Η Σίκινος, μικρή και ανόθευτη, κοντά στην Ίο και τη Φολέγανδρο στο νότιο τμήμα των Κυκλάδων, επιμένει σε μια διαφορετική αντίληψη των διακοπών που προσφέρει στους επισκέπτες της. Συλλογή εικόνων της φύσης, ανασυγκρότηση δυνάμεων, ανθρώπινη επαφή, ψυχική αγαλλίαση, ηρεμία και επαφή με την παράδοση, με άλλα λόγια ένα διαρκές ηλιόλουστο καλοκαίρι. Αυτά είναι άλλωστε τα στοιχεία που συνθέτουν την τραχιά και ελκυστική γοητεία του νησιού που διατηρώντας τη φυσιογνωμία του ενθαρρύνει τον εναλλακτικό τουρισμό.
Μαζί με το πλοίο που θα σας αφήσει στο λιμάνι της Αλοπρόνοιας, εγκαταλείψτε και τους φρενήρεις ρυθμούς της πόλης και αφουγκραστείτε τον παλμό του νησιού. Σε τοπία σμιλεμένα από τα κύματα και τους ανέμους της θάλασσας με περίσσεια τέχνη, ζήστε ονειρεμένες στιγμές.
Αξίζει να δείτε στην Σίκινο | Τη Χώρα: Μια μικρή ζωγραφιά είναι η Χώρα της Σικίνου με τους δυο οικισμούς που απλώνονται στις αντικριστές βουνοπλαγιές, το Κάστρο και το Χωριό. Το Κάστρο, χτισμένο στο χείλος του γκρεμού είναι οχυρωμένος οικισμός του 15ου αι. Μπαίνοντας στο εσωτερικό του από το αυθεντικό παραπόρτι θα σας υποδεχτούν άσπρα σπίτια άνω των 100 ετών, σοκάκια αρωματισμένα από τα γιασεμιά, αυλές με βουκαμβίλιες, γεράνια και κληματαριές. Στην κορυφή του τρεις ανεμόμυλοι στέκονται αγέρωχοι απέναντι στο πέλαγος. Στην πλατεία, επισκεφτείτε τη συλλογή εικόνων της μεταβυζαντινής εποχής. Επίσης, σε ένα παλιό ελαιοτριβείο της Χώρας στεγάζεται και το Λαογραφικό μουσείο. | Την εκκλησία της Παντάνασσας: Βρίσκεται στην πλατεία του Κάστρου. Χτίστηκε το 1787 και έχει επιχρυσωμένο ξυλόγλυπτο τέμπλο. | Το Μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής (Χρυσοπηγής): Βρίσκεται στο ψηλότερο σημείο του Κάστρου. Χτίστηκε το 1690 και αποτέλεσε το ύστατο οχυρό των κατοίκων από τις επιδρομές των πειρατών που ταλαιπωρούσαν το νησί. Ανεβείτε απογευματινές ώρες και απολαύστε το απεριόριστο γαλάζιο ουρανού και θάλασσας.
Την Επισκοπή: Είναι ένα μνημείο ιδιαίτερο, καθώς μαρτυρεί τη μακραίωνη ιστορία του τόπου, την αλληλοκάλυψη πολιτισμών και θρησκειών. Βρίσκεται στην ενδοχώρα και αποτελείται από το Καθολικό, το παρεκκλήσι της Αγ. Άννας και ερειπωμένα κελιά. Χτίστηκε αρχικά ως ρωμαϊκό μαυσωλείο τον 3ο αι. μ.Χ. και μετατράπηκε σε χριστιανικό ναό το 17ο αι. με τρούλο, καμπαναριό και ιερό. | Παραλίες: Οι παραλίες της Σικίνου είναι παρθένες με καταγάλανα και καθαρά νερά. Προσβάσιμες οδικώς είναι η αμμουδιά της Αλοπρόνοιας, ο Αγ. Γεώργιος με παχιά άμμο και βότσαλο και το Διαλισκάρι που έχει φυσική σκιά από τα αρμυρίκια. Αν αποφασίσετε να πάρετε καΐκι ή να περπατήσετε από μονοπάτια οι επιλογές διευρύνονται, καθώς μια σειρά από παραλίες με γαλαζοπράσινα νερά σας περιμένουν, όπως ο Αγ. Παντελεήμονας, τα Σαντοριναίικα, ο Άγ. Ιωάννης, ο Καρράς και ο Μάλτας. | Πανηγύρια: Αν τύχει να βρεθείτε στο νησί μέρες που γίνεται κάποιο πανηγύρι, θα έχετε την ευκαιρία να παρακολουθήσετε και το έθιμο των «πανηγυράδων». Αυτοί μετά τη λιτάνευση της εικόνας, αναλαμβάνουν να την κρατήσουν σπίτι τους για ένα χρόνο. Στη γιορτή των τιμωμένων σ’ αυτές ιερών προσώπων αναλαμβάνουν τη διοργάνωση του πανηγυριού.
Οι κρυμμένοι θησαυροί της Σικίνου | Η Μαύρη σπηλιά: Από τις ωραιότερες σπηλιές των Κυκλάδων προσεγγίζεται μόνο από τη θάλασσα. Βρίσκεται στις βόρειες ακτές του νησιού κάτω από το μοναστήρι της Χρυσοπηγής. | Παναγιά Παντοχαρά: Στη διαδρομή από το Κάστρο προς το μοναστήρι της Χρυσοπηγής ένα εκκλησάκι «που βρίσκεται πάνω στον αέρα» αφιερωμένο στην Παναγιά την Παντοχαρά, αποτελεί προσωπικό τάμα του Οδυσσέα Ελύτη που εκπλήρωσε η σύντροφός του κ. Ι. Ηλιοπούλου με τη συνδρομή του Δήμου Σικίνου. Ο περιβάλλον χώρος έχει αθωότητα, φυσική ομορφιά και βλέπει «το κρυσταλλένιο ξάγναντο καταντίκρυ στο Αιγαίο». | Μονοπάτια: Απομεινάρια αρχαίων οικισμών, βυζαντινές εκκλησίες, φαράγγια, απόμακρες παραλίες, ξέφωτα με πανοραμική θέα και πλούσια φύση είναι μερικά από τα «δώρα» του νησιού στους περιπατητές.
