Διαθέτει τρεις εξαιρετικές παραλίες, πεζοπορικές διαδρομές και κυρίως την αίσθηση ότι βρίσκομαι σε ελληνικό νησί τη δεκαετία του ’60. Δεν είστε όμως αποκομμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο. Κυρίως γιατί έχει τακτικότατα δρομολόγια (ανά 20’) με καϊκάκια που τη συνδέουν με την Κάλυμνο και σε 5’ είσαι απέναντι. Επίσης, παραμονή του Δεκαπενταύγουστου έχει πανηγύρι και ψήνουν λουκουμάδες στον παραλιακό δρόμο, ενώ την πανσέληνο του Αυγούστου διοργανώνεται beach party με ωραίες μουσικές, πυρσούς για να ξυπνήσετε στην παραλία και να βουτήξετε κατευθείαν στη θάλασσα.
Όταν είχα πάει εγώ υπήρχε και ένα καφενείο, πολύ περιποιημένο, από μια παρέα νέων παιδιών. Αν υπάρχει ακόμη (το εύχομαι) αναζητήστε το. Στήνονται αυθόρμητες καταστάσεις με όργανα και παίζουν ξεχασμένα ρεμπέτικα-όποτε έχουν κέφι γι’ αυτό, μην περιμένετε προγραμματισμό. Εν κατακλείδι, ενώ το νησί είναι μικροσκοπικό, ήρεμο και κινείται σε απολύτως χαλαρούς ρυθμούς δεν έχεις ιδέα πότε θα πας για ύπνο γιατί καταφέρνει αναπάντεχα-κι εδώ ακριβώς κερδίζει το στοίχημα-να σου δίνει αφορμές για να μη θες να κοιμηθείς.
