«Θα πήγαινε βάσει σχεδίου; Θα το ευχαριστιούνταν όλοι; Ήμουν ενθουσιασμένη, αλλά και αγχωμένη λόγω της ευθύνης που ένιωθα. Όμως, καθώς επιβιβαστήκαμε από το θαλάσσιο ταξί που μας μετέφερε από την Κέρκυρα στο μικροσκοπικό νησί των Παξών, η ανησυχία όλη εξαφανίστηκε στο ηλιόφως του Ιουνίου» προσθέτει η ίδια. H Πικάρντι αναφέρεται στη βίλα όπου διέμεινε η οικογένεια, την ιστορία του νησιού, τις παραλίες και φυσικά την κουζίνα του νησιού όπου και έφαγε στην «καλύτερη ελληνική ταβέρνα που έχω επισκεφτεί ποτέ: Οικογενειακή εδώ και πάνω από τρεις δεκαετίες, με φρέσκο ψάρι, ακαταμάχητα κολοκυθάκια, καλαμαράκια, σπιτική ταραμοσαλάτα και τζατζίκι».
Η Πικάρντι έκανε μνεία στις μυθολογικές ρίζες του νησιού-όπου μπορεί κανείς να περπατήσει, να κολυμπήσει, να φάει και να κάνει εκδρομές με σκάφος- που δημιουργήθηκαν όταν ο θεός Ποσειδώνας χτύπησε με την τρίαινα του την Κέρκυρα, αποκόπτοντας το νότιο άκρο της και σχηματίζοντας τους Παξούς, για να στεγάσει τον έρωτά του με την Αμφιτρίτη. «Καθώς προσαρμοζόμασταν στους ήρεμους ρυθμούς του νησιού, μπορούσα κάλλιστα να καταλάβω το γιατί οι Παξοί ήταν η έμπνευση για το μυθικό νησί της Οδύσσειας του Ομήρου, στο οποίο ο Οδυσσέας δελεάστηκε από την Κίρκη να παραμείνει. Θα ήταν εύκολο να τον συγχωρήσουμε, αν το νησί ήταν όπως είναι σήμερα: Ένα πραγματικά σαγηνευτικό μέρος, με χρυσά ηλιοβασιλέματα, πευκόφυτες πλαγιές και πέτρινα σπίτια που στέκονται με φόντο την αχλή και το γαλάζιο του ορίζοντα» περιγράφει η ίδια.
«Και ήταν τέτοια η αίσθηση ελευθερίας στους Παξούς, ώστε καθένας από εμάς είχε την ευκαιρία να κάνει ό,τι του άρεσε περισσότερο: Ο σύζυγός μου νοίκιασε ένα φίνο ανοιχτό τζιπ για να εξερευνήσει τους στενούς, φιδωτούς δρόμους που διατρέχουν το νησί. Ο μικρός γιος μου και η σύντροφός του νοίκιασαν ένα μικρό μηχανοκίνητο σκάφος που τους πήγαινε από όρμο σε όρμο, ενώ ο άλλος μου γιος και η νύφη μου εκτίμησαν την ηλιοθεραπεία δίπλα στην πισίνα, ενώ εγώ περνούσα τις ώρες μου ευτυχής, φροντίζοντας τον εγγονό μου» συνεχίζει η Πικάρντι για να καταλήξει: «Όπως συμβαίνει συχνά στις χαρούμενες διακοπές, αφεθήκαμε στη φαντασίωση της αγοράς ενός σπιτιού στους Παξούς. Όμως, θα ήταν μακράν προτιμότερο, συμφωνήσαμε, να επιστρέψουμε στο ίδιο σημείο ξανά, και να περάσουμε την πόρτα του ιόνιου σπιτιού μας, μακριά από το δικό μας».
