Συνδυάσαμε την εμπειρία του χιονοδρομικού κέντρου Βόρα με τα Λουτρά Πόζαρ και βρεθήκαμε από τους 0°C στους 37 °C σε μία μέρα. Φρέσκο χιόνι, καθαρός ουρανός, σύννεφα και ένα κομμάτι της Βεγορίτιδας, η εικόνα που αντικρίζουμε στο χιονοδρομικό κέντρο Βόρα. Ένα τοπίο ασυνήθιστο, σχεδόν αιφνίδιο. Δεν είναι πολλά τα χιονοδρομικά όπου έχεις την ευκαιρία να να δεις τους σκιέρ να γλιστράνε πάνω στο χιόνι, με φόντο μια μεγάλη λίμνη λουσμένη στον ήλιο. Ο Βόρας (ή Καϊμακτσαλάν κατά την τουρκική εκδοχή) είναι το τρίτο ψηλότερο βουνό της χώρας μας μετά τον Όλυμπο και τον Σμόλικα και το χιονοδρομικό του το πιο ψηλό (από 2.000 έως 2.524 μ.). Είναι ένα από τα πιο συναρπαστικά ελληνικά βουνά, με ποιοτικά χαρακτηριστικά και ιστορία που το κάνουν να διαφοροποιείται από τα υπόλοιπα.
Το πιο εντυπωσιακό σημείο του είναι η κορυφή Προφήτης Ηλίας με το εκκλησάκι του Αποστόλου Πέτρου, ένα ανοιχτό παράθυρο στην ευρωπαϊκή ιστορία, τη βαλκανική γεωγραφία, ακόμα και την ελληνική βιομηχανική πραγματικότητα. Η θέα από εδώ είναι πανοραμική, βλέπουμε βουνά (Όλυμπος, Βέρμιο, Σινιάτσικο), λίμνες (Βεγορίτιδα, Πετρών και αχνά στο βάθος Ζάζαρη), τα ορυχεία της Κοζάνης και φυσικά τη Βόρεια Μακεδονία, αφού ο Προφήτης Ηλίας βρίσκεται στα σύνορα των δύο χωρών. Το ίδιο το εκκλησάκι είναι ιστορικό μνημείο, που μένει να θυμίζει τη σύγκρουση ανάμεσα στις σερβικές και τις βουλγαρικές δυνάμεις τον Σεπτέμβριο του 1916, στη διάρκεια της Μάχης του Καϊμακτσαλάν του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Η κορυφή του Προφήτη Ηλία άλλαξε πολλές φορές χέρια, ώσπου τελικά την κέρδισαν οι Σέρβοι, με μεγάλο κόστος σε ανθρώπινες ζωές. Εκατόν έξι χρόνια μετά το γεγονός, οι σκιέρ μπορούν να έρθουν να αποτίσουν φόρο τιμής στη νίκη των Συμμάχων και να δουν από κοντά ένα ξωκλήσι με οξυκόρυφη πράσινη στέγη και λευκό πάτωμα από το χιόνι που γλιστράει μέσα τον χειμώνα. Αυτός είναι ένας ακόμα λόγος που κάνει ιδιαίτερο το χιονοδρομικό Βόρα. Δεν απευθύνεται μόνο σε όσους αγαπούν το σκι, αλλά και σε εκείνους που αγαπούν την ιστορία. Από τον Προφήτη Ηλία κατηφορίζουμε προς τη βάση του χιονοδρομικού με το ρατράκ, το διαστρωτικό μηχάνημα που φρεζάρει το χιόνι. Σπάνια ευκαιρία να βρεθείς σε χιονοστρωτήρα. Οι δυνατότητές του δεν συγκρίνονται με αυτές ενός συμβατικού οχήματος-νιώθουμε λίγο σαν φαντάροι σε ορεινή αποστολή.
Το ρατράκ σκαρφαλώνει σε πλαγιές, στρώνει το χιόνι και αφήνει πίσω του πίστες-γλυπτά. Σε άλλα χιονοδρομικά, τους απαλούς κυματοειδείς σχηματισμούς του φρεζαρισμένου χιονιού τούς λένε γκοφρέτα. Στον Βόρα, τους λένε κοτλέ. Φτάνουμε κάτω, στη βάση, όπου βρίσκεται το κεντρικό σαλέ, η σχολή σκι και το κατάστημα ενοικίασης εξοπλισμού. Η θερμοκρασία αγγίζει τους 0 βαθμούς Κελσίου, όμως λόγω του αέρα (25-30 χλμ./ώρα) η αίσθηση ψύχους φτάνει τους -8. Είναι ωραίο κρύο, ξηρό, δεν μας παιδεύει όπως όταν έχει υγρασία, αντιθέτως αν σταθούμε σε σημείο που δεν το χτυπά ο αέρας, είναι αναζωογονητικό. Έχει κίνηση, κάποιοι κάνουν σκι, άλλοι ανεβαίνουν με το έλκηθρο και τσουλάνε σε παγωμένα βουναλάκια. Ο εναέριος αναβατήρας πηγαινοέρχεται, ακόμα κι όταν δεν έχει κόσμο μέσα, σαν ένα ιπτάμενο τρένο που θα εκτελέσει το δρομολόγιο είτε έρθουν οι επιβάτες είτε όχι.
Το χιονοδρομικό του Βόρα βρίσκεται στη βόρεια πλευρά της Πέλλας με προσανατολισμό από βορρά προς νότο και λειτουργεί εδώ και 27 χρόνια. Κατά κάποιον τρόπο είναι για τη Βόρεια Ελλάδα ό,τι ο Παρνασσός για την Αττική, με μόνη διαφορά ότι μοιράζεται την πίτα με πολύ περισσότερα χιονοδρομικά (Βασιλίτσα, Σέλι, 3-5 Πηγάδια, Πισοδέρι, Ελατοχώρι κ.ά.). Έχει 11 πίστες (μπλε, κόκκινες και μία αγωνιστική για προπονήσεις συλλόγων και αγώνες), μέχρι 11 χλμ. χιονοδρομίας, τρεις συρόμενους αναβατήρες (δύο πιατάκια, μία άγκυρα), έναν εναέριο με διθέσια καρέκλα και δύο baby lift για αρχαρίους. Προνομιούχο σε σχέση με άλλα χιονοδρομικά, διαθέτει σύστημα τεχνητής χιόνωσης με νερό από τον Βόρα, το οποίο, όταν λιώνουν τα χιόνια, επιστρέφει στο οικοσύστημα του βουνού. Από τα δύο σαλέ, το ένα (Σαλέ 2.075) ανοίγει μόνο τα Σαββατοκύριακα, ενώ το άλλο, της βάσης (Σαλέ 2.050), καθημερινά. Δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλο, είναι όμως ζεστό και έχει μια μεγάλη τζαμαρία με θέα στον λευκό έξω κόσμο.
Ο Βόρας προσελκύει κάθε λογής φίλους του χιονιού: σκιέρ, λάτρεις του σνόουμπορντ και του snow kite (οι τελευταίοι πρέπει να φέρουν δικό τους εξοπλισμό και απαγορεύεται να απογειωθούν ή να προσγειωθούν στις πίστες του χιονοδρομικού), Βορειοελλαδίτες, Νοτιοελλαδίτες, πάρα πολλούς νησιώτες, τουρίστες της Θεσσαλονίκης αλλά και σκιέρ από τη Βόρεια Μακεδονία. Μια ιδανική μέρα μπορεί να φιλοξενήσει ακόμα και 4.500 άτομα, χιονοδρόμους και επισκέπτες. Ηλικιακά, το κοινό είναι ετερόκλητο, δεν βλέπεις μόνο παρέες νέων, αλλά και οικογένειες, που έρχονται για να μάθουν μαζί τα μυστικά του χιονιού.
Παιδιά που το ύψος τους δεν έχει φτάσει ακόμη το ένα μέτρο ακολουθούν τους γονείς τους σαν κυκνάκια πίσω από τους μεγάλους κύκνους. Είναι φανερό ότι δυσκολεύονται να περπατήσουν στο χιόνι κρατώντας ταυτόχρονα τα πέδιλα του σκι, και όμως δεν λαμβάνουν βοήθεια. Οι γονείς σταματούν και περιμένουν. Άντε να τα παροτρύνουν με ένα «ελάτε», διδάσκοντάς τους να αναλαμβάνουν την ευθύνη του εαυτού τους όταν βρίσκονται στο βουνό. | Το χιονοδρομικό κέντρο Βόρα-Καϊμακτσαλάν (είναι ανοιχτό από αρχές Δεκεμβρίου μέχρι μέσα Απριλίου, καθημερινές 9.00-15.00 (15 ευρώ) και Σαββατοκύριακα 9.00-16.00 (20 ευρώ). Στο σάιτ του είναι αναρτημένος πίνακας με τις εκπτώσεις που γίνονται στις διαφορετικές κατηγορίες χιονοδρόμων.
Από τις παγωμένες πίστες στις θερμές πηγές: Είναι εμπειρία το χιονοδρομικό του Βόρα, αξίζει όχι μόνο για τις δραστηριότητες, αλλά και για την ιστορία, την τοποθεσία, τη θέα. Από εκεί, από το παγωμένο βουνό, κατηφορίζουμε σε πιο ήπια τοπία, με πιο μαλακή θερμοκρασία. Από τους 0 στους 37 βαθμούς Κελσίου. Σε αυτό το ταξίδι μπορούμε να συνδυάσουμε εμπειρίες που σπάνια συνδυάζονται στα ελληνικά ταξιδιωτικά οδοιπορικά του χειμώνα. Χιόνι με θερμαλισμό. Αυτό είναι μεγάλο ατού της Πέλλας, το ότι μέσα σε μία με μιάμιση ώρα μπορείς να βρεθείς από τις πίστες του Βόρα στις θερμές πηγές των Λουτρών Πόζαρ. Για να μην μπλέξουμε από τα χωριά και από δρόμους που είναι και δεν είναι προσβάσιμοι, χρησιμοποιούμε την ΕΟ Φλώρινας-Έδεσσας για να προσεγγίσουμε τα Πόζαρ.
Βλέπουμε χωράφια με πεσμένα ξερά φύλλα, απέραντες καλλιεργήσιμες εκτάσεις με οπωροφόρα, ολόγυμνες κερασιές που η τωρινή εμφάνισή τους δεν έχει καμία σχέση με το πώς θα είναι λίγους μήνες αργότερα, στις φάσεις της ανθοφορίας και της καρποφορίας, χωριά που μοιάζουν κατοικημένα αλλά που όσες φορές και να περάσουμε από το κέντρο τους δεν υπάρχει ούτε ένας κάτοικος, λες και έχουν πέσει όλοι σε λήθαργο πλάι στα τζάκια και στους ξυλολέβητες. Τα Λουτρά Πόζαρ βρίσκονται ανάμεσα στην Όρμα και το Λουτράκι, που είναι ο βασικός τουριστικός οικισμός της περιοχής, γεμάτος καταλύματα και ταβέρνες. Η λουτρόπολη είναι χτισμένη στην κοιλάδα του Θερμοπόταμου (ή ρέματος Νικολάου), στον οποίο καταλήγουν οι πηγές που δημιουργούνται όταν το νερό της βροχής εισχωρεί στο έδαφος και ξαναβγαίνει στην επιφάνεια θερμό και εμπλουτισμένο με ευεργετικά συστατικά.
Η (σλαβογενής) λέξη Πόζαρ μεταφράζεται ως «κάτω από τη φωτιά». Στο ποτάμι υπάρχουν πισίνες και καταρράκτες, απ’ όπου τρέχει νερό με θερμοκρασία 37 βαθμών Κελσίου. Η σύστασή του είναι ιαματική, περιλαμβάνει κάλιο (βοηθάει στη λειτουργία της καρδιάς και του πεπτικού συστήματος), νάτριο (για τη διατήρηση της ισορροπίας των υγρών του σώματος), φθόριο (συμβάλλει στην αντιμετώπιση της οστεοπόρωσης) κ.ά. Η λουτροθεραπεία εδώ είναι ένα σπορ με φανατικό κοινό και φήμη που ξεπερνάει τα σύνορα της χώρας. Ειδικά πριν από την πανδημία, οι βόρειοι γείτονές μας ήταν τακτικοί επισκέπτες των Λουτρών Πόζαρ. Οι εγκαταστάσεις είναι αρκετά μεγάλες, με το παλιό υδροθεραπευτήριο αλλά και με το κεντρικό και πιο σύγχρονο «Αλεξάνδρειο», που ανακαινίστηκε προ εξαετίας, τη μεγάλη εξωτερική πισίνα κάτω από το καφέ και τις μικρότερες λεκάνες, που αναπτύσσονται κλιμακωτά κατά μήκος του ποταμού.
Πρωί Παρασκευής οι λουόμενοι είναι λίγοι, όμως όσο περνάει η ώρα τόσο περισσότερο αυξάνεται η κίνηση. Η μεγάλη πισίνα τραβάει τον περισσότερο κόσμο. Κάποιοι κάνουν απλωτές σαν να είναι στο κολυμβητήριο, άλλοι κάνουν αγκαλιές σαν να είναι σε spa. Όλοι δείχνουν ευδιάθετοι, ώσπου ψιλό χιόνι ξεκινάει να στροβιλίζεται γύρω τους, το νερό ρυτιδιάζει από τον αέρα κι εκείνοι αρχίζουν, ένας ένας, να την κοπανάνε, ενθουσιασμένοι όμως από την ανατροπή του καιρού. Παίρνουμε κι εμείς την απόφαση να βουτήξουμε σε μια πισίνα, κάτω από έναν καταρράκτη, κι όταν βγαίνουμε έξω, νιώθουμε πιο δυνατοί, σαν να έχει αποθηκεύσει το σώμα την ισχύ του ζεστού νερού και να είναι απρόσβλητο στο κρύο. Η έκπληξη όμως έρχεται μετά-ένα πολύ καλό μασάζ στο Spa to Spa. Μέσα στη λουτρόπολη λειτουργούν κέντρα, όπως αυτό, για μασάζ θεραπευτικό ή χαλαρωτικό, για ενυδάτωση, αρωματοθεραπεία ή λιθοθεραπεία με ζεστές και κρύες πέτρες.
Φεύγοντας, κατευθυνόμαστε σε μια ταβέρνα στο Λουτράκι για μεσημεριανό. Απέξω περνάει ξαφνικά μια αλλοπρόσαλλη παρέα. Τέσσερα ζευγάρια ηλικίας 50-60 χρονών, ο ένας με μπουρνούζι και μποτάκι, ο άλλος με σκουφάκι μπάνιου και παλτό, ο τρίτος με κάλτσες και από πάνω σαγιονάρες. Μια κυρία δεν φοράει καν παπούτσια, περπατάει στην άσφαλτο τυλιγμένη με πετσέτα και ξυπόλυτη. Δεν είναι τρελοί, δεν είναι καρναβαλιστές, ούτε χίπστερ. Είναι κάποιοι από τους επισκέπτες των Λουτρών Πόζαρ, που με την παρουσία τους χρωματίζουν καθημερινά αυτή την τόσο ιδιαίτερη γωνιά της Μακεδονίας. | Τα Λουτρά Πόζαρ είναι επιχείρηση του δήμου Αλμωπίας και πιστοποιημένη Μονάδα Ιαματικής Θεραπείας από το Υπουργείο Τουρισμού. Να έχετε μαζί σας μαγιό, σαγιονάρες, σκουφάκι και μπουρνούζι (υπάρχει η δυνατότητα για ενοικίαση πετσέτας με κόστος 1,5 ευρώ).
Το χωριό του χιονοδρομικού: Ο Παλαιός Άγιος Αθανάσιος είναι το έτερον ήμισυ του χιονοδρομικού κέντρου Βόρα, από το οποίο απέχει μόλις μισή ώρα. Ορεινό χωριό χτισμένο στα 1.200 μ., τη δεκαετία του 1980 εγκαταλείφθηκε από τους κατοίκους του, που μετοίκησαν στον Νέο Άγιο Αθανάσιο, ο οποίος βρίσκεται σε χαμηλότερο υψόμετρο (700 μ.), με λιγότερο χιόνι, πράγμα που κάνει την καθημερινότητα πιο εύκολη. Μετά το 1995, που ξεκίνησε η λειτουργία του χιονοδρομικού, ο Παλαιός Άγιος Αθανάσιος άρχισε να αναπτύσσεται τουριστικά. Με την πάροδο του χρόνου γέμισε ξενώνες και ταβέρνες που εξυπηρετούν επισκέπτες από την Ελλάδα και το εξωτερικό, οι οποίοι θαυμάζουν τα πέτρινα μακεδονίτικα σπίτια του, το χιονισμένο πλακόστρωτο και τις κίτρινες στρογγυλές λάμπες, που δίνουν το θαμπό φως τους στις παγωμένες βραδιές των -15 βαθμών Κελσίου.
Οι δραστηριότητες που στήριζαν την οικονομία του χωριού προ τουρισμού έχουν εν μέρει επιβιώσει. Αγροτική παραγωγή υπάρχει ακόμη, αφού δεν είναι λίγοι οι επιχειρηματίες του τουρισμού με κτήματα γεμάτα κερασιές, μηλιές, ροδακινιές. Αντιθέτως, έχει σχεδόν εξαλειφθεί η κτηνοτροφία, με πολλά χωράφια περιμετρικά του χωριού, στα οποία κάποτε καλλιεργούνταν ζωοτροφές, να έχουν μετατραπεί σε οικόπεδα με εξοχικές κατοικίες. Όμορφος και ατμοσφαιρικός, ο Παλαιός Άγιος Αθανάσιος προσφέρεται κυρίως για περαντζάδα και καλό φαγητό. Η βασική τουριστική σεζόν του είναι τον χειμώνα, αφού το καλοκαίρι μειώνεται σημαντικά η κίνηση.
Στο Λουτράκι αλλά όχι για λουτρά: Το Λουτράκι έχει καθιερωθεί ως προορισμός θερμαλισμού, παρότι προσφέρεται και για άλλες δραστηριότητες. Εμείς κάναμε δύο εξορμήσεις, μία βόλτα με το αυτοκίνητο και μία πεζοπορική διάσχιση. Η αυτοκινητάδα καταλήγει στον Άγιο Νικόλαο, ένα λευκό-μπλε ξωκλήσι του Λουτρακίου, χτισμένο σε βράχο, που οι ντόπιοι το λένε αγίασμα, λόγω της πηγής στο εσωτερικό του (προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, σε κοντινή απόσταση υπάρχει ακόμα ένα ξωκλήσι, κι αυτό του Αγίου Νικολάου, σε λευκό-κόκκινο χρώμα). Το αγίασμα βρίσκεται μέσα σε λιτή χειμωνιάτικη φύση, γύρω τριγύρω βλέπεις γυμνά δέντρα, πέτρες και την κόψη του φαραγγιού των Γαλανών Νερών, το οποίο ξεκινάει από εδώ και καταλήγει στην Καλή Πεδιάδα (Ντόμπρο Πόλε).
Η πεζοπορική διάσχιση είναι ακόμα πιο ενδιαφέρουσα, μια διαδρομή μέτριας δυσκολίας στο φαράγγι των Λουτρών, μερικώς σηματοδοτημένη, με σημείο αφετηρίας το φυλάκιο του Άνω Λουτρακίου. Αν ξέρετε να κινείστε σε φαράγγια, μπορείτε να τη δοκιμάσετε χωρίς συνοδό, αν όμως δεν έχετε εμπειρία, είναι προτιμότερο να επικοινωνήσετε με κάποιον ντόπιο. Εμείς πεζοπορήσαμε με τον γνώστη της φύσης και απόφοιτο συνοδό βουνού του ΔΙΕΚ Αριδαίας, Δήμο Νίτση. Η διαδρομή διαρκεί δύο ώρες, στο πήγαινε είναι κυρίως κατηφορική, γι’ αυτό η επιστροφή είναι πιο κουραστική. Προχωράμε προς το ρέμα Νικολάου, περνάμε μέσα από κερασιές, πλατάνια, κέδρους, ατενίζουμε την κορυφή Σοκόλ του Βόρα, κάνουμε μια μικρή καταρρίχηση με σχοινί, ώσπου να φτάσουμε στο σημείο τερματισμού, τον γάργαρο καταρράκτη της Κουνουπίτσας, ύψους 12 μ.
Μετάβαση: Ο Παλαιός Άγιος Αθανάσιος απέχει από την Αθήνα 575 χλμ. (6,5 ώρες) και από τη Θεσσαλονίκη 125 χλμ. (2 ώρες). Για την απλή μετάβαση υπολογίστε για καύσιμα και διόδια 85 ευρώ και 15 ευρώ αντίστοιχα.
Διαμονή: Στο ξενοδοχείο Pozar Pallas (Λουτράκι, από 80 ευρώ το δίκλινο με πρωινό) θα βρείτε ποικιλία δωματίων (δίκλινο, σουίτα για τρεις, δίχωρο δωμάτιο για τέσσερις, διαμέρισμα για έξι). Με ζεστή διακόσμηση και πλούσιο πρωινό (αυγά, πίτες, κρουασάν, ντόπιες μαρμελάδες, μέλι), το ξενοδοχείο ενδείκνυται για τους φανατικούς του θερμαλισμού και της άσκησης. Διαθέτει χαμάμ, τζακούζι, σάουνα, χώρους για μασάζ και θεραπείες προσώπου-σώματος, γυμναστήριο. Ίσως το πιο εντυπωσιακό σημείο είναι το αλατοσπήλαιο, ένας ειδικά διαμορφωμένος χώρος ευεξίας και χαλάρωσης.
Ο ξενώνας Βόρας (Παλαιός Άγιος Αθανάσιος, από 60 ευρώ το δίκλινο χωρίς πρωινό) έχει δίκλινα δωμάτια (απλά ή με τζάκι), οικογενειακά, αλλά και σουίτες (η deluxe επιλογή περιλαμβάνει τζάκι και υδρομασάζ). Το Chalet Sapin (Παλαιός Άγιος Αθανάσιος, από 130 ευρώ το δίκλινο με πρωινό) έχει 16 δωμάτια, εκ των οποίων τα έξι έχουν μπαλκόνι με θέα στο χωριό και στις βουνοκορφές του Βόρα. Το πρωινό περιλαμβάνει μεταξύ άλλων αυγά, αλλαντικά, τυριά, κέικ, μπουγάτσα και φρούτα.
Φαγητό-Καφές: Στα σαλέ του χιονοδρομικού προσφέρονται ροφήματα και αναψυκτικά, σνακ, χοτ ντογκ, πίτσες, σάντουιτς, ποτά. | Στον Παλαιό Άγιο Αθανάσιο θα βρείτε πολλά μαγαζιά για φαγητό. Ενδεικτικά αναφέρουμε την ταβέρνα Καλύβα για κρεατόσουπα, μπριζολοπανσέτα, συκώτι μοσχαρίσιο, T-Bone steak, χόρτα και πιπεριές Φλωρίνης. Έχουν και δικό τους κρασί, Καλύβα λευκό Chardonnay, ερυθρό και ημίγλυκό Merlot. Στα Καλά της Αντωνίας δοκιμάστε φάβα, μοσχαρίσιο καβουρμά, χυλοπίτες με κεφτέδες και μπαρλίβα, ένα πιάτο με πιπεράκια ποικιλίας Μπαχόβου γεμιστά με τυρί, φρέσκια ντομάτα και αυγό. Για ζεστές σοκολάτες, καφέ και λικεράκι περάστε από το Χιονοδρόμος Café, για κοκτέιλ και ουίσκι από το Grand House. Στα τουριστικά μαγαζιά του χωριού πωλούνται διάφορα σουβενίρ γαστρονομίας με ετικέτες που τιμούν τα τοπωνύμια της περιοχής (τσάι «Παλιός Άγιος Αθανάσιος», πλιγούρι «Ο Βόρας», μουστάρδα και μαγιονέζα «Καϊμακτσαλάν»).
Στον χώρο των Λουτρών Πόζαρ υπάρχουν μικρά μαγαζάκια, όπως τα Τυροκομικά Τσερκέζος , με πάσης φύσεως παραδοσιακά προϊόντα. | Στο Λουτράκι, κορυφαία επιλογή είναι ο Υδρόλιθος, ένα εστιατόριο δημιουργικής ελληνικής κουζίνας, που σερβίρει μεταξύ άλλων χειμερινό ντάκο με χαρουποπαξίμαδα, ψητά παντζάρια, μους φέτας και ζελέ πορτοκάλι, ραγού μανιταριών και χοιρινό κοντοσούβλι με σάλτσα λεμονιού. Νόστιμο φαγητό με πολλών ειδών σαλάτες, αλλά και σούπες, μαγειρευτά, σούβλες, θα βρείτε και στο εστιατόριο Παραδοσιακό. | Στον δρόμο προς την Όρμα θα βρείτε το εστιατόριο Κόκκινο Πιπέρι, με ποικιλία τυριών, όπως ο ΠΟΠ μπάτζος, λαχανικά, κρεατικά και πλούσια λίστα κρασιών. Μπορείτε μάλιστα να αγοράσετε και προϊόντα, όπως είναι το μακεδονίτικο τσίπουρο της οικογένειας Μελισσανίδη και ο τραχανάς Αλμωπίας.
Τέλος, πολύ καλή φήμη έχει ο Διόνυσος, μέσα στην Όρμα, όπου σερβίρονται, μεταξύ άλλων, καρατζοβίτικη τηγανιά με χωριάτικο λουκάνικο και πράσο Δωροθέας, χειροποίητο μπιφτέκι και στριφτάρια με κρέμα γραβιέρας.
Tips: Ένα ταξίδι σαν αυτό γίνεται ευκολότερο με ένα μίνιμουμ οργάνωσης. Αν έχετε τη δυνατότητα να νοικιάσετε αυτοκίνητο 4×4, ίσως κινηθείτε πιο άνετα στον δρόμο προς το χιονοδρομικό. Σε κάθε περίπτωση, ό,τι αυτοκίνητο και να χρησιμοποιήσετε, πρέπει να έχετε αλυσίδες χιονιού ή χιονοκουβέρτες και να γνωρίζετε πώς τοποθετούνται στα ελαστικά, γιατί ο καιρός είναι απρόβλεπτος. Πριν ανηφορίσετε στο χιονοδρομικό, μπείτε στη σελίδα του στο Facebook για να σιγουρευτείτε ότι δεν έχει κλείσει λόγω ξαφνικής κακοκαιρίας. | Ο Προφήτης Ηλίας και το εκκλησάκι του Αποστόλου Πέτρου προσεγγίζονται με τα πόδια, σε 20 λεπτά, από τον εναέριο αναβατήρα Σαραντόβρυση 1. | Αν γνωριστείτε λίγο περισσότερο με τον κόσμο του βουνού, θα παρατηρήσετε ότι, όταν κάποιος θέλει να κεράσει, πιθανότατα να μην προσφέρει το καθιερωμένο τσίπουρο, αλλά ένα ποτηράκι λικέρ Jägermeister.
