Η Ιερά Μονή του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου βρίσκεται κοντά στο χωριό Ήλια, σε απόσταση 13 χιλιομέτρων από τα Λουτρά της Αιδηψού. Είναι χτισμένη στη νοτιοδυτική πλευρά του όρους Τελέθριον, σε υψόμετρο 400 μέτρων, με θέα στο βόρειο Ευβοϊκό Κόλπο. Ως έτος ίδρυσης της μονής αναφέρεται επίσημα το 1670, όμως κατά την τοπική παράδοση το μοναστήρι και η παρουσία μοναχών υφίστανται στη βόρεια Εύβοια από το 13ο αιώνα.
Μάλιστα, κάτω από τη μονή προϋπήρχε η κατακόμβη του Αγίου Ιωάννου Προδρόμου, η οποία ανακαλύφθηκε μετά από όραμα ενός ευσεβούς βοσκού μαζί με τη θαυματουργή εικόνα του Αγίου Ιωάννου που σήμερα κοσμεί το περίτεχνα σκαλισμένο τέμπλο (17ου αιώνα), γεμάτο παραστάσεις και σκηνές από την Αγία Γραφή και εικόνες του 16ου και 17ου αιώνα. H κατακόμβη ονομάζεται και «Εύρεση», καθώς εκεί βρέθηκε η θαυματουργή εικόνα του Αγίου Γεωργίου.
Ονομάζεται επίσης «Αλογοπατησιά» διότι έως σήμερα θεωρείται σύνηθες φαινόμενο η εμφάνιση του έφιππου Αγίου Γεωργίου ή το άκουσμα του ποδοβολητού του αλόγου του. Σύμφωνα με αφηγήσεις, απέναντι από το σημείο όπου βρίσκεται σήμερα το μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου, στο Βαλαντοβούνι, έλαμπε ουράνιο φως. Κάποιος ευλαβής μοναχός πήγε στο σημείο και βρήκε την εικόνα του Αγίου Μεγαλομάρτυρα Γεωργίου του Τροπαιοφόρου, ο οποίος τον επισκέφθηκε στον ύπνο του και του υπέδειξε να ανεγείρει μονή πάνω από την κατακόμβη.
H Ιερά Μονή του Αγίου Γεωργίου γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη κατά τους πρώτους αιώνες της ζωής της. Εφαρμόζοντας ένα ιδιόρρυθμο σύστημα, γύρω από αυτήν ασκήτευαν 300 μοναχοί, οι οποίοι λειτουργούνταν τις Κυριακές και τις μεγάλες εορτές στο βυζαντινό Καθολικό του Αγίου Γεωργίου. Κατά την Τουρκοκρατία, το μοναστήρι πρόσφερε μεγάλες υπηρεσίες στο υπόδουλο γένος και καταστράφηκε τρεις φορές. 'Ενα ιστορικό χρονικό της μονής, που συντάχθηκε από τον ηγούμενο ιερομόναχο Ανανία το 1727, αναφέρει σούβλισμα 100 αντρών της περιοχής από τους Τούρκους.
H μονή αποτέλεσε επίσης καταφύγιο χριστιανών στα χρόνια της Γερμανικής Κατοχής. Για αιώνες το μοναστήρι ήταν αντρικό, αλλά το 1970 μετατράπηκε σε γυναικείο. H σημερινή αδελφότητα, με τη συνδρομή και πολλών προσκυνητών, ανακαίνισε τα κτίρια της μονής και άρχισε την ανοικοδόμηση νέου μεγάλου ναού της Αγίας Νίνας, της Φωτίστριας της Χώρας της Γεωργίας.
