Αμέσως μετά φτάνετε στους Μηλιωτάδες, συνεχίζετε ίσια και σύντομα θα οδηγηθείτε στον Βάρδα ποταμό και το πέτρινο γεφύρι τηs Τσίπιανης, κοντά στην Άμπελο. Στη συνέχεια, ο δρόμος ανηφορίζει ελικοειδώς και πολύ σύντομα θα βρεθείτε σε μια διακλάδωση, όπου οι δύο δρόμοι της ξαναενώνονται στο χωριό Δίλακκο. Μπορείτε να ακολουθήσετε τον αριστερό δρόμο και να επιστρέψετε από τον άλλο, γιατί και οι δύο διαδρομές είναι πολύ όμορφες και κρύβουν πολλές εκπλήξεις.
Αν συνεχίσετε αριστερά, σύντομα θα ξανασυναντήσετε τον Βάρδα ποταμό και αυτή τη φορά το γεφύρι της Καλντερούσιας. Στη διαδρομή γίνεται πιο έντονο το κίτρινο φθινοπωρινό της βελανιδιάς (αν είστε τυχεροί και βρεθείτε εδώ το φθινόπωρο) και σύντομα θα φτάσετε στην εκκλησία του Προφήτη Ηλία-πέρασμα για τους αγριόγατους. O ναόs βρίσκεται λίγο έξω από το πανέμορφο χωριό της Δόλιανης και την ταβέρνα της Κατερίνας με τα μανιτάρια.
Από τη Δόλιανη συνεχίζετε ίσια προς Καστανώνα και η πεύκη αντικαθιστά σιγά σιγά την δρυ. Συνεχίζοντας για Μακρίνο, αν είστε τυχεροί θα συναντήσετε την κυρία Κλεοπάτρα Ζάνου να βόσκει τα γίδια της και να πλέκει υπομονετικά την ιστορία της Ηπείρου με τιs τέσσερις βελόνεs της. Σύντομα θα φτάσετε στο Μακρίνο, όπου βρίσκεται και η Μονή της Κοίμησης της Θεοτόκου η οποία χρονολογείται στα 1700.
Κατηφορίζονταs προς το ποτάμι, στα δεξιά θα συναντήσετε ένα εικονοστάσι γαλάζιο. Εκεί κάντε μια στάση και κατεβείτε στην κοίτη όπου βρίσκεται το μικρό γεφυράκι του Μακρίνου, εγκαταλελειμμένο πια, σκεπασμένο με πλατανόφυλλα, παρέα μετα νερά του ποταμού. Το γεφύρι βρίσκεται περίπου στη μέση, μεταξύ Μακρίνου και Ελατοχωρίου.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ
Η μαρτυρική Δόλιανη: Μαρτυρικό χωριό που καταστράφηκε ολοσχερώς από τους Γερμανούς, όπως και τα περισσότερα χωριά του Ανατολικού Ζαγορίου. Οι κάτοικοι με πείσμα και αγάπη για τον τόπο τους το ξανάχτισαν, ενώ σήμερα όμορφα καλντερίμια, πέτρινες γέφυρες, φιλόξενοι κάτοικοι και εκπληκτικοί ναοί στολίζουν τη Δόλιανη, που αντιστέκεται επίμονα στην εγκατάλειψη. Αξίζει να επισκεφτείτε τους ναούς της Παναγίας κα τον Προφήτη Ηλία.
