Ναυτικός, ψαράς, αγρότης, εστιάτορας και πάνω απ’ όλα καλός άνθρωπος. Η αλήθεια είναι πως δεν θα πολυχρειαστείτε αυτοκίνητο στη Σίκινο, παρά μόνον για να ανεβοκατεβαίνετε στη Χώρα. Υπάρχει λεωφορείο με τακτά δρομολόγια. Το οδικό δίκτυο του νησιού είναι μόνο 8,5 χλμ. Οι παραλίες του νησιού έχουν όλες νότιο προσανατολισμό. Κάποιες είναι επισκέψιμες διά ξηράς κι άλλες διά θαλάσσης με καϊκάκια. O Αη Γιάννης, ο Αη Παντελεήμονας, ο Αη Γιώργης, τα Σαντοριναίικα, ο Μάλτας και η Πέτρα είναι παραλίες με βότσαλο και πεντακάθαρα νερά.
Αξίζει να δείτε: Τη Χώρα που είναι μία από τις ομορφότερες των Κυκλάδων. Αποτελείται από τρεις συνοικισμούς: το Κάστρο, το Βουνί και το Χωριό. H θέση της είναι στρατηγικά επιλεγμένη από τον φόβο των πειρατών. Γκρεμοί από δυτικά και νοτιοδυτικά κι ένα τείχος από ανατολικά και νοτιοανατολικά, του οποίου διακρίνονται ακόμα τα σημάδια. Από το Κάστρο, που ήταν ένας μεσαιωνικός οικισμός, ελάχιστα σώζονται. Το αναπαλαιωμένο οίκημα που στεγάζει τα γραφεία της κοινότητας είναι ένα από τα σπίτια που έχουν σωθεί. Το Βουνί είναι ο συνομήλικος του Κάστρου οικισμός που βρισκόταν έξω από αυτό και το Χωριό είναι ο νεότερος οικισμός. | Την Επισκοπή όπου βρίσκεται ο ναός της Κοίμησης της Θεοτόκου και είναι κτισμένος ακριβώς στο σημείο που ήταν παλαιότερα, κατ’ άλλους αρχαίος ναός του Πυθίου Απόλλωνος και κατ’ άλλους ρωμαϊκό μαυσωλείο του 3ου μΧ αιώνα. Η δεύτερη άποψη είναι η επικρατέστερη. Μάλιστα, είναι εμφανές πως η εκκλησία έχει κτιστεί με τα υλικά του παλαιού ναού (ή μαυσωλείου). Ήταν ένα μοναστηριακό συγκρότημα που κτίστηκε κάποια στιγμή τον 17ο αιώνα. Βέβαια ο ιδιόμορφος ναός υπήρχε από τον 5ο μΧ αιώνα.
Το μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής πάνω από τη Χώρα που είναι κτισμένο σαν κάστρο. Δεν είναι γνωστό πότε άρχισε να κτίζεται. Ξέρουμε πως τελείωσε το 1775. Ήταν γυναικείο μοναστήρι που διαλύθηκε με διάταγμα του Όθωνα το 1834, για διάλυση πτωχών μοναστηριών με λίγους μοναχούς. Το 1978 άρχισε η αναστήλωσή του που σήμερα έχει σχεδόν τελειώσει. Μέσα θα βρείτε ένα μικρό λαογραφικό μουσείο, ενώ στην BA άκρη των κελιών υπάρχει ένα κρυφό άνοιγμα που κατά την παράδοση από εκεί έφευγαν με σκοινί προς τη θάλασσα όσοι κατέφευγαν στη Μονή για να σωθούν από τους πειρατές. | Το τελετουργικό του Δεκαπενταύγουστου, αν βρεθείτε τότε εκεί. Το έθιμο είναι πως αυτός που κάνει τα έξοδα για τα παστέλια και τα κεριά παίρνει και την εικόνα σπίτι του.
Χρήσιμες πληροφορίες | Πώς θα πάτε: Αποκλειστικά ακτοπλοϊκώς από Πειραιά. Το ταξίδι διαρκεί 8 περίπου ώρες.
Πού να μείνετε: «Ρorto Sikinos», Αλοπρόνοια. Σε παραδοσιακή αρχιτεκτονική, πάνω στο λιμάνι. «Καμάρες», Αλοπρόνοια. Λίγο πιο πάνω από το λιμάνι πάνω στον λόφο σε παραδοσιακή γραμμή και ωραία θέα.
Πού να φάτε: «Μελτέμι», Αλοπρόνοια, για καλά μαγειρευτά και για ψητά ντόπια κρέατα και ψάρια. «Λούκας», Αλοπρόνοια για ρεβιθάδα, κατσικάκι, καλαθούνα με χόρτα και τυρί, αλλά και ουζομεζέδες. «Στέκι του Γαρμπή», Χώρα, για φρεσκότατα ψάρια (τα ψαρεύει ο ίδιος), ντόπια κουζίνα και προϊόντα.
Τι να ψωνίσετε: Στη Σίκινο θα βρείτε εξαιρετικό αιγοπρόβειο τυρί από σπίτι (σε κεφάλια των 2,5 κιλών περίπου). Θα σας συνιστούσα να μην φύγετε χωρίς να αγοράσετε. Τα άλλα εξαιρετικά προϊόντα του νησιού είναι το θυμαρίσιο μέλι, το εξαίσιο φρέσκο παστέλι κι έμαθα επίσης πως τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές απέκτησε και οινοποιείο, με πολύ καλό λευκό κρασί.
