Τήνος: Η ζωή αλλιώς

Η πρώτη γνωριμία μου με την Τήνο δεν ήταν καθόλου χιπ, όσα και αν είναι τα παράπονα για αυτή τη διάσταση του νησιού τα τελευταία χρόνια. Η σχέση μας ξεκίνησε με τις κλασικές οικογενειακές διακοπές, χρόνια πριν, και έκτοτε είχα την τύχη και ξαναπήγα υπό διάφορες συνθήκες: διακοπές μόνη, φιλοξενούμενη σε σπίτι, καλεσμένη σε πάρτι, ως μέλος τεράστιας παρέας. Η ώρα μηδέν ήρθε πολύ μετά, όταν μπήκε στη ζωή μας το μπαρ του λιμανιού, ο Κουρσάρος, το οποίο σταδιακά μετατράπηκε σε σημείο αναφοράς. Όταν επισκέπτομαι την Τήνο, αν είμαι τυχερή, το πρώτο πράγμα που θα δω όταν ξυπνάω είναι τη γραμμή ενός απέραντου ορίζοντα. Έπειτα, ορίζω την πολυτιμότατη απόλαυση της ζωής, την τελετουργία του καφέ δηλαδή, αυστηρά με το combo «μεγάλα παράθυρα του Κουρσάρου-θέα των πλοίων που πηγαινοέρχονται-βιβλίο».

Η Τήνος απευθύνεται σε πολλούς και διαφορετικούς τύπους ανθρώπων. Για αυτό κάθε φορά που κάποιος έρχεται για πρώτη φορά και με ρωτάει ποια βόλτα πρέπει οπωσδήποτε να κάνει, θέλω να είμαι ακριβής στην απάντηση που θα δώσω. Όλοι θα σκεφτούν να κάνει εκδρομές «στα χωριά»-και νομίζω πως και εγώ δεν θα πρωτοτυπήσω. Οι βόλτες στα μακρινά χωριά με στάσεις σε καφενεία και ταβερνάκια είναι και θαυμάσια εξερεύνηση από μόνες τους και η καλύτερη εναλλακτική όταν τα μποφόρ κάνουν τις παραλίες απαγορευτικές. Εξάλλου, λόγω του μεγέθους του νησιού οι επιλογές είναι πολλές.

Ακόμα και τις εβδομάδες αιχμής μπορείς να τις ζήσεις έως και μοναχικά, αν κάνεις τις ενδεδειγμένες/έξυπνες κινήσεις και αν δεν σε φοβίζουν οι αποστάσεις, πράγμα που βέβαια αποδεικνύεται ολοένα και πιο δύσκολη πίστα. Το φαγητό στην Τήνο, ως γνωστόν, είναι γενικότερα καλό. Ούτε και εγώ θα μαρτυρήσω τα «κρυμμένα» των ντόπιων, τα μυστικά ταβερνάκια στα μακρινά χωριά που λέγαμε προηγουμένως, αλλά δεν μπορώ να μην αναφέρω τις κλασσικές αξίες: το Θαλασσάκι στα Υστέρνια, τον Ταρσανά (το να κάθεσαι στα κάτω τραπέζια και να αγναντεύεις τη Χώρα καθώς πέφτει ο ήλιος είναι για εμένα πολυτέλεια), το Σαν Το Αλάτι και την καταπληκτική νέα προσθήκη που είναι η Σβούρα, στην Κώμη.

Φέτος άνοιξε και η Majorana, στην Αγάπη (είναι χωριό μην παρασύρεστε) με απλό, σωστό φαγητό, όπως πρέπει μαγειρεμένο για να πας και να ξαναπάς. Δεν ξέρω αν είναι ρεαλιστικό να πούμε ότι τα νησιά εν γένει είναι οικονομική επιλογή, στην Τήνο συγκεκριμένα, όμως, υπάρχουν επιλογές για θερινές αγορές. Για αυτό, σχεδόν κάθε καλοκαίρι θα αγοράσω κανένα «διακοπικό» ρούχο από τις Τεχνοτροπές ή το Katsika και οπωσδήποτε ένα μεταχειρισμένο βιβλίο από τον Αντίλαλο. Μιλώντας για βιβλία, πρέπει να αναφέρουμε πως η Τήνος είναι νησί καλλιτεχνών-αν είσαι σαν εμένα, θα δεις εκθέσεις, θα δεις ενίοτε και ωραία live, και πάντα θα επιστρέφεις στο σπίτι του Γιαννούλη Χαλεπά, στον Πύργο και τη σπαρακτική του ιστορία. Δεν ξέρω γιατί αλλά για εμένα η πιο αντιπροσωπευτική εικόνα της Τήνου είναι τέλη Σεπτεμβρίου, με νοτιά, άδειες παραλίες και ένα ψιλόβροχο-έκπληξη στα τζάμια του μπαρ μας…πάντως, αυτή τη στιγμή, τουριστικώς μιλώντας, από το νησί δεν λείπει τίποτα-αλλά και όταν είχε λιγότερα beach bars, πάλι τίποτα δεν του έλειπε..