Συνεργαζόμενη με το θίασο της Κατερίνας Ανδρεάδη, έπαιξε σε πολλά έργα, κυρίως κωμωδίες («Μάμα», «Η κυρία δε με μέλλει», «Κλέφτρα αγάπη μου», «Άσπρο, μαύρο, κόκκινο», «Μαθήματα ηθικής», «Μαριάνα Πινέδα»). Στο θίασο αυτό γνώρισε και παντρεύτηκε στα μέσα της δεκαετίας του '50 τον Κώστα Ρηγόπουλο, με τον οποίο απέκτησε μία κόρη, την ηθοποιό Ζωή Ρηγοπούλου.
Ακολούθησαν συνεργασίες με τη «Νέα Σκηνή» του Κωστή Λειβαδέα, του Ντίνου Ηλιόπουλου, της Κατερίνας Ανδρεάδη, του Νίκου Χατζίσκου (1962, στην «Όπερα της πεντάρας» του Μπρεχτ). Την περίοδο 1962-1963 με τον Κ. Ρηγόπουλο και τον Γιάννη Αργύρη συνέπτυξαν θίασο και ανέβασαν την κοινωνική ηθογραφία των Βαγγέλη Γκούφα-Βασίλη Ανδρεόπουλου «Μια πόρτα δραχμές πεντακόσιες». Το χειμώνα του 1963 δημιουργείται ο θίασος Ρηγόπουλου-Αναλυτή και το θέατρο (χειμερινό και καλοκαιρινό) «Αναλυτή», όπου μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του '90 το ζεύγος ανέβασε πολλά έργα, κυρίως μπουλβάρ.
Η μεγάλη επιτυχία (1967) και επί χρόνια επαναλαμβανόμενη, του θιασαρχικού ζεύγους, με υποκριτικά κυρίαρχη την Κάκια Αναλυτή, ήταν η κωμωδία «Αγάπη μου Ουάουα». Μετά την επιτυχία αυτή, το ζευγάρι ανέβασε τα έργα: «Έρωτας και πολιτική», «Το αυτί του Αλέξανδρου», «Ένα κρεβάτι για τρεις», «Λεωφορείον ο πόθος», «Η καρυδόπιτα», «Ο επιθεωρητής έρχεται», «Γυάλινος κόσμος», «Φθινοπωρινή ιστορία» κ.ά. Ο τελευταίος ρόλος της Κάκιας Αναλυτή στο θέατρο που έφερε το όνομά της ήταν στο «Σε φιλώ στη μούρη» του Γ. Διαλεγμένου (1997-98).
Στη δεκαετία του '50 άρχισε και η κινηματογραφική καριέρα της Κάκιας Αναλυτή, σε κωμικούς και δραματικούς ρόλους ενζενί. Μεταξύ των ταινιών της είναι οι εξής: «Ανθισμένη αμυγδαλιά», «Ματωμένο ηλιοβασίλεμα», «Ματωμένα στέφανα», «Θρίαμβος», «Λαός και Κολωνάκι», «Διαζύγιο αλά ελληνικά», «Εικοσιτέσσερις ώρες ζωντοχήρα», «Η βίλα των οργιών», «Σταχτοπούτα», «Μια του κλέφτη» με τον Δημήτρη Χορν κ.ά. Πέθανε την 1η Ιουνίου 2002, σε ηλικία 68 ετών.
