Και δε θέλω να φεύγω, θέλω να χαζεύω με ένα βιβλίο στα χέρια το άσπρο-γαλάζιο-πράσινο-βαθύ μπλε που υπάρχει μπροστά μου. Από την άλλη, καλό θα ήταν να έχετε αυτοκίνητο ή μηχανή στους Παξούς. Ναι, για να φτάσετε από τη μία άκρη στην άλλη χωρίς άγχος, γιατί ο χρόνος σταματά να τρέχει και γίνεται ποιοτικός, όμορφος. Ιδανικά να έχετε και βάρκα στο νησί ή όποιο πλεούμενο μπορεί να σας πάει σε κάποια από τις δύο, πέντε, δέκα, αμέτρητες σπηλιές που υπάρχουν, σε νερά που δύσκολα θα μπορέσετε να αποχωριστείτε. Θυμάμαι μία ημέρα, πριν από δυο καλοκαίρια, που είναι από τις ωραιότερες της ζωής μου. Ήμουν στα νερά των Παξών, με το φουσκωτό του κυρίου Παναγιώτη που ξέρει κάθε βράχο και κάθε ιστορία του, μπήκαμε σε σπηλιές-τρύπες και μέσα στο σκοτάδι είδαμε φως και στο φως αυτό κολυμπήσαμε, τραγουδήσαμε, φωνάξαμε και ακούσαμε αλλιώς τη φωνή μας.
Σαφώς, βγάλαμε απίστευτες φωτογραφίες και κεντήσαμε αναμνήσεις με τρόπο τέτοιο όπως κεντημένες είναι όλες αυτές οι ακτές του νησιού. Στους Αντίπαξους, επίσης, με πολύ κόσμο και ακόμη περισσότερα ιστιοφόρα, εννοείται πως τους επισκέπτεσαι για να κολυμπήσεις στην παραλία Μεσοβρίκα, στο Βουτούμι, να απολαύσεις τη μακαρονάδα σου στο Bella Vista και στο τέλος να δώσεις την υπόσχεση στον εαυτό σου ότι σίγουρα θα ξαναπάς. Να όμως τι είναι η εμπειρία. να σου λένε διάφορα καλά για τον Ερημίτη, τα οποία πολύ δύσκολα αποτυπώνουν αυτό που βιώνεις. Αυτή την παραλία θα παιδευτείς για να την κατέβεις και μετά να την ανέβεις ψηλά για να πιεις το κοκτέιλ σου. Θα ξεκινήσεις με την ψάθα, την ομπρέλα, τα νερά και τα φρουτάκια σου, ενώ κατεβαίνεις τα βράχια (και κατεβαίνεις και κατεβαίνεις και μεταξύ μας μετά, όταν θα τα σκαρφαλώνεις προς τα πάνω θα σου φαίνεται ατελείωτο όλο αυτό!) ώστε έπειτα να φτάσεις στον παράδεισο. Άγρια ομορφιά, αδιανόητη.
Εκεί, λοιπόν, κάποτε βάλαμε το ένα και μοναδικό μας μπουκάλι με νερό στην άμμο, εκεί που σκάει το κύμα, για να παραμείνει δροσερό και μετά το χάσαμε, για πάντα, γιατί η άμμος το έθαψε και όχι μόνο μείναμε για ώρες διψασμένοι, αλλά δημιουργήσαμε και ένα inside αστείο για μια ζωή. Στον Ερημίτη ψηλά, στο bar restaurant που λέγαμε, θα πιείτε το ωραιότερο κοκτέιλ («Purple Rain» επιλέγω και με τρελαίνει) και θα απολαύσετε ηλιοβασίλεμα που δε θα ξεχάσετε ποτέ. Φαγητό ωραίο θα βρείτε και μέσα στον Γάιο (από gourmet πιάτα μέχρι σούπερ κρέπα και μαγικό παγωτό) αλλά και στα χωριά που έχουν χρώμα και επιπλέον ωραία μαγαζιά για να ψωνίσετε δώρα για αυτούς που αγαπάτε: αξίζει ο Λογγός και, βέβαια, η βόλτα στη Λάκκα-εγώ την προτιμώ πάντα.
Αν είστε Δεκαπενταύγουστο στους Παξούς, επισκεφθείτε το μοναστήρι της Παναγίας απέναντι από τον Γάιο, στο νησάκι της, εκεί όπου γίνεται περιφορά ενώ προσφέρεται στους πιστούς ανήμερα της Θεοτόκου κρεατόσουπα από τα καζάνια της μονής. Από το πρωί μέχρι το ηλιοβασίλεμα, με το μαγιό και ένα καπέλο, με το βιβλίο και μια φωτογραφική μηχανή, τους Παξούς να τους ζήσετε, να αφεθείτε στη μαγεία τους, να απολαύσετε την ποιότητα τους, να ανακαλύψετε πόσα πολλά θα σας αρέσουν, πέρα από τουριστικούς οδηγούς και must do και μόλις συναντηθούμε σε ένα από τα πρωινά μας, θα κλείσουμε το μάτι πονηρά και θα πούμε «και του χρόνου πάλι εδώ».
Κείμενο: Γιώτα Τσιμπρικίδου
Δημοσιογράφος και ραδιοφωνική παραγωγός
