Συνολικά 13.000 εκτάρια αποτελούν τον Δρυμό, το βόρειο άκρο του οποίου οριοθετείται από τη χαράδρα του Αώου ενώ στο νότιο βρίσκεται το φημισμένο φαράγγι του Βίκου, το οποίο μπορεί να έχει νερό μόνο εποχικά αλλά στη δυτική του έξοδο, ανάμεσα στο Πάπιγκο και στον Βίκο, βρίσκονται οι πηγές του πεντακάθαρου Βοϊδομάτη. Στον Δρυμό των Μεγάλων Κορυφών συναντά κανείς στα 2.497 μ. την Γκαμήλα ενώ η δημοφιλής Αστράκα υψώνεται στα 2.432 μ.
Λόγω της μορφολογίας του εδάφους, η χλωρίδα του εθνικού δρυμού είναι ιδιαίτερα πλούσια. Σε χαμηλό υψόμετρο και κοντά στις όχθες του Βοϊδομάτη και του Αώου υπάρχουν πυκνά δάση από πλατάνια, ιτιές και σκλήθρα, ενώ ψηλότερα ξεκινούν συστάδες θάμνων, δάση μαύρης πεύκης (pinus nigra), μακεδονικού ελάτου και φυλλοβόλων δέντρων (δρύες, σφενδάμια, κρανιές κ.ά.). Σε ψηλότερα υψόμετρα συναντάμε επίσης οξιές (fagus sylvatica) και ρόμπολα (pinus heldreishii).
Στις χαράδρες του Βίκου και του Αώου, λόγω της γεωγραφικής απομόνωσής τους και της απουσίας ανθρώπινου στοιχείου, απαντώνται πολλά σπάνια είδη φυτών και λουλουδιών. Πάνω από 1.700 είδη φυτών και βοτάνων έχουν καταγράψει στον δρυμό οι βοτανολόγοι, πέντε από τα οποία δεν συναντώνται πουθενά αλλού στον κόσμο! Ο Εθνικός Δρυμός Βίκου-Αώου είναι ένα από τα λιγοστά καταφύγια άγριας ζωής στην Ευρώπη. Έχουν καταγραφεί 133 είδη πουλιών, 24 είδη θηλαστικών, 21 είδη ερπετών και 10 είδη αμφίβιων.
Ο Εθνικός Δρυμός είναι επίσης καταφύγιο των ανθρώπων. Τέσσερις οικισμοί, το Μικρό και Μεγάλο Πάπιγκο, ο Βίκος και το Μονοδένδρι περιλαμβάνονται εξ ολοκλήρου στην προστατευόμενη περιοχή ενώ από τα χωριά του Δυτικού Ζαγορίου η Αρίστη, ο Άγιος Μηνάς και η Βίτσα βρίσκονται στα όρια του Δρυμού.
