.jpg)
Η Μαρία Δημητριάδη γεννήθηκε στην Αθήνα, στον Ταύρο, όπου μάλιστα η ίδια διατέλεσε και δημοτικός σύμβουλος τη δεκαετία του ’70. Άρχισε το τραγούδι από πολύ νωρίς, αλλά μετά τις πρώτες μεγάλες επιτυχίες της, για αρκετά χρόνια, κυρίως κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’80 και του ’90, έμεινε «εκτός κυκλώματος». Η Μαρία Δημητριάδη διαθέτει σπάνια, ζεστή και ιδιαίτερη φωνή, με μεγάλο ερμηνευτικό εύρος, η οποία όμως-καλώς ή κακώς-συνδέθηκε με τη δεκαετία του ’70 και με το «πολιτικό τραγούδι».
Στα τέλη της δεκαετίας του ’60 τραγούδησε μερικά σπουδαία έργα της εποχής, όπως το «Ήλιος ο πρώτος» του Μαρκόπουλου, σε ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη, (από όπου και η κλασσική ερμηνεία «Κάτω στης Μαργαρίτας το αλωνάκι»), αλλά έγινε ευρύτερα γνωστή τραγουδώντας από πολύ νωρίς Θεοδωράκη, και αργότερα, Θάνο Μικρούτσικο (τα «Πολιτικά τραγούδια» σε στίχους του Ναζίμ Χικμέτ και αρκετοί άλλοι δίσκοι ήταν οι καρποί αυτής της συνεργασίας). Όλα αυτά κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’70, κατά τη διάρκεια δηλαδή της δικτατορίας και της μεταπολίτευσης.
Το συγκεκριμένο αυτό στυλ όμως, του «πολιτικού τραγουδιού», την στιγμάτισε, και την ακολούθησε κατά τη διάρκεια της καριέρας της, πράγμα όχι πάντα θετικό για την ίδια. Τη δεκαετία του ’80 πάντως, η Δημητριάδη προσπάθησε να τραγουδήσει πράγματα εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους, πιο λυρικά, από Χατζιδάκι («Για την Ελένη», σε στίχους Μιχάλη Μπουρμπούλη) μέχρι ακόμα και Στέφανο Κορκολή («Το μαγικό κλειδί» το ‘87).
Ξεκίνησε την καριέρα της στη δισκογραφία με το «Ένα Πρωινό (Άνναμπελ)», ένα ερωτικό τραγούδι που ακουγόταν στην ταινία «Κορίτσια στον ήλιο», με τον Γιάννη Βόγλη και την Αν Λόμπεργκ. Ήταν βασική ερμηνεύτρια των τραγουδιών του Μίκη Θεοδωράκη και του Θάνου Μικρούτσικου. Ήταν από τις πρώτες τραγουδίστριες του Γιάννη Μαρκόπουλου. Στη δεκαετία του 80 επέστρεψε στη δισκογραφία ερμηνεύοντας έργα διαφορετικού ύφους, όπως Μάνο Χατζιδάκι και Στέφανο Κορκολή.
Ξεκίνησε την καριέρα της στη δισκογραφία με το «Ένα Πρωινό (Άνναμπελ)», ένα ερωτικό τραγούδι που ακουγόταν στην ταινία «Κορίτσια στον ήλιο», με τον Γιάννη Βόγλη και την Αν Λόμπεργκ. Ήταν βασική ερμηνεύτρια των τραγουδιών του Μίκη Θεοδωράκη και του Θάνου Μικρούτσικου. Ήταν από τις πρώτες τραγουδίστριες του Γιάννη Μαρκόπουλου. Στη δεκαετία του 80 επέστρεψε στη δισκογραφία ερμηνεύοντας έργα διαφορετικού ύφους, όπως Μάνο Χατζιδάκι και Στέφανο Κορκολή.
Το ’96 έκανε μια όχι και τόσο επιτυχημένη προσπάθεια επιστροφής με έναν ροκ δίσκο, το «Αύριο», παραγωγή του Βασίλη Παπακωνσταντίνου και ολόκληρης της ομάδας του. Έναν δίσκο πάντως για τον οποίο και η ίδια ακόμα η Δημητριάδη δεν αναφέρθηκε θετικά. Ήταν πάντως η επάνοδός της στο τραγούδι μετά από αρκετά χρόνια ηθελημένης «εξαφάνισης», που έγινε κυρίως για να μεγαλώσει τον γιο της. Από το ’96 και πέρα έχει συμμετάσχει σε αρκετές συναυλίες, του Γιάννη Μαρκόπουλου, του Ηλία Ανδριόπουλου, αλλά δεν έχει ξαναηχογραφήσει δίσκο.
Η Μαρία Δημητριάδη ήταν αδερφή της Αφροδίτης Μάνου και πρώτη σύζυγος του παρουσιαστή και μουσικού Ανδρέα Μικρούτσικου, με τον οποίο γνωρίστηκε κατά τη διάρκεια των γεγονότων του Πολυτεχνείου όντας και οι δύο μέλη του παράνομου τότε ΕΚΚΕ. Μαζί απέκτησαν ένα γιο, τον Στέργιο, χάριν του οποίου είχε αποσυρθεί από τη δισκογραφία. Υπήρξε επίσης στη δεκαετία 70 δημοτικός σύμβουλος στον δήμο Ταύρου. Απεβίωσε στις 7 Ιανουαρίου του 2009 στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός», όπου είχε εισαχθεί για σπάνια πνευμονική νόσο. Επιθυμία της ήταν να μην ταφεί και να αποτεφρωθεί.
Η Μαρία Δημητριάδη ήταν αδερφή της Αφροδίτης Μάνου και πρώτη σύζυγος του παρουσιαστή και μουσικού Ανδρέα Μικρούτσικου, με τον οποίο γνωρίστηκε κατά τη διάρκεια των γεγονότων του Πολυτεχνείου όντας και οι δύο μέλη του παράνομου τότε ΕΚΚΕ. Μαζί απέκτησαν ένα γιο, τον Στέργιο, χάριν του οποίου είχε αποσυρθεί από τη δισκογραφία. Υπήρξε επίσης στη δεκαετία 70 δημοτικός σύμβουλος στον δήμο Ταύρου. Απεβίωσε στις 7 Ιανουαρίου του 2009 στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός», όπου είχε εισαχθεί για σπάνια πνευμονική νόσο. Επιθυμία της ήταν να μην ταφεί και να αποτεφρωθεί.
