Είναι όμορφο να χάνεσαι στα σοκάκια μιας πόλης, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για τη μεσαιωνική Παλιά Πόλη της Ρόδου. Χρειάζονται πολλές επισκέψεις για να πει κανείς πως γνώρισε όλα τα κρυμμένα μυστικά της ή να πει ποια είναι τα αγαπημένα του σημεία σε αυτήν. Ένα ταξίδι πίσω στον χρόνο είναι μια περιπλάνηση σε αυτό το κομμάτι της Ρόδου και θα έλεγα πως είναι αναγκαίο να χαθεί κανείς. Κάτω από τα πόδια σου, ακόμη κι αν οι σόλες των παπουτσιών σου είναι δυνατές, νιώθεις το σκληρό στρογγύλεμα από τα λιθόστρωτα σοκάκια που σε οδηγούν σε άλλα πιο στενά και πιο κρυφά, φωτισμένα μόνο από τα χαρακτηριστικά φανάρια που είχε και έχει ακόμη η μεσαιωνική πόλη της Ρόδου.
Κάτω από τις μικρές γέφυρες που συνδέουν μικροσκοπικά σπίτια που κατοικούνται μέχρι σήμερα, ακουμπάς λίγο στους πέτρινους τοίχους και αφουγκράζεσαι. Είναι εύκολο εδώ να πλάσεις με τη φαντασία σου ιστορίες μεσαιωνικών ερώτων και μονομαχιών, πολέμων και κατακτήσεων. Σαν σε ένα παιχνίδι αναζήτησης όχι του δράκου της Ρόδου (που παίζεται κάθε χρόνο στα τέλη Ιουνίου από τον σύλλογο «Μεσαιωνικό Ρόδο» και εξακτινώνεται σε ολόκληρη την πόλη) αλλά σε ένα παιχνίδι αναζήτησης της δικής μου αγαπημένης γωνιάς, περπάτησα πολύ μετρώντας πιθανόν την πέμπτη μου επίσκεψη στην Παλιά Πόλη της Ρόδου.
Το παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου, ή Καστέλλο, που είναι χτισμένο στο βορειοδυτικό ψηλότερο σημείο, είναι ένα από τα βασικά αξιοθέατα. Είναι η ευκαιρία να απολαύσεις το άψογα αναστηλωμένο κτίριο στους εξωτερικούς και εσωτερικούς του χώρους, αλλά και να δεις τη μεγάλη μόνιμη έκθεση που φιλοξενεί. Δίπλα στις επίσημες αίθουσες υπάρχουν κλειδωμένα δωμάτια, που αν κρυφοκοιτάξεις από τις χαραμάδες της πόρτας τους βλέπεις στο δάπεδο την άκρη από πανέμορφα μωσαϊκά. Αν πάλι μείνεις για λίγο κοιτώντας έξω από τα παράθυρα, μπορεί να δεις τον πιο υπέροχο μυστικό κήπο, χαμένο μέσα στους κισσούς και στα λουλούδια.
