Είναι πανελληνίως γνωστή ως «η πόλη του καφέ». Oι αμέτρητες καφετέριες δικαιώνουν αυτόν τον χαρακτηρισμό. Όμως, η Λάρισα είναι πολλά παραπάνω. Ένας προορισμός για όλες τις εποχές και όλες τις διαθέσεις. Χρειαστήκαμε 3 μέρες να το ανακαλύψουμε-μακάρι να είχαμε και άλλο χρόνο. Τοποθετημένη σε στρατηγικό σημείο από την αρχαιότητα στη μέση ενός εύφορου κάμπου, η μεγαλύτερη πόλη της Θεσσαλίας είναι μία σύγχρονη πόλη που συνδυάζει την νεανικότητα, τις καλές υποδομές, το καλό φαγητό, την έντονη εμπορική και πολιτιστική δραστηριότητα αλλά και τοπόσημα ιδιαίτερου κάλλους.
Η ίδια η γεωγραφική τοποθεσία της, στο κέντρο της χώρας την καθιστά ιδανικό προορισμό για μια εκδρομή 3-4 ημερών. Η αρχή της εκδρομής μας βρίσκει να περιπλανιόμαστε στο κέντρο της πόλης. Είναι καθημερινή απόγευμα και πραγματικά αυτό που εντυπωσιάζει εδώ είναι η ζωντάνια. Στη Λάρισα, βλέπετε κόσμο στον δρόμο καθόλη τη διάρκεια της μέρας (εξαιρούνται τα πραγματικά πολύ ζεστά καλοκαιρινά μεσημέρια). Και κυρίως νεαρόκοσμο, καθώς η Λάρισα είναι εκτός των άλλων και φοιτητούπολη, ενώ σε αντίθεση με άλλες ελληνικές πόλεις, έχει την τύχη οι περισσότεροι νέοι που φεύγουν για να σπουδάσουν στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη ή το εξωτερικό να επιστρέφουν στον τόπο τους. Φυσικά στο να υπάρχει όλη αυτή η ζωντάνια έξω βοηθάει και το εκτεταμένο δίκτυο πεζοδρόμων στο κέντρο της πόλης.
Δίκτυο που θα κάνει πολύ χαρούμενο τον επισκέπτη καθώς μπορεί να δει την πόλη, να κάνει αγορές να επισκεφτεί σημαντικά και εντυπωσιακά αξιοθέατα με τα πόδια. Για παράδειγμα, το επιβλητικό αρχαίο θέατρο, το οποίο βρίσκεται στο κέντρο της πόλης και εντυπωσιάζει με το μέγεθος και την ομορφιά του. Οικοδομήθηκε το πρώτο μισό του 3ου π. Χ. αιώνα και στις εξέδρες του μπορούσε να φιλοξενήσει πάνω από 10.000 θεατές. Αυτό που το κάνει πραγματικά εντυπωσιακό και μοναδικό στο είδος του στην Ελλάδα είναι το ότι βρίσκεται πραγματικά μέσα στον αστικό ιστό. Λίγα λεπτά περπάτημα αργότερα, φτάνουμε στον Λόφο του Φρουρίoυ. Εκεί δεσπόζει το Μπεζεστένι, η παλιά σκεπαστή οθωμανική αγορά που σήμερα φιλοξενεί πολιτιστικές εκθέσεις. Και ένα από τα πολλά κτίρια της οθωμανικής εποχής που διατηρούνται σε καλή κατάσταση.
Το μουσείο που ενώνει τις εποχές: Στη Λάρισα, υπάρχει ένα αρχαιολογικό μουσείο μοναδικό στο είδος του στην Ελλάδα. Το Διαχρονικό Μουσείο το οποίο φιλοξενεί εκθέματα που βρέθηκαν στην Θεσσαλία από όλες τις περιόδους που υπήρχε στην περιοχή ανθρώπινη δραστηριότητα. Tα ευρήματα καλύπτουν την περίοδο από την παλαιολιθική εποχή έως την απελευθέρωση της Θεσσαλίας και την ένταξη της στο ελληνικό κράτος. Εμείς ξεχωρίσαμε τα παλαιότερα, τα παλαιολιθικά-άλλωστε η Θεσσαλία υπήρξε από τους πρώτους τόπους στην Ελλάδα που καταγράφεται ανθρώπινη δραστηριότητα στην Ελλάδα. Όπως και τα εντυπωσιακά ψηφιδωτά. Αλλά το ομορφότερο χαρακτηριστικό του μουσείου είναι ο εξαιρετικά μοντέρνος τρόπος παρουσίασης των συλλογών του. Και όπως μας είπε ένας ντόπιος «οι αρχαιολόγοι που κάνουν σήμερα ανασκαφές εντυπωσιάζονται με το πόσο οι αρχαίοι Θεσσαλοί μοιάζουν με τους σημερινούς. Εννοώντας την αγάπη τους για το καλό ντύσιμο, το καλό φαγητό, γενικά την καλή ζωή».
Στην πινακοθήκη: Ομολογούμε ότι δεν περιμέναμε να συναντήσουμε κάτι τέτοιο σε μια άλλη πόλη της Ελλάδας πλην της Αθήνας. Σε ένα μεγάλο σύγχρονο κτίριο στεγάζεται ένας από τους σημαντικότερους χώρους τέχνης στην Ελλάδα. Η Δημοτική Πινακοθήκη της Λάρισας (μουσείο Γ.Ι Κατσίγρα) έχει σαν μόνιμη έκθεση τα 780 έργα (πίνακες χαρακτικά και σχέδια) που χάρισε ο γιατρός και συλλέκτης Γεώργιος Κατσίγρας) στον δήμο της Λάρισας. Έργα από καλλιτέχνες της περιοχής, αλλά και των μεγαλύτερων Ελλήνων ζωγράφων από τον 19ο αιώνα μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα. Στα έργα της συλλογής του Κατσίγρα αποτυπώνονται τόσο η αγροτική και κοινωνική ζωή της περιοχής όσο και η εξέλιξη της ελληνικής ζωγραφικής και χαρακτικής από 19ο αιώνα μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα.
Το ότι η Λάρισα είναι μία πόλη με ευρωπαϊκό αέρα δεν καταδεικνύεται μόνο από τα μουσεία ή τους χώρους πολιτισμούς της. Ο καλύτερος τρόπος για να το διαπιστώσουμε ήταν από τη βόλτα που κάναμε στο πάρκο Αλκαζάρ. Εδώ μπορεί κανείς να περπατήσει ή να κάνει ποδήλατο δίπλα στις όχθες του Πηνειού. Ή να κάνει σπορ. Ή να απολαύσει κάποια θεατρική παράσταση ή συναυλία που διεξάγεται εδώ τους καλοκαιρινούς μήνες.
Το πιο ιδιαίτερο χιονοδρομικό κέντρο της Ελλάδας: Ο Όλυμπος είναι η ψηλότερη κορυφή της Ελλάδας και το βουνό στο οποίο υπάρχει ένα ιδιαίτερο χιονοδρομικό κέντρο. Σε απόσταση μίας ώρας από την πόλη της Λάρισας, βρίσκεται κανείς σε ένα μαγικό φυσικό περιβάλλον. Μέχρι να φτάσουμε στο ΚΕΟΑΧ, είδαμε κάτι που μόνο στη Θεσσαλία μπορεί να δει κανείς σε τόση αφθονία. Άγρια άλογα που ζουν στις πλαγιές του βουνού. Έχουν συνηθίσει την παρουσία των ανθρώπων και των αυτοκινήτων και δεν μοιάζουν να φοβούνται. Στα 1.800 μέτρα που βρίσκεται το ΚΕΟΑΧ υπάρχει χιόνι μέχρι τις αρχές του καλοκαιριού. Τι είναι, όμως, το ΚΕΟΑΧ; Στην πραγματικότητα είναι ένα στρατόπεδο, το Κέντρο Εκπαίδευσης Ορεινού Αγώνα του Στρατού.
Τους 8-9 μήνες που υπάρχει χιόνι από Δευτέρα έως Παρασκευή γίνεται εκπαίδευση των στελεχών των ειδικών δυνάμεων σε συνθήκες χιονιού. Τα Σαββατοκύριακα, όμως, ανοίγει για το κοινό που θέλει να κάνει ski και snowboard. Υπάρχουν δύο μεγάλοι αναβατήρες lift και ένα baby lift. Εδώ δεν υπάρχουν οι πολυτέλειες και οι φιοριτούρες άλλων χιονοδρομικών κέντρων, όμως υπάρχει αυθεντική χιονοδρομική ατμόσφαιρα. Αλλά αφού διαβάζετε αυτές τις γραμμές ενώ βρισκόμαστε λίγο πριν το καλοκαίρι πρέπει να επισημανθεί ότι ο Όλυμπος είναι ένα βουνό και για τις 12 μήνες του χρόνου. Ακόμα και αν δεν είστε γυμνασμένοι και απλά φορώντας τα κατάλληλα παπούτσια, μπορείτε μετά από 3 ώρες περπάτημα να φτάσετε μία ανάσα από τον Μύτικα, την υψηλότερη κορυφή της Ελλάδας.
Αλλά εδώ βρίσκεται και ένα από τα γνωστότερα μέρη του πλανήτη για όσους αγαπούν τα σπορ περιπέτειας. Κοντά στα χωριό Καλύβια Ελασσόνας, στην κορυφή Τουρτοφωλιά, υπάρχει μία οργανωμένη πίστα για αερόπτερα και αλεξίπτωτα πλαγιάς την οποία επισκέπτονται κάθε χρόνο άνθρωποι από όλο τον κόσμο. «Κουρασμένοι αλλά ευχαριστημένοι» όπως γράφαμε μικροί στις σχολικές εκθέσεις που περιέγραφαν εκδρομές, επόμενη στάση μας ήταν στην Ζυθοποιία Πηνειού. Οι άνθρωποι πίσω από το εγχείρημα της μοναδικής τοπικής μπύρας εξηγούν ότι θέλησαν η Λάρισα να αποκτήσει τη δική της craft μπύρα, όπως ήδη έχει συμβεί με άλλες ελληνικές πόλεις και όπως άλλωστε είναι και παγκόσμιος κανένας.
Η μπύρα είναι το κατεξοχήν local ποτό. Δοκιμάσαμε τις τρεις Lola, την Pilsner, την Βelgian Ale και την IPA (Indian Pale Ale). Όλες υπέροχες, αλλά ειδικά η τελευταία είχε την αίσθηση pemium ποτού και όχι απλά μπύρας. Η επίσκεψη στην Ζυθοποιεία Πηνειού ήταν το προοίμιο για το τι ακολουθήσει. Η νυχτερινή και η γαστρονομική ζωή στη Λάρισα συνδυάζει την ποσότητα και την ποιότητα. Είτε μιλάμε για ταβέρνες, είτε για fine dining, για τσιπουράδικα και νεανικά καφενεία ή για μπαρ με πολλές επιλογές σε cocktail, οποιοσδήποτε θα βρει αυτό που ψάχνει. Το βασικό είναι να αντέχετε την κοινωνικοποίηση και να φροντίσετε να είστε ξεκούραστοι.
Γιατί αν κρίνουμε από όσα ζήσαμε εμείς η νυχτερινή διασκέδαση στη Λάρισα, ξεκινά νωρίς και τελειώνει πολύ πολύ αργά. Την επόμενη μέρα βρεθήκαμε στο χωριό Χάλκη, στον θεσσαλικό κάμπο. Είναι Κυριακή πρωί, η μέρα είναι ηλιόλουστη, αλλά ο κόσμος στο καφενείο δεν είναι πολύς. Και αυτό γιατί αυτό το αγροτικό χωριό του κάμπου όπως και πολλά άλλα, Κυριακές και καθημερινές δεν έχουν μεγάλη διαφορά. Οι περισσότεροι κάτοικοι εδώ είναι αγρότες και βρίσκονται στα χωράφια τους. Θα έρθουν το μεσημέρι εκεί, θα μας πουν για τη ζωή τους. Για το πώς σταδιακά το χωριό κατάφερε να απεμπλακεί από τη βαμβακοκαλλιέργεια, που εκτός των άλλων απαιτούσε και μεγάλες ποσότητες νερού.
Θεσσαλικός κάμπος: Για τα προϊόντα που παράγονται εδώ. Δηλαδή σπανάκι, φασόλι, ραδίκι και άλλα λαχανικά που σχεδόν όλοι έχουμε δοκιμάσει στο πιάτο μας, καθώς αρκετοί καλλιεργητές συνεργάζονται με μεγάλες εταιρείες που τροφοδοτούν μεγάλα αθηναϊκά σούπερ μάρκετ και εστιατόρια. Αλλά βασικά, το πιο εντυπωσιακό στη Χάλκη, όπως και σε άλλα χωριά του κάμπου, είναι η ίδια η εικόνα του. Για τα δικά μας «αθηναϊκά μάτια» που έχουν συνηθίσει να βλέπουν πολυκατοικίες ή βουνά στην Αττική, η εικόνα της απέραντης έκτασης είναι εντυπωσιακή και ινσταγκραμική από μόνη της. Μία μέρα με καθαρό ουρανό όπως αυτήν, τα χωράφια μοιάζουν με μία καφέ-πράσινη-κίτρινη σκακιέρα που απλώνεται μπροστά στον Όλυμπο ο οποίος φαίνεται μακριά στον ορίζοντα.
Αν είστε ποδηλάτες, αξίζει να έρθετε εδώ με το δίτροχο όχημα σας και να αθληθείτε διασχίζοντας τις μεγάλες εκτάσεις του κάμπου. Η επιστροφή στην Αθήνα περιλάμβανε μία μικρή παράκαμψη και επίσκεψη στα Φάρσαλα, την πόλη των Μυρμιδόνων και του Αχιλλέα. Η πόλη είναι ταυτισμένη με ένα γλύκισμα, τον χαλβά της, γνωστό και ως χαλβά «Σαπουνέ». Στο εργαστήριο Αρχοντής, το οποίο συνεχίζει την οικογενειακή παράδοση, είδαμε όλη τη διαδικασία της παρασκευής. Αλλά βασικά είχαμε την τύχη να δοκιμάσουμε το υπέροχο αυτό προϊόν από την παραγωγή στην κατανάλωση. Και πράγματι η γεύση δεν είχε καμία σχέση με αυτή που έχουμε-ατυχώς-δοκιμάσει στα πανηγύρια. Αν βρεθείτε στα Φάρσαλα, εννοείται πως πρέπει να πάρετε μαζί σας χαλβά, για εσάς ή για δώρο. Το συγκεκριμένο γλύκισμα έχει και άλλο ένα πλεονέκτημα, δεν χρειάζεται ψυγείο και συντηρείται για μέρες.
Στο εργαστήριο Αρχοντής είδαμε την παρασκευή του Χαλβά Φαρσάλων: Όμως στα παραγνωρισμένα Φάρσαλα δεν θα έρθετε μόνο για να δοκιμάσετε το προϊόν που γνωρίζει όλη η Ελλάδα. Αξίζει να ανεβείτε μέχρι το Φρούριο, την ακρόπολη της αρχαίας Φαρσάλου στο νοτιότερο και υψηλότερο σημείο της πόλης. Τα αρχαία τείχη συνυπάρχουν αρμονικά με την εκκλησία του Προφήτη Ηλία. Όμως το πραγματικό highlight εδώ είναι η θέα. Από τη μία πλευρά ο καταπράσινος κάμπος. Μία εικόνα που ανταγωνίζεται ακόμα και τα σκωτσέζικα highlands. Από την άλλη η πόλη των Φαρσάλων και τα αγροκτήματα γύρω της.
Η σημερινή γαλήνια εικόνα της πόλης από ψηλά «μασκαρεύει» ότι εδώ πριν 2070 χρόνια έγινε μία από τις πιο σημαντικές μάχες της αρχαιότητας. Εδώ το 48 π.Χ. τα στρατεύματα του Ιουλίου Καίσαρα νίκησαν εκείνα του Πομπήιου στον Ρωμαϊκό Εμφύλιο Πόλεμο. Ήταν η μάχη που καθόρισε τη μετέπειτα κυριαρχία στη Ρώμη. Για εμάς τα Φάρσαλα δεν σήμαιναν κάτι εξίσου αποφασιστικό. Αλλά η επίσκεψη σε αυτά έδωσε μία πανέμορφη εικόνα για το κλείσιμο ενός εκπληκτικά ενδιαφέροντος και διασκεδαστικού τριημέρου. Φυσικά στον πρώην νομό και σήμερα Περιφερειακή Ενότητα Λάρισας υπάρχουν και άλλα πράγματα τα οποία δεν προλάβαμε να δούμε ή να κάνουμε σε ένα τριήμερο.
Για παράδειγμα, δεν επισκεφτήκαμε τον Τύρναβο, την ελληνική πρωτεύουσα του τσίπουρου, αν και ομολογουμένως απολαύσαμε άφθονο στην Λάρισα. Ή την Λίμνη Κάρλα, ένα μοναδικό υδροβιότοπο. Ούτε μία από τις υποτιμημένες δεκάδες παραλίες στα δεκάδες παράκτια χιλιόμετρα του νομού, με επιλογές για όσους θέλουν τουριστικές υποδομές αλλά και όσους ψάχνουν απομόνωση. Επιφυλασσόμαστε για κάποιο επόμενο τριήμερο. Άλλωστε εκείνο του Αγίου Πνεύματος δεν αργεί.
