«Το μπαλκόνι του Πηλίου», όπως είχε χαρακτηρίσει το 1934 ο Ελευθέριος Βενιzέλος τη Μακρινίτσα, βρίσκεται σε απόσταση 45 λεπτών από τον Βόλο. Από τουs πιο όμορφουs οικισμούs του Πηλίου, με τα γραφικά καλντερίμια και τα παραδοσιακά πηλιορείτικηs αρχιτεκτονικήs σπίτια, αποτελεί έναν από τους πιο δημοφιλείς προορισμούς στην ευρύτερη περιοχή. Κτίστηκε το 1204 σε υψόμετρο 850 και το κύριο χαρακτηριστικό της είναι η αμφιθεατρική διάταξη.
Εδώ υποχρεωτικά αφήνετε το αυτοκίνητό σας στην είσοδο του χωριού, στην πρώτη πλατεία όπου καταλήγει η ρεματιά. Ξεκινήστε από το παζάρι με τουριστικά μαγαζιά, που διαθέτουν κυρίωs βότανα Πηλίου και παραδοσιακά γλυκά του κουταλιού, ενώ δεξιά και αριστερά παρελαύνουν ένα ένα τα ξενοδοχεία. Φτάνονταs στην κεντρική πλατεία, το βλέμμα αρχικά πέφτει στο υπεραιωνόβιο πλατάνι στη μέση. Απέναντι η κρήνη «Τα λιοντάρια ή το αθάνατο νερό», ενώ λίγο πιο πάνω θα δείτε τον Ιερό Ναό του Αγίου Ιωάννη, που ανεγέρθηκε το 1806 και είναι δημοφιλής για τα λιθανάγλυφά του.
Μην παραλείψετε να κάνετε μια βόλτα στο καφενείο του Θεόφιλου, που λειτουργεί πλέον ως ταβέρνα υπό τη σκέπη τηs κοινότηταs, και φιλοξενεί την περίφημη τοιχογραφία του λαϊκού ζωγράφου Θεόφιλου Χατzημιχαήλ «Η ανάπαυλα του Κατσαντώνη μετά τη μάχη στα Τζουμέρκα». Η βόλτα συνεχίζεται προς τις εφτά εκκλησιές και το Δεσποτικό. O δρόμος είναι ανηφορικός, με δύσβατο καλντερίμι. Περίπου 5 λεπτά δρόμου και ο χώρος που φιλοξενεί τις εκκλησίες που χρονολογούνται στον 18ο αιώνα είναι μπροστά σας.
Ο Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου κυριαρχεί, μια μεγάλη εκκλησία κτισμένη το 1767 με πλούσιο λιθανάγλυφο διάκοσμο. Στον περίβολό του, το Δεσποτικό και η δίπατη εκκλησία του Αγίου Αθανασίου του 1792, του Αγίου Γεωργίου του 1795, της Μεταμορφώσεως του 1797, της Αγίας Τριάδας, τη Μονή Γερασίμου και, τέλος, τον πραγματικά επιβλητικό ναό της Αγίας Μαγδαληνής του 1802.
