«Την άνοιξη είναι προφανώς καλύτερα αλλά εμένα μου αρέσει να βγαίνω με τα ζώα στο βουνό κάθε μέρα, χειμώνα-καλοκαίρι» λέει ο κος Αλτής, ο οποίος καλλιεργεί μόνος του την τροφή που δίνει στις αγελάδες. «Και τα ζώα προτιμούν να είναι έξω» μας λέει δείχνοντας τις αγελάδες να ξαπλώνουν αμέριμνες. Υπάρχουν αρκετοί γεωργοί στα χωριά της περιοχής, αλλά πολύ λίγοι κτηνοτρόφοι. Ο Ιωάννης Αλτής ποτέ δεν σκέφτηκε, ούτε θυμάται να κάνει κάτι άλλο από αυτό που έμαθε από τον πατέρα του και εκείνος από τον δικό του. Να εκτρέφουν δηλαδή αγελάδες για το γάλα τους. Είναι ένας από τους παραγωγούς από τις μικρές μακεδονικές φάρμες με τις οποίες συνεργάζεται η ΔΕΛΤΑ και οι οποίες μας δίνουν το γάλα «ΔΕΛΤΑ του τόπου μας».
Η σχέση με τη ΔΕΛΤΑ είναι και αυτή παλιά και χαίρει εμπιστοσύνης. «Δεν έχει υπάρξει ποτέ ζήτημα ούτε για ένα ευρώ, ούτε για μία μέρα καθυστέρηση, ούτε για οποιοδήποτε άλλο λόγο», αναφέρει ο παραγωγός. Είναι ο μοναδικός κτηνοτρόφος σε ένα πολύ μικρό χωριό «ούτε δέκα κατοίκων» και ένας από τους ελάχιστους στην περιοχή. Και προφανώς δεν θα μπορούσε να κάνει αυτή τη σκληρή δουλειά αν δεν την αγαπούσε όσο και τα ζώα, που αποτελούν τη μόνιμη συντροφιά του. Φαίνεται από το χαμόγελο και την ευχάριστη διάθεση που έχει όσο εργάζεται στον στάβλο και κάνοντας δουλειές που-για να ειπωθεί κομψά-δεν θα τις κάναμε και πολλοί από εμάς με ευχαρίστηση. Αλλά κυρίως φαίνεται από τον ενθουσιασμό με τον οποίο μιλάει για όλη τη διαδικασία της παραγωγής γάλακτος. Και για όλα αυτά που πρέπει να γίνουν ώστε το γάλα «ΔΕΛΤΑ του Τόπου μας» να φτάσει από τα οροπέδια της Κοζάνης στα ψυγεία όλης της Ελλάδας.
Ο κος Αλτής αγαπά τα ζώα του και φροντίζει να είναι υγιή έχοντας φυσικά και τη βοήθεια της ΔΕΛΤΑ, όπου χρειαστεί κάτι πιο εξειδικευμένο. Αλλά βασικά για να είναι υγιής και να παράξει το γάλα «ΔΕΛΤΑ του Τόπου μας» πρέπει η αγελάδα «να φάει πολύ και καλά», λέει ο Ιωάννης Αλτής. «Από το κριθάρι ή το τριφύλλι που καλλιεργώ εγώ, σε αυτό που αγοράζω, στην ελεύθερη βόσκηση και ξανά πίσω στον στάβλο για να φάει άχυρο», λέει γελώντας, «αλλά δεν είναι πως εδώ έχεις κάτι καλύτερο να κάνεις από το να τρως». Κατά καιρούς μαθαίνουμε και διαβάζουμε για ανθρώπους που άφησαν τη ζωή στις μεγάλες πόλεις και «πήραν τα βουνά», δηλαδή μετακόμισαν σε ένα μικρό μέρος στην ελληνική επαρχία. Είναι κάτι που εύκολα λέγεται αλλά δύσκολα αποφασίζεται. Και η σκληρή και μοναχική καθημερινότητα του Ιωάννη Αλτή το αποδεικνύει ξεκάθαρα.
Μεγαλύτερη ικανοποίησή του δεν είναι φυσικά τα χρήματα αλλά η «περηφάνεια που το γάλα που παράγω πίνεται από χιλιάδες ανθρώπους σε όλη την Ελλάδα. Και συντελεί στην σωστή διατροφή τους. Είναι κάτι που με κάνει χαρούμενο όσο τίποτα άλλο. Θα ήθελα να επιστρέψουν και άλλοι άνθρωποι σε αυτή τη δουλειά αλλά χρειάζονται κίνητρα». Μάλλον το κοπάδι του κυρίου Αλτή με τα περίπου 60 ζώα από τα οποία παράγεται το γάλα «ΔΕΛΤΑ του Τόπου μας» είναι ο καλύτερος πρεσβευτής ενός τόσο μικρού τόπου όπως είναι η Αυγή.
