'Eναs χωματόδρομος που φεύγει από το χωριό Ταξιάρχης καταλήγει στιs όχθες του Αλιάκμονα όπου εδώ και πολλά χρόνια αιωρείται, μερικά μέτρα από τη γη, ένα εναέριο πορθμείο: με απλά λόγια ένα βαγονάκι που κινείται χειροκίνητα πάνω σε σύρμα από τη μια όχθη του ποταμού στην άλλη. Θα ακούσετε να το λένε και «αέριο», μάλλον για συντομία, ή επειδή από μακριά μοιάζει να υπερβαίνει το νόμο της βαρύτητας και να ισορροπεί, ακίνητο, στον αέρα.
Οι λόγοι για τον σκοπό της ύπαρξής του διίστανται. Κάποιοι λένε ότι στήθηκε στο σημείο αυτό για να εξυπηρετεί τις μεταφορές από τα μεταλλεία του Βούρινου, μια δραστηριότητα που έχει πια εγκαταλειφθεί. Κάποιοι άλλοι πως με αυτό κουβαλούσαν πέτρεs για την κατασκευή των κτιρίων των σιδηροδρομικών σταθμών στα Βέντζια οι οποίοι δεν λειτούργησαν ποτέ.
Το σίγουρο πάντως είναι ότι το βαγονάκι έχει διαδραματίσει πολλούς ρόλους στη μέχρι τώρα ιστορία του. Στιs συμπλοκές με τουs Ιταλούς στην απαρχή του B' Παγκοσμίου Πολέμου με αυτό φυγαδεύονταν από τα χωριά που καίγονταν άντρες και γυναικόπαιδα-αν γνωρίσετε κανέναν ηλικιωμένο θα έχει να σαs διηγηθεί πολλές ιστορίες. Φαίνεται πάντωs πως όσο υπάρχει να γεφυρώνει τιs δυο όχθεs του Αλιάκμονα, πάντα σε κάποιον θα χρησιμεύει: πλέον το χρησιμοποιούν οι κυνηγοί, που μπαίνουν μέσα τρειs-τρεις, μαζί με τα σκυλιά τους!
