Φτάνοντας κανείς στους Μελισσουργούς, το πρώτο που αισθάνεται είναι το «σφιχταγκάλιασμα» της Νότιας Πίνδου, καθώs οι κορυφές της Κακαρδίτσας (2.429 μ.) από τη μια και τα Τζουμέρκα από την άλλη δημιουργούν μια προστατευτική αγκαλιά. 'Ισωs αυτό το άγριο ορεινό τοπίο είναι και ο λόγος που ο Κατσαντώνης λημέριαζε στουs Μελισσουργούς. 'Ισωs πάλι να το διάλεξε γιατί από εδώ είναι το πιο σύντομο πέρασμα από την Ήπειρο προς τη Θεσσαλία, με τον παλιό δρόμο να βγάζει από τον αυχένα των Μελισσουργών πίσω στα Θεοδώριανα.
Το όνομα Μελισσουργοί παραπέμπει στην ενεργητικότητα των ανθρώπων που έζησαν εδώ και, παρά τις αντίξοες συνθήκες που δημιουργούν τα γύρω βουνά, κατόρθωσαν να επιβιώσουν. Έτσι από τον αρχικά μικρό οικισμό των κτηνοτρόφων, σήμερα βλέπουμε ένα όμορφο, κουρνιασμένο ανάμεσα στις πλαγιές χωριό, με πέτρινα σπίτια και τρεχούμενα νερά. Μάλιστα, νερό από τους Μελισσουργούς μπορείτε να πιείτε σε όποιο σημείο της Ελλάδας και αν βρίσκεστε, αφού το μεταλλικό νερό «Τζουμέρκα» εμφιαλώνεται εδώ και προέρχεται από την πηγή Αγκάθι.
Η κεντρική πλατεία των Μελισσουργών είναι αφιερωμένη στην Εθνική Αντίσταση, αφού οι κάτοικοί του στα χρόνια της Κατοχής έλαβαν ενεργά μέρος στην αντίσταση, ενώ το χωριό τους ήταν βάση ανταρτών. Σήμερα όμωs η πλατεία με τα αιωνόβια πλατάνια και τιs βρύσεs μόνο το καλοκαίρι σφύζει από ζωή. Κοντά στην πλατεία βρίσκεται και η εκκλησία του Αγίου Νικολάου, μια τρίκλιτη βασιλική χωρίs τρούλο που κτίστηκε το 1778, αλλά κάηκε το 1821 από τους Τούρκους για να αναστυλωθεί λίγα χρόνια αργότερα.
Για να δείτε το εσωτερικό της εκκλησίας, μπορείτε να ζητήσετε από τουs ανθρώπους στην ταβέρνα της πλατείας να ενημερώσουν τον παπά. Απέναντι από το χωριό βρίσκεται το μοναστήρι που είναι αφιερωμένο στα Εισόδεια της Θεοτόκου. Κτίστηκε το 1745 και θεμελιώθηκε πάνω σε ένα παλαιότερο μοναστήρι που υπέστη ολοκληρωτική καταστροφή.
