Αυτό που επίσης συμβαίνει το Πάσχα είναι ότι οι εξοχές γεμίζουν κόσμο και μουσικές. Βλέπετε οι ντόπιοι, σε αντίθεση με εμάς που λησμονούμε τη φύση, απομακρύνονται από τη θάλασσα και γιορτάζουν στο βουνό, κοντά της. Άλλο που δεν μπορώ να μην αναφέρω είναι ότι οι Συμιακοί, γνωστοί για το έντονο ταπεραμέντο τους, έχουν μια σχέση αγάπης με τα βαρελότα και τα πυροτεχνήματα. Έτσι, ανά πάσα στιγμή γίνονται ισχυρές εκρήξεις, οι επονομαζόμενες «μπόμπες», δοκιμές για την Ανάσταση και την ημέρα του Πάσχα. Εκρήξεις τόσο δυνατές, που αναστατώνουν και τους γείτονες. Όπως χαρακτηριστικά έχει σχολιάσει ένας Τούρκος φίλος, «Big Part in Symi!». Τη Μεγάλη Παρασκευή, η περιφορά των διαφορετικών Επιταφίων στα σοκάκια του Χωριού και του Γιαλού (Λιμάνι) είναι σίγουρα μια ξεχωριστή εμπειρία. Ένα ταξίδι στον χρόνο.
Το Σάββατο γίνεται ο πατροπαράδοτος χαμός μετα «μπουρλότα» και τα πραγματικά εντυπωσιακά πυροτεχνήματα, που θα ζήλευαν και οι μεγάλες πόλεις, και την Κυριακή το βράδυ όλο το νησί μαζεύεται στον Γιαλό για το κάψιμο του Ιούδα. Εγώ όμως, μετά από 20 και πλέον χρόνια που γιορτάζω το Πάσχα στη Σύμη, το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου επιλέγω να αποσύρομαι από το «κέντρο» και τον κόσμο. Η μεγάλη απόδραση τα τελευταία χρόνια γίνεται στη βραχονησίδα της Νίμου με μικρή παρέα κοντινών μου ανθρώπων. Εκεί ζω ένα πιο οικογενειακό Πάσχα, αγναντεύοντας τη Σύμη, τα πυροτεχνήματα και ακούγοντας τις «μπόμπες» από απόσταση ασφαλείας δυόμισι ναυτικών μιλίων!
Κείμενο: Δημήτρης Ζωγράφος
Αρχιτέκτονας. Ζει και εργάζεται στη Σύμη
