Ο παραδοσιακός οικισμός της Βίτσας είναι από τους γραφικότερους οικισμούς στη περιοχή του Ζαγορίου. Με μακραίωνη ιστορία, ιδιαίτερο ιστορικό, αρχιτεκτονικό και οικολογικό ενδιαφέρον, η Βίτσα είναι από τα πιο αντιπροσωπευτικά χωριά της περιοχής που συνεχίζει ως τις μέρες μας να διατηρεί την πολιτισμική και αρχιτεκτονική της κληρονομιά. Χτισμένη αμφιθεατρικά σε μία περιοχή απαράμιλλου φυσικού κάλλους, ο οικισμός έχει μία κεντρική πλατεία, γύρω από την οποία αναπτύσσονται πετρόκτιστα αρχοντικά. Το χωριό χωρίζεται σε δύο γειτονιές, την Άνω και Κάτω Βίτσα που ενώνονται μεταξύ τους με λιθόστρωτα καλντερίμια. Το 1919 η Άνω και Κάτω Βίτσα ενώθηκαν σε μία κοινότητα, τη Βίτσα.
Οι λιγοστοί κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με την κτηνοτροφία και τα τελευταία χρόνια με τον αγροτουρισμό. Το χωριό έχει έντονη πολιτιστική δραστηριότητα που εκφράζεται μέσα από εκδηλώσεις και πανηγύρια. Ξεχωρίζει το πανηγύρι για τον εορτασμό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στις 15 Αυγούστου, των Απόκρεω με τις γνωστές τζαμάλες και η γιορτή του τσίπουρου κάθε Νοέμβρη. Ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι ναοί του Αγίου Νικολάου (1619), της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (1554) και των Ταξιαρχών (1607) καθώς και το γεφύρι του Μίσσιου πάνω από τον Βοϊδομάτη ποταμό.
Στη θέση «Γενίτσαρη», ανάμεσα στις κοινοτικές περιοχές Βίτσας και Μονοδενδρίου, έχει ανακαλυφθεί ένας από τους αρχαιότερους οικισμούς σε ολόκληρη περιοχή. Πρόκειται για ένα μικρό κτηνοτροφικό οικισμό με δύο παρακείμενα νεκροταφεία, το Νότιο (151 τάφοι) και το Βόρειο (26 τάφοι), με διάρκεια ζωής από τον 9ο-8ο π.Χ. αιώνα ως τα τέλη του 4ου αιώνα π.Χ. Η Βίτσα βρίσκεται στην αρχή του φαραγγιού του Βίκου, 36 χιλιόμετρα από την πόλη των Ιωαννίνων, πάνω στον οδικό άξονα του Κεντρικού Ζαγορίου. Αποτελεί δημοφιλή προορισμό για όσους επισκέπτονται την περιοχή και ενδείκνυται για πεζοπορία, ορειβασία και περιηγήσεις σε μερικά από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της περιοχής. Η Βίτσα εντυπωσιάζει και προκαλεί τον επισκέπτη να περιδιαβεί τα καλντερίμια του χωριού και να αφουγκραστεί τα μυστικά του.
