Είναι γνωστή και ως Τσαούς Μοναστήρι (από τα οθωμανικά χρόνια) και βρίσκεται στην περιοχή της Άνω Πόλης της Θεσσαλονίκης, πολύ κοντά στα τείχη του Επταπυργίου. Είναι το μοναδικό μοναστήρι της βυζαντινής περιόδου της πόλης που εξακολουθεί να λειτουργεί έως σήμερα. Ιδρύθηκε στα μέσα του 14ου αιώνα σε χώρο που πιθανώς να φιλοξενούσε παλαιότερο ναό, από τον κρητικής καταγωγής Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Δωρόθεο Βλαττή και τον αδελφό του Μάρκο.
Οι πρώτες αναφορές στη μονή γίνονται το 1405, στο οδοιπορικό του Ρώσου περιηγητή Ιγνατίου του Σμολένσκ. Κατά τον 15ο αιώνα, η μονή γνώρισε μεγάλη ακμή. Το 1801 ανακαινίσθηκε το Καθολικό της, αλλά το 1870 μια πυρκαγιά κατέστρεψε μέρος της, συμπεριλαμβανόμενης και της βιβλιοθήκης. Σήμερα λειτουργεί ως ανδρικό μοναστήρι και έχει σημαντικά ιστορικά κειμήλια, όπως και υπέροχη θέα στην πόλη της Θεσσαλονίκης.
