Ήπειρος: Τζουμέρκα

TA ΒΟΥΝΑ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ

Αν ξεκινήσατε για τα Τζουμέρκα και ο χάρτης δείχνει ότι βρίσκεστε στα Αθαμανικά Όρη, δεν έχει γίνει τυπογραφικό σφάλμα ούτε εσείς βρίσκεστε σε λάθος μέρος, αφού οι δύο ονομασίες αναφέρονται στην ίδια οροσειρά. Τα Αθαμανικά Όρη ονομάστηκαν έτσι από τον βασιλιά του Ορχομενού, Αθάμαντα, ο οποίοs έζησε τον 4ο αιώνα π.Χ. Κατά τη μυθολογία η θεά Ήρα, για να εκδικηθεί τη γυναίκα του Αθάμαντα, Ινώ, τρελαίνει τον άντρα της. Πάνω σε μια κρίση ο Αθάμαντας σκοτώνει ένα από τα παιδιά του. Η Ινώ παίρνει μαζί το δεύτερο παιδί τους, αλλά στην προσπάθειά τους να ξεφύγουν, πέφτουν στη θάλασσα και πνίγονται.

Όταν ο Αθάμαντας ξαναβρίσκει τα λογικά του, κυνηγημένος από τύψεις αφήνει τον κάμπο και αναζητά καταφύγιο στα βουνά, μαζί με λίγους πολεμιστές που τον ακολούθησαν. Έκτοτε και μέχρι τα Ρωμαϊκά χρόνια, εδώ κατοικεί η φυλή των Αθαμάνων. Η άλλη ονομασία τηs οροσειράs, Τζουμέρκα, που τελικά έχει επικρατήσει, είναι σύνθετη. Προέρχεται από τις «τzούμες» που σημαίνει σκληρή, πέτρινη κορυφή και από το «έρκος» που σημαίνει τείχος, σειρά. Στην πραγματικότητα, Τζουμέρκα είναι το πέτρινο τείχος το οποίο κάποτε χώριζε τα αρχαία κράτη των Θεσσαλών και των Ηπειρωτών.

Τα Τζουμέρκα (ή Αθαμανικά Όρη) ανήκουν στη Νότια Πίνδο και αποτελούν νότια συνέχεια του όρους Λάκμου. Το μήκος τους ξεπερνά τα 30 χλμ. Για πολλούς το συγκρότημα της Κακαρδίτσας, με ψηλότερη κορυφή την Κακαρδίτσα (2.429 μ.), αποτελεί συνέχεια των Τζουμέρκων-άλλοι πάλι τη θεωρούν ξεχωριστή οροσειρά. Από τις κορυφές των Tζουμέρκων ξεχωρίζουν το Καταφίδι (2.393 μ.), η Στρουγκούλα (2.112 μ.), το Γερακοβούνι (2.211 μ.) και ο Καταραχιάς (2.280 μ.).

Σε όλο τον ορεινό όγκο υπάρχει πλούσια πανίδα με λύκους, ζαρκάδια, λαγούς, αλεπούδες, σκίουρους, αγριογούρουνα, γεράκια, κίσσες και λίγους αετούς, ενώ τα τελευταία χρόνια επανεμφανίστηκαν και αρκούδες. Πρόσφατα μάλιστα τα Τζουμέρκα χαρακτηρίστηκαν Εθνικό Πάρκο.