Η διαδρομή: Το μονοπάτι από τα Κοκκινόγεια έως την άκρη του Ταινάρου είναι ίσως το πιο ενδιαφέρον περπάτημα της Μέσα Μάνης, γιατί περικλείει όλη την υποβλητική γοητεία του μανιάτικου τοπίου. Η περιοχή εκκίνησης ήταν μάλιστα, κατά τους αρχαίους Έλληνες, η είσοδος στον Κάτω Κόσμο, αφού εδώ βρισκόταν ένα πασίγνωστο στην αρχαιότητα ψυχοπομπείο. Το μονοπάτι ξεκινάει στο τέλος του δρόμου Αρεόπολης-Ταινάρου, στον δυτικό κολπίσκο του όρμου Πόρτο Στέρνες, δίπλα από τον βυζαντινό ναό των Αγίων Ασωμάτων, που είναι χτισμένος με πέτρες από τον παρακείμενο ναό του Ταινάριου Ποσειδώνα. Περίπου 300 μέτρα μετά, το μονοπάτι περνάει δίπλα από τα ερείπια του αρχαίου οικισμού, το ρωμαϊκό ψηφιδωτό και την παραλία της Αριάς.
Το τοπίο είναι γεμάτο ξερολιθιές και χαμηλούς θάμνους, αγκαθωτά βάτα, θυμάρι και ρίγανη. Σε όλη τη διάρκεια της πεζοπορίας, η θέα στον όρμο Πόρτο Στέρνες και στο πέλαγος είναι μαγευτική. Το πεντακάθαρο, ευδιάκριτο, σηματοδοτημένο και εύκολο μονοπάτι συνεχίζει ελαφρώς ανηφορικά πάνω στους χαμηλούς σταχτοκίτρινους λόφους του κάβου και σε ορισμένα σημεία είναι διάσπαρτο από σταχτιές και λευκές στουρναρόπετρες, λείες και φαγωμένες από την αρμύρα, τον ήλιο και τον αέρα. Ανηφορίζει μέχρι τα 70 μ. υψόμετρο, περνά ένα μικρό διάσελο και, κατηφορίζοντας ελαφρώς, οδηγεί στον φάρο του Ταινάρου. Το ακρωτήριο διατηρεί ακόμη, χάρη στους ναυτικούς, το αρχαίο του όνομα Ματαπάς, που προέρχεται από τη δωρική φράση «Μεταπέα άκρα», η οποία χαρακτηρίζει τον κάβο που βρίσκεται ανάμεσα σε δύο κόλπους, τον Λακωνικό και τον Μεσσηνιακό. Είναι η νοτιότερη στεριανή άκρη της Βαλκανικής χερσονήσου, η άκρη της Πελοποννήσου και κάποτε η άκρη του Επάνω κόσμου.
Οι στάσεις: Η απουσία σκιάς σε όλη τη διαδρομή κάνει τις στάσεις λιγοστές. Εκτός από την αφετηρία με τον αρχαιολογικό χώρο Ταινάρου και τον φάρο, αξίζει κανείς να σταθεί στο ρωμαϊκό ψηφιδωτό, στην παραλία της Αριάς για μια βουτιά, όσο ο καιρός ακόμη το επιτρέπει, αλλά και στο τέλος της ανηφορικής διαδρομής, για πανοραμικές φωτογραφίες του τοπίου.
Οι μύθοι και οι ιστορίες: Ο όρμος Πόρτο Στέρνες ονομάστηκε έτσι από τα λαξεμένα βράχια του οικισμού των αρχαίων Ταιναρίων (που υπήρχε εδώ), τα οποία οι Μανιάτες ψαράδες πέρναγαν για στέρνες. Το αρχαίο ψυχοπομπείο του Ταινάρου μπορεί να ήταν σπηλιά, τρύπα ή θαλάσσιο τούνελ. Η περίφημη σπηλιά του Άδη δεν βρίσκεται εδώ, όμως οι Μανιάτες ψαράδες δείχνουν μια μικρή τρύπα στον βράχο, στη δυτική πλευρά της χερσονήσου, ως την είσοδο στον Άδη. Στην παραλία όπου δένουν τις βάρκες τους υπάρχουν τα λαξεμένα λείψανα αιθουσών και ιερών κτιρίων. Ορατό σήμερα είναι μόνο το λαξευτό κανάλι στην ανατολική πλευρά του όρμου Πόρτο Στέρνες, το οποίο, σύμφωνα με περιγραφή του Παυσανία, ακολουθούσαν οι ψυχές στην κάθοδό τους προς τον Άδη.
Εκεί βρίσκεται και βραχοσπηλιά με πρόπυλο. Στην περιοχή του Πόρτο Στέρνες λατρευόταν ο Ποσειδώνας, στο πασίγνωστο τότε ιερό του Ταινάριου Ποσειδώνα, το οποίο υπήρχε την Κλασική Εποχή. Πολύ νωρίτερα, στην αρχαία πόλη λατρευόταν ο θεός Ήλιος σε σπήλαιο-άδυτο. Λόγω της λατρείας του ως θεού του Κάτω Κόσμου, το ιερό του Ποσειδώνα βρισκόταν επίσης σε σπηλιά-άδυτο. Τη λειτουργία του ψυχοπομπείου και μαντείου στο Ταίναρο έως τη ρωμαϊκή εποχή μαρτυρά το όμορφο στρογγυλό ρωμαϊκό ψηφιδωτό με τις κυματιστές καμπύλες. Οι ντόπιοι ψαράδες μάλιστα το λένε «Άστρο της Αριάς».
Ο φάρος του Ματαπά κατασκευάστηκε από Γάλλους το 1882 σε ύψος 25 μέτρων από τη θάλασσα και ξεκίνησε να λειτουργεί το 1887 από την Υπηρεσία Φάρων. Στην όψη του ξεχωρίζουν οι καλοπελεκημένοι γωνιόλιθοι και το χαρακτηριστικό γείσο που στηρίζεται σε τοξύλια. Ο πύργος του είναι τετράγωνος, έχει ύψος 16 μέτρα και αρχικά λειτουργούσε με φωτιστικό μηχανισμό Sautier Lemonier με περιστροφικό διοπτρικό κάτοπτρο, κατασκευασμένο το 1882 στο Παρίσι. Είχε τότε εμβέλεια 16 ναυτικά μίλια και εστιακό ύψος 41 μ. από την επιφάνεια της θάλασσας. Από το 1984 λειτουργεί ως αυτόματος φάρος (μη επανδρωμένος) με εμβέλεια 22 ναυτικά μίλια.
Σε ποιους απευθύνεται: Το μονοπάτι είναι προσιτό για αρχάριους πεζοπόρους, αλλά ίσως όχι για μικρά παιδιά τους ζεστούς μήνες του χρόνου, καθώς η απουσία σκιάς στην πορεία μπορεί να τους φανεί κουραστική.
Tips: Το δυσδιάκριτο μονοπάτι στη ράχη Σπακωτό, πριν από τον φάρο, οδηγεί βόρεια, μέσα σε ένα τοπίο γεμάτο φασκομηλιές και θυμάρι στον μικρό οικισμό Μιανές, με τα λίγα παλιά πέτρινα σπίτια και το ωραίο εκκλησάκι των Αγίων Θεοδώρων. Εκτός από τα καλά πεζοπορικά παπούτσια και νερό, ένα καλό καπέλο με γείσο είναι απολύτως απαραίτητο, καθώς δεν υπάρχει σκιά ούτε για δείγμα σε όλη τη διαδρομή. Σημειώστε ότι η βοτσαλωτή παραλία κάτω από το εκκλησάκι των Ασωμάτων και δίπλα από τις αρχαίες λαξευμένες αίθουσες έχει πολύ δροσερά νερά ακόμα και κατακαλόκαιρο.
Η διάρκεια: Η διαδρομή έως τον φάρο έχει μήκος 2,2 χλμ. και δεν παρουσιάζει ιδιαίτερες υψομετρικές διαφορές. Η διάρκεια της πεζοπορίας χωρίς στάσεις είναι 50 λεπτά.
