Κρατώντας την πηλιορείτικη αρχιτεκτονική και σε συνδυασμό με το φυσικό πλούσιο τοπίο και την θέα προς τον Παγασητικό κόλπο έχει καταφέρει να ξεχωρίσει στους ορεινούς προορισμούς με τους ταξιδευτές να την επισκέπτονται κάθε εποχή του χρόνου. Η Μακρινίτσα, έχει χαρακτηριστεί παραδοσιακός οικισμός, είναι χτισμένη αμφιθεατρικά στις δυτικές πλαγιές του Πηλίου, στο βόρειο κομμάτι του Βόλου όπου βρίσκεται σε κοντινή απόσταση. Το όνομα του χωριού δόθηκε από μια μονή που χτίστηκε στο Πήλιο λίγο μετά την πρώτη άλωση της Πόλης. Ο πλούσιος γαιοκτήμονας Κωνσταντίνος Μαλιασηνός ίδρυσε τη μονή της Θεοτόκου Οξείας Επισκέψεως ή Μακρινιτίσσης και γύρω από τη μονή άρχισε να φτιάχνεται ένας μικρός οικισμός που πήρε το όνομα της,
Κάνοντας μια βόλτα μέσα στα όμορφα και περιποιημένα καντούνια της Μακρινίτσας θα θαυμάσετε τα αρχοντικά που είναι φτιαγμένα ακολουθώντας πιστά την πηλιορείτικη αρχιτεκτονική. Οι αρχοντικές κατοικίες είναι διώροφες ή τριώροφες με χοντρούς πέτρινους τοίχους. Από τα κυριότερα χαρακτηριστικά παρατηρούμε πως είναι οι πέτρινες στέγες και η πλούσια ζωγραφική και ξυλογλυπτική διακόσμηση στον πάνω όροφο των κτιρίων. Μάλιστα, οι πάνω όροφοι της κατοικίας έχουν περισσότερα παράθυρα-ένα χαρακτηριστικό που μαρτυράει την αρχιτεκτονική της οθωμανικής περιόδου που υπήρξε έντονη και στον συγκεκριμένο τόπο.
Η Μακρινίτσα είναι ένα χωριό που προσφέρει πολλές εμπειρίες. Συνδυάζει το όμορφο τοπίο με την συγκλονιστική θέα με τη γαστρονομία του τόπου, εναλλακτικές δραστηριότητες μέσα στη φύση και κοντινές αποδράσεις σε διπλανά χωριά όπως είναι η Πορταριά. Η ομορφιά του γραφικού χωριού που παντρεύει τα πλατάνια με τα πέτρινα καλντερίμια και την μοναδική θέα έγινε το ωραιότερο σκηνικό για την ταινία «Η δασκάλα με τα ξανθά μαλλιά». Η ελληνική ταινία με πρωταγωνίστρια την Αλίκη Βουγιουκλάκη και τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ γυρίστηκε στη Μακρινίτσα το 1968. Η πλατεία της Μακρινίτσας θεωρείται το «μπαλκόνι του Πηλίου» γιατί κάτω από τα πλατάνια με την πανέμορφη φύση να βρίσκεται σε πλήρη αρμονία μπορείτε να απολαύσετε τη μοναδική θέα προς το Βόλο και τον Παγασητικό κόλπο.
Από την άλλη, στην κεντρική πλατεία της Μακρινίτσα βρίσκονται μερικά από τα κυριότερα αξιοθέατα του τόπου. Στην κεντρική πλατεία βρίσκεται το Βυζαντινό μουσείο «Οξεία Επίσκεψις» όπου φιλοξενεί πολύτιμα κειμήλια από τον 13ο μέχρι τον 20ο αιώνα. Μέσα στο χώρο ο επισκέπτης θα δει από κοντά εκκλησιαστικά κειμήλια της ευρύτερης περιοχής του τόπου, ενώ στο συγκεκριμένο χώρο πραγματοποιούνται εκπαιδευτικά προγράμματα. Αντιπροσωπευτικό δείγμα της πηλιορείτικης αρχιτεκτονικής είναι το αρχοντικό Τοπάλη, το οποίο σύμφωνα με τις πληροφορίες οικοδομήθηκε το 1844 και βρίσκεται στο δρόμο κάτω από την κεντρική πλατεία. Από το 1994 στεγάζεται το Μουσείο Λαϊκής Τέχνης και Ιστορίας Πηλίου, όπου ο επισκέπτης θα δει μεταξύ άλλων τα οικιακά σκεύη που χρησιμοποιούσαν, τον εξοπλισμό από την απόσταση του τσίπουρου, ένα χαρακτηριστικό απόσταγμα της Θεσσαλίας, παραδοσιακές φορεσιές και εργαλεία.
Πάνω στην κεντρική πλατεία βρίσκεται ένα από τα πιο γνωστά καφενεία της περιοχής όπου η φήμη του έχει βγει εκτός Ελλάδας γιατί εκεί υπάρχει μια ζωγραφιά του γνωστού ζωγράφου Θεόφιλου Χατζημιχαήλ. Η σύνθεση της τοιχογραφίας περιγράφει ένα γλέντι στο στρατόπεδο του Κατσαντώνη μέσα σε ένα φυσικό περιβάλλον, με ένα ποταμάκι στο κάτω τμήμα της. Κυρίαρχη φιγούρα, ο Κατσαντώνης ξεχωρίζει από τους συντρόφους του, λόγω του μεγαλύτερου μεγέθους του, ενώ έχει στα πόδια του το όπλο και παίζει ταμπουρά. Να αναφέρουμε πως το κτίριο πλέον χαρακτηριστεί ιστορικό, διατηρητέο μνημείο.
Στη Μακρινίτσα και την ευρύτερη περιοχή του Πηλίου όσοι ασχολούνται με τις αθλητικές δραστηριότητες θα βρουν μια ποικιλία δράσεων μεταξύ άλλων πεζοπορίες σε μονοπάτια, ποδήλατο βουνού και το χειμώνα υπάρχει η δυνατότητα να κάνουν σκι στο χιονοδρομικό κέντρο που βρίσκεται μόλις μερικά χιλιόμετρα μακριά. Τα μονοπάτια για πεζοπορία έχουν ενδιαφέρον, καθώς μπορείτε να εξερευνήσετε καλύτερα την περιοχή μέσα σε ένα πανέμορφο φυσικό τοπίο, ενώ αν προτιμάτε θαλάσσιες δραστηριότητες πρέπει να κατευθυνθείτε στα παραθαλάσσια χωριά του Πηλίου. Μάλιστα, μέχρι τη δεκαετία του 1950 στα χωριά του Πηλίου οι κάτοικοι πήγαιναν μέσα από τα μονοπάτια, τα οποία παραμένουν ασφαλή και ιδανικά για περπάτημα μέσα στη φύση.
Η πηλιορείτικη γαστρονομία παρουσιάζει ενδιαφέρον λόγω της ποικιλίας των προϊόντων και των γεύσεων. Πιάτο κατατεθέν του τόπου είναι το σπεντζοφάι που γίνεται με ντόπια λουκάνικο-στη Θεσσαλία βάζουν μέσα πράσο. Οι πίτες γεμίζονται με μανιτάρια που υπάρχουν άφθονα στον τόπο, χόρτα βουνού ανάλογα την εποχή και στα ορεινά χωριά με κρέας. Τόσα τα βότανα, το μέλι και τα γλυκά του κουταλιού, όπως κάστανο, καρύδι, βερίκοκο, και οι μαρμελάδες είναι από τα προϊόντα που μπορείτε να πάρετε μαζί σας. Στα παραθαλάσσια χωριά το τσίπουρο θα το συνοδέψετε με ποικιλία θαλασσινών και ψαριών με την καραβιδομακαρονάδα να θεωρείται από πιάτα που αξίζει να δοκιμάσετε.
Το Οινομαγειρείο «Κάρδαμο» είναι από τα πιο γνωστά μαγαζιά για φαγητό και με ωραία θέα. Από τον κατάλογο σίγουρα ξεχωρίζει το σπεντζοφάι και ο κόκορας με τις χυλοπίτες. Η ψησταριά «Κατερίνα» έχει από τα καλύτερα ψητά της περιοχής με το μπιφτέκι, τα παϊδάκια και το κοντοσούβλι να είναι από τις καλύτερες επιλογές, ενώ σερβίρει επιλεγμένα μαγειρευτά.
