας ήταν ο προστάτης του νησιού και ο ναός κτίστηκε περίπου το 520 π.Χ. και επελέγη ως έδρα της αμφικτιονίας της συμμαχίας της Καλαυρείας, ενός θρησκευτικού συνδέσμου ελληνικών πόλεων. Σε αυτόν τον ναό είχε καταφύγει ο περίφημος ρήτορας Δημοσθένης κυνηγημένος από τον Φίλιππο της Μακεδονίας και στον περίβολό του αυτοκτόνησε πίνοντας κώνειο.
Στο Λιμανάκι της Αγάπης, 4 χλμ. από την πόλη θα βρείτε τη σκιερότερη ίσως παραλία της επικράτειας αφού η σκιά των πεύκων πέφτει μέσα στη θάλασσα. Λίγο πιο κάτω βρίσκονται τα ερείπια του Ρωσικού ναυστάθμου που οικοδομήθηκε το 1834 με αποθήκες και φούρνους για να ανεφοδιάζεται ο ρωσικός στόλος που έπλεε στο Αιγαίο. Τέλος, μετά το Ασκέλι, περίπου 7 χλμ. από την πόλη, βρίσκεται το μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής (18ος αιώνας). Το μοναστήρι περιβάλλεται από τείχη, ενώ στην είσοδό του υπάρχει πηγή νερού γνωστή για τις θεραπευτικές της ιδιότητες. Στον περίβολο του μοναστηριού βρίσκονται οι οικογενειακοί τάφοι του Μιαούλη, του Αποστόλη και του Τομπάζη. Ενδιαφέρον επίσης παρουσιάζει το ξυλόγλυπτο τέμπλο που κατασκευάστηκε στην Καππαδοκία τον 17ο αιώνα.
Τι πρέπει να γνωρίζετε | Πως να πάτε: Χωρίς το αυτοκίνητό σας, θα φτάσετε στον Πόρο με Καταμαράν ή Flying Dolphin σε μία ώρα από την Ακτή Τζελέπη. Αν πάρετε αυτοκίνητο, μπορείτε να πάτε με το φέρι σε 2 ώρες και 15 λεπτά.
Που να μείνετε: «Σειρήνα» όμορφο ξενοδοχείο πάνω στην θάλασσα Μοναστήρι. «Διόνυσος», παραδοσιακός ξενώνας, στον παραλιακό δρόμο του Πόρου. «Ρολόι» παραδοσιακός ξενώνας στο κέντρο της πόλη. «Hotel Pavlos» ξενοδοχείο πάνω στην παραλία του Νεωρίου.
Που να φάτε: Οι ταβέρνες και τα εστιατόρια πολλά και καλά από άποψη φαγητού. Στον τομέα του σέρβις όμως τα πράγματα δεν είναι ρόδινα. Κάθεστε π.χ. σε συμπαθέστατο ουζερί έρχονται κάποια πιάτα και μετά ζητάτε και κάτι άλλο και παίρνετε την εξής απάντηση: «Βεβαίως κύριέ μου, έρχεται. Μόνο να μην βιάζεστε γιατί αγχώνετε κι εμένα». Έξοχη απάντηση δεν λέω. Είναι να μην σας τύχει! Από την άλλη μεριά όμως, σε διακοπές είστε. Χαλαρά λοιπόν.
