Αν και διοικητικά υπάγεται στην Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας, η Ηλεία ακολουθεί σε πολλά το τμήμα της Πελοποννήσου που «βλέπει» προς το Ιόνιο Πέλαγος (στο οποίο κι εντάσσεται άλλωστε, από γεωγραφικής άποψης). Για τους περισσότερους επισκέπτες της, δηλαδή, παραμένει ένας προορισμός πλάι στη θάλασσα συνδυασμένος με το καλοκαίρι και τις διακοπές σε πολυτελή ξενοδοχεία, τα οποία αξιοποιούν τις περίφημες αμμουδιές της περιοχής, που συχνά εκτείνονται σε μήκος πολλών χιλιομέτρων. Το μόνο που διαφοροποιεί συνήθως την εικόνα αυτή είναι η Αρχαία Ολυμπία, η οποία προσελκύει σταθερά μεγάλα πλήθη θαυμαστών της ελληνικής αρχαιότητας, από κάθε σχεδόν γωνιά του πλανήτη.
Στην πραγματικότητα, όμως, η Ηλεία δεν εξαντλείται τόσο εύκολα. Το καταπράσινο εσωτερικό της με τους καλλιεργήσιμους κάμπους, τα ποτάμια, τους πλούσιους υδροβιότοπους και τις βουνίσιες και δασικές εκτάσεις κρύβει κάμποσες ευχάριστες εκπλήξεις για τον ταξιδιώτη που θα επιλέξει να δει πέρα από την «πρόσοψη». Διασχίζοντας λοιπόν κι εμείς ένα κομμάτι από αυτά τα ενδότερα, ανακαλύψαμε έναν προορισμό που δεν εξαντλείται μόνο στη διασύνδεση με το καλοκαίρι, μα δείχνει ιδανικός για κάθε εποχή του χρόνου.
Απολαμβάνοντας το φθινοπωρινό Ιόνιο στο «Aldemar Olympian Village»: Φτάνοντας στην Ηλεία κατευθυνθήκαμε προς τα Καλακαίικα, κοντά στη Σκαφιδιά-έναν παραθαλάσσιο οικισμό 85 κατοίκων (σύμφωνα με την απογραφή του 2011), εντοπιζόμενο στα 14,4 χιλιόμετρα από τον Πύργο (προς τα βορειοδυτικά). Εδώ βρίσκεται το ξενοδοχείο «Aldemar Olympian Village»: ένα πεντάστερο resort δίπλα ακριβώς στα νερά του Ιονίου, με θέα προς τη Ζάκυνθο, το οποίο έχει στη διάθεσή του γύρω στο ένα χιλιόμετρο από τη φαινομενικά ατελείωτη αμμουδιά των Καλακαίικων, η οποία εκτείνεται συνολικά σε 4 χιλιόμετρα. Καθώς περιδιαβαίναμε στους εντυπωσιακούς χώρους του «Aldemar», θαυμάζοντας τους πλούσιους κήπους, τις ποικίλες εγκαταστάσεις και τις άμεσα ορατές πισίνες από τις 48 που διαθέτει, ο διευθυντής του Παύλος Ντάκουρης μας μίλησε για τις επιπτώσεις της πρόσφατης ρωσο-ουκρανικής κρίσης στον τοπικό τουρισμό.
Εξηγώντας μας ότι είχαν συνηθίσει να βασίζονται σε μεγάλες ροές Ρώσων επισκεπτών, οι οποίοι αναγκαστικά απείχαν κατά την τρέχουσα σεζόν, με αποτέλεσμα να αλλάξει ο προσανατολισμός και το ξενοδοχείο να απευθυνθεί ζωηρότερα προς τις χώρες της ανατολικής και κεντρικής Ευρώπης, επιτυγχάνοντας θερινή πληρότητα της τάξης του 60%. Τα άνετα και πλήρως εξοπλισμένα δωμάτιά μας, από εκεί και πέρα, έδωσαν μια πρώτης τάξης ευκαιρία να βιώσουμε τα όσα προσφέρει το «Aldemar» στον επισκέπτη του. Διασχίζοντας πέτρινα, κατάφυτα δρομάκια, τα οποία σε έκαναν να αισθάνεσαι ότι βρίσκεσαι σε κάποιο χωριό, φτάσαμε σε ευρύχωρα, φωτεινά bungalows με δική τους πισίνα (μία ανά τέσσερα) και απρόσκοπτη θέα στη θάλασσα-αλλά και με άμεση πρόσβαση σε αυτήν, αφού το μόνο που μας χώριζε από την αμμουδιά ήταν ένα ξύλινο πορτάκι.
Έτσι, παρότι το πρόγραμμα των εξορμήσεών μας προβλεπόταν πλούσιο, εκμεταλλευτήκαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε το φθινοπωρινό Ιόνιο: κολυμπήσαμε τόσο στην πισίνα, όσο και στη θάλασσα, η οποία παραμένει ζεστή. Άλλωστε, η θερινή σεζόν για ξενοδοχεία σαν το «Aldemar» περιλαμβάνει και τον Οκτώβρη, ενώ βουτώντας συνειδητοποιήσαμε πόσο ρηχή είναι η παραλία, αφού μπορείς να περπατήσεις αρκετά μέχρι να βρεις βαθύτερα νερά. Όπως μας εξήγησαν η Νανίτα Κυργεώργη (operations assistant manager) και η Τζένη Παναγιωτίδου (επικοινωνία-δημόσιες σχέσεις), πρόκειται για στοιχείο που κάνει το «Aldemar» ιδιαίτερα φιλικό σε οικογένειες με μικρά παιδιά.
Φτάνοντας στη λίμνη Καϊάφα: Μια εύκολη εκδρομή που μπορεί να πραγματοποιήσει κανείς από τα Καλακαίικα είναι προς το ειδυλλιακό φυσικό τοπίο της λίμνης Καϊάφα, πολύ κοντά στην κωμόπολη Ζαχάρω. Πρόκειται για έναν υδάτινο όγκο με μήκος 3 χιλιομέτρων και (μέγιστο) βάθος 2 μέτρων, όπου διαβιούν χελώνες, βατράχια, διάφορα είδη ψαριών, καθώς και νερόφιδα. Μάλιστα, είχαμε την τύχη να δούμε ένα από αυτά, περιδιαβαίνοντας την όχθη δίπλα στα ιαματικά λουτρά που βρίσκονται εκεί, όντας ήδη διάσημα από τα αρχαία χρόνια. Η λίμνη έχει αναπτυχθεί δίπλα στη θάλασσα, περιβάλλεται από ένα όμορφο πευκοδάσος και πλήθος καλαμιών και αποτελεί προστατευόμενη τοποθεσία του δικτύου Natura 2000.
Από τα νερά της ξεπροβάλλει ειδυλλιακά το νησάκι της Αγίας Αικατερίνης, το οποίο λέγεται έτσι λόγω της ομώνυμης, μικρής εκκλησίας που έχει χτιστεί εκεί. Η έκταση προσφέρεται για πεζοπορία, διατηρούνται δε ακόμα τα κτήρια των παλιών ξενοδοχειακών μονάδων (είχε τρεις, ως το 1907), οι οποίες προβλέπεται σε κάποιο σημείο να ανακαινιστούν ριζικά από τον ΕΟΤ. Πολλοί επισκέπτονται το νησάκι κάνοντας καγιάκ-και όχι κανό, όπως μας εξήγησε ο εκπαιδευτής Γιάννης Κοψίνης, που πραγματοποιεί τέτοιου τύπου εκδρομές όλον τον χρόνο (τα νερά της λίμνης παραμένουν ήρεμα ακόμα και τον χειμώνα), απευθυνόμενη τόσο σε αρχάριους, όσο και σε προχωρημένους.
Στο Λατζόι, για επίσκεψη στο «Κτήμα Μπριντζίκη» και στην «Ηλιακή Ζυθοποιία»: Χτισμένο σε υψόμετρο 81 μέτρων, το χωριό Λατζόι βρίσκεται κοντά στην Αρχαία Ολυμπία και αποτελεί έδρα του «Κτήματος Μπριντζίκη», αλλά και της «Ηλιακής Ζυθοποιίας». Προγραμματίζοντας λοιπόν μια στάση εδώ (το κτήμα είναι επισκέψιμο, κατόπιν ραντεβού), θα έχετε την ευκαιρία να δοκιμάσετε θαυμάσια κρασιά και πολύ καλές μπύρες, αλλά και να ατενίσετε την πράσινη Κοιλάδα των Αηδονιών και τον ποταμό Ενιπέα που τη διασχίζει. Η Διονυσία Μπριντζίκη μας ξενάγησε στο κτήμα και μας είπε τόσο το ιστορικό του (ξεκίνησε το 1994, ως οικογενειακή επιχείρηση), όσο και για το πώς εξελίχθηκε στο πρώτο «πράσινο» οινοποιείο στη Νότια Ευρώπη, επιτυγχάνοντας μηδενικό ενεργειακό αποτύπωμα. Ακολουθώντας λοιπόν ό,τι έκαναν πριν από αυτούς οι παππούδες τους, παράγουν κρασιά βασισμένα στην πιστοποιημένη βιολογική καλλιέργεια.
Παράλληλα, το «Κτήμα Μπριντζίκη» φροντίζει να απευθυνθεί και στον σύγχρονο διεθνή επισκέπτη, όποιον ψάχνει ευκαιρίες αγροτουρισμού σε μια περιοχή σαν κι αυτή, που είναι διάσημη για τα αμπέλια της. Δίνεται λοιπόν και η δυνατότητα διαμονής έως και 30 ατόμων στον ανακαινισμένο νερόμυλο της Κοιλάδας των Αηδονιών (και σε κάποια γύρω δωμάτια), πράγμα που παρέχει ευκαιρίες ενεργούς συμμετοχής στις δραστηριότητες του αμπελώνα. Το πρόγραμμα ξεκινά στις 28 Οκτώβρη. Μετά την ξενάγησή μας, φυσικά, δοκιμάσαμε και την υπέροχη οινοπαραγωγή του κτήματος, όπως βέβαια και τις μπύρες της Ηλιακής Ζυθοποιίας, η οποία χρησιμοποιεί κι αυτή «πράσινη» ενέργεια, προερχόμενη από έναν συνδυασμό γεωθερμίας και φωτοβολταϊκών.
Εντυπωσιαστήκαμε από το λευκό κρασί Τινακτορώγος (μέτριας έντασης), που βασίζεται σε μια γηγενή ποικιλία σταφυλιών, έχοντας φρουτώδες άρωμα, αλλά και από την ξεχωριστή, γεμάτη γεύση του ερυθρού Αυγουστιάτη. Μας άρεσε όμως πολύ και η απαστερίωτη μπύρα Olympica Magna (τύπου Pilsner).
Στα Μακρίσια, για ξενάγηση στο «Ελαιοτριβείο Κουφωλιά»: Εξερευνώντας μια διαφορετική κατεύθυνση στο εσωτερικό της Ηλείας φτάσαμε και στα Μακρίσια, πολύ κοντά στα Κρέστενα-μια κωμόπολη ανάμεσα σε λόφους κατάφυτους από πεύκα. Εδώ εδρεύει το «Ελαιοτριβείο Κουφωλιάς», μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση, που είναι επισκέψιμη σε όλη τη διάρκεια του έτους. Ο Βασίλης Κουφωλιάς μας περίμενε στην είσοδο και μας ξενάγησε πλήρως, καθώς μας εξήγησε πώς λειτουργούσαν τα λιοτρίβια της περιοχής στις αρχές του 20ού αιώνα-δείχνοντάς μας τις παλιές γρανιτένιες πέτρες, τους πετρελαιοκινητήρες (ένας, μάλιστα, παραμένει ενεργός) και τους «φακέλους» από λινάτσα όπου έμπαινε ο πολτός.
Στη συνέχεια, ασφαλώς, μας πέρασε και στα σύγχρονα μηχανήματα: τις φτερωτές, λ.χ., οι οποίες αναλαμβάνουν να ρουφήξουν τα φύλλα από τις μαζεμένες με το χέρι ελιές, τα πλυντήρια του καρπού, αλλά κι εκείνα που αναλαμβάνουν να αφαιρέσουν πλήρως την τελική ποσότητα νερού, ολοκληρώνοντας τη διαδικασία παρασκευής λαδιού. Ακολούθησε γευστική δοκιμή των λαδιών τους, συνοδεία νόστιμων μεζέδων πάνω σε φέτες ζυμωτού ψωμιού. Βρήκαμε θαυμάσιο το βραβευμένο έξτρα παρθένο ελαιόλαδο (κέρδισε φέτος το Berlin Global Olive Oil Awards), το οποίο παράγεται από ελιές κορωνέικης ποικιλίας, αλλά την παράσταση έκλεψαν τα ελαιόλαδα με λεμόνι και πορτοκάλι. Με το δεύτερο, μάλιστα, είχε παραχθεί και μους σοκολάτα τόσο γευστική, ώστε θα ορκιζόσουν ότι είχε χρησιμοποιηθεί ξύσμα πορτοκαλιού.
Θαλασσοθεραπεία: Δεν πρέπει να χάσετε την ευκαιρία να κάνετε θαλασσοθεραπεία στο κέντρο «Royal Olympian Spa & Thalasso» του ξενοδοχείου «Aldemar Olympian Village». Ό,τι κι αν φαντάζεστε ακούγοντας τη λέξη «θαλασσοθεραπεία», δεν είστε προετοιμασμένοι για την πραγματικά μοναδική εμπειρία την οποία θα βιώσετε βουτώντας στην ειδική, θερμαινόμενη, υδροτονική πισίνα AquaRoyal (παρέχονται σαγιονάρες, μπουρνούζι, αλλά και κολυμβητικό σκουφάκι). Βγαίνοντας θα νιώσετε σαν να κάνατε ένα βαθύ, ανακουφιστικό μασάζ σε κάθε σημείο του σώματός σας-κυριολεκτικά, καθώς υπάρχει πρόβλεψη ακόμα και για τις πατούσες.
Με τη διαφορά ότι τα πάντα θα έχουν γίνει χάρη στο θερμαινόμενο θαλασσινό νερό, καθώς θα εκτοξεύεται με διαφορετικές πιέσεις προς το μέρος σας, με υδατοπίδακες, καθίσματα υδρομασάζ και ευφάνταστες μεθόδους υποβρυχίου μασάζ. Σημειώστε, μάλιστα, ότι δεν είναι υποχρεωτικό να μένετε στο «Aldemar» για να χρησιμοποιήσετε τις εγκαταστάσεις Θαλασσοθεραπείας. Μπορείτε δηλαδή να συνεννοηθείτε μέσω του ξενοδοχείου ώστε να έρθετε εδώ ως απλός επισκέπτης, πληρώνοντας ασφαλώς την προβλεπόμενη χρέωση χρήσης.
Επιλογές για φαγητό | «Fotis, Eat and Sleep Like Home»: Στα Καλακαίικα, με σχεδόν 40 χρόνια ιστορίας, σε έναν ωραίο, πρόσφατα ανακαινισμένο χώρο. Νόστιμα κρέατα άψογα ψημένα (ζουμερά παϊδάκια και καλοπαρασκευασμένα μπιφτέκια), αλλά το πιάτο που εντυπωσίασε την παρέα μας ήταν κάτι πιο ιδιαίτερο: πατάτες πολύ ψιλοκομμένες, τηγανισμένες, σερβιρισμένες με αυγά μάτια από πάνω τους. | «Τα Πεύκα»: Στη Ζαχάρω, με ωραία, σκιερή αυλή για όταν ο καιρός είναι καλός. Προσεγμένη κουζίνα με καλοφτιαγμένα μαγειρευτά. Ο γαύρος φούρνου ήταν όσο ζουμερός έπρεπε, ο μουσακάς περιποιημένος, ενώ το λεμονάτο μοσχαράκι επιβραβεύτηκε ακόμα και από τους έμπειρους γαστρονόμους ανάμεσά μας.
«Marina»: Είναι ένα από τα 7 εστιατόρια που περιλαμβάνει το resort «Aldemar Olympian Village», το οποίο απευθύνεται όμως και σε όσους θα ήθελαν απλά να έρθουν να φάνε ως επισκέπτες (γίνεται συνεννόηση με το ξενοδοχείο, σερβίρει από τις 19.00 το απόγευμα μέχρι τα μεσάνυχτα). Gourmet επιλογές, πιάτα βασισμένα στη σύγχρονη ελληνική γαστρονομία, ωραίος χώρος. Δοκιμάσαμε κοτόπουλο και λαβράκι φιλέτο και μείναμε πολύ ευχαριστημένοι.
Αξίζει όμως να σημειώσουμε ότι στον χώρο του «Marina» ζήσαμε μία ακόμα ξεχωριστή εμπειρία συνδεόμενη με το φαγητό, που στεφάνωσε την τελευταία μας ημέρα στην Ηλεία με τον καλύτερο τρόπο: συμμετείχαμε στο Sympossio Gourmet Touring, το οποίο ξεκίνησε ως πρωτοβουλία του Αλέξανδρου Αγγελόπουλου, διευθύνοντα συμβούλου του Ομίλου Aldemar Resorts-και πλέον απλώνεται σε πάνω από 30 πόλεις και 15 διαφορετικές χώρες της Ευρώπης, ξεναγώντας τους ενδιαφερόμενους ταξιδιωτικούς πράκτορες στην ελληνική γαστρονομία (με τη στήριξη του ΕΟΤ).
Μαγειρέψαμε λοιπόν όλοι μαζί σαγανάκι με γραβιέρα, βασιλικό και λιαστή ντομάτα ως ορεκτικό, καθώς και κοτόπουλο κοκκινιστό με χυλοπίτες Ανδρίτσαινας, για κυρίως πιάτο. Όλα, βέβαια, υπό την έμπειρη καθοδήγηση του executive chef Δημήτρη Καραμπίνη, του chef Μανώλη Ρουμπάκη και του sous chef Παναγιώτη Ρουμελιώτη. Ο οποίος αποκάλυψε, μάλιστα, ότι εκείνο που τον ώθησε να ασχοληθεί επαγγελματικά με τη μαγειρική ήταν η μυρωδιά του ψιλοκομμένου κρεμμυδιού καθώς σοτάρεται. Μια μερακλίδικη λεπτομέρεια, η οποία «νοστίμισε» ακόμα περισσότερο την όμορφη γευστική εμπειρία μας, που συνοδεύτηκε με το υπέροχο κρασί Τινακτορώγος από το προαναφερθέν «Κτήμα Μπριντζίκη».
