Τα γεφύρια είναι τεχνικά έργα που αποκαθιστούν τη συνέχεια των οδών, που διακόπτονται από φυσικά εμπόδια, ποτάμια, χείμαρροι, χαράδρες κλπ. Τα πρώτα γεφύρια αποτελούνταν από υλικά που παρείχε η φύση με ελάχιστη κατεργασία, δηλαδή κορμοί δέντρων και επιμήκεις πέτρινες πλάκες. Κατά τη ρωμαϊκή εποχή, για τις ανάγκες της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, κατασκευάστηκαν γεφύρια με περίσσεια τέχνη και αντοχή, πέτρινα μονότοξα ή πολύτοξα γεφύρια, χωρίς τη χρήση κονιάματος έτσι ώστε οι αρμοί μόλις διακρίνονται. Στην ορεινή Καρδίτσα, συναντά κανείς πολλά τέτοια γεφύρια που την εποχή εκείνη ήταν τα μοναδικά περάσματα.
Ένα από τα περισσότερο εντυπωσιακά και άριστα σωζόμενο είναι το μονότοξο πέτρινο γεφύρι Λιάσκοβου (Πετρωτού). Όταν πρόσφατα με το φαινόμενο ΙΑΝΟΣ, τα σύγχρονα γεφύρια παρασύρθηκαν από τα ορμητικά νερά, τα παλιά πέτρινα γεφύρια άντεξαν για μια ακόμη φορά. Μάλλον, οι πρόγονοί μας κατασκεύαζαν καλύτερα τεχνικά έργα από εμάς. Το μονότοξο πέτρινο γεφύρι του Λιάσκοβου (Πετρωτού) κατασκευάστηκε σύμφωνα με εικασίες τον 13ο αιώνα στο φαράγγι του Πετριλιώτη ποταμού στη θέση «Γέρακας» ή «Πυρήνα» Πετρωτού και έχει άνοιγμα τόξου 17 μέτρα και ύψος 11 μέτρα.
Βρίσκεται 600 μέτρα μετά τη διασταύρωση για Πετρωτό-Καλή Κώμη-Ελληνικά, στο δρόμο για Συκιά και Πηγές Άρτας και γεφυρώνει τα ρέματα Κουμπουργιανίτικο και Λιασκοβίτικο (Πλατανιά) λίγο πριν την ένωσή τους με τον Αχελώο ποταμό. Στις μέρες μας κάποιοι άμυαλοι, έσκαψαν το κατάστρωμα της γέφυρας για να βρουν θησαυρό, μετακινώντας δεκάδες πέτρες με κίνδυνο πλέον από τα νερά της βροχής και την υγρασία να υπάρξει διάβρωση, με ότι αυτό συνεπάγεται για την στατική του κατάσταση.
