Γρεβενά: Το τρένο της μεγάλης φυγής

'Eνας ασφαλτόδρομος που φεύγει από τη Μικροκλεισούρα κατηφορίζει προς τις όχθες του Αλιάκμονα. Λίγο πριν καταλήξει σε χωματόδρομο περνάει δίπλα από δύο ερειπωμένα κτίσματα. Χωρίς στέγες πια, με πέτρινους μισοπεσμένους τοίχους, τα δύο κτίρια διηγούνται μια ιστορία που έχει αρχή αλλά όχι τέλος. Ήταν δύο από τους πολλούς σταθμούς που κατασκευάστηκαν στην περιοχή στις αρχές του 20ού αιώνα, όταν εξαγγέλθηκε η δημιουργία σιδηροδρομικής γραμμής που θα ένωνε την Koζάνη με την Καλαμπάκα, θα διέσχιzε τα Βέντζια και θα τα έβγαζε από την μακραίωνη απομόνωσή τους.

Οι εργασίες ξεκίνησαν, κάποιες δεκάδες χιλιόμετρα γραμμής στρώθηκαν και τα περισσότερα κτίρια υποδομής κατασκευάστηκαν, όμωs το έργο δεν ολοκληρώθηκε. Οι κάτοικοι που περίμεναν το τρένο με λαχτάρα δεν το άκουσαν ποτέ να γλιστράει πάνω στις ράγες και το μόνο που απέμεινε να θυμίζει τα μεγαλόπνοα σχέδια είναι αυτοί οι σταθμοί και κάποιες διανοιγμένες σήραγγες στις πλαγιές των βουνών. Ίσωs και αυτή η μικρή ανατροπή στην ιστορία της περιοχής να συνέβαλε στη διατήρηση της απόστασης που χωρίζει τα Βέντζια με τον υπόλοιπο νομό, αν και n «άφιξη» των ασφαλτόδρομων αργότερα μέσα στον ίδιο αιώνα άμβλυνε κάπως την αίσθηση μοναξιάς και ερήμωσης.