Για τα γεφύρια των Γρεβενών υπάρχουν θρύλοι που σχετίζονται με τον θάνατο: άνθρωποι που πνίγηκαν ή κινδύνεψαν να πνιγούν εξυπηρετούν με το προσωπικό τους δράμα την αναγκαιότητα κατασκευής ενός γεφυριού προκειμένου να αποφευχθούν παρόμοια περιστατικά στο μέλλον. Ο θάνατος εμφανίζεται και μέσα από τη θυσία: στο γεφύρι του Πασά θυσιάστηκε η γυναίκα του πρωτομάστορα γιατί αλλιώς αυτό δεν στέριωνε.
Τι άλλο γνωρίζουμε για τα γεφύρια των Γρεβενών; Κάποια πήραν το όνομα του χρηματοδότη τους, όπως αυτά του Πασά, του Αζίζ Αγά και του Σπανού. Άλλα δανείστηκαν το όνομα της περιοχής που τα φιλοξενεί όπως το γεφύρι της Πράμδριτσας ή του Ανθοχωρίου που ονοματίστηκε έτσι από το ποτάμι και το γειτονικό χωριό ή του Παλαιομάγερου που πήρε το παλιό όνομα του χωριού Δασύλλιο (πρώην Μαγέρη ή Μάγερ).
Για κάποια άλλα, πάλι, όπως του Γκαβού στην Αλατόπετρα και του Κλέφτη στο Σπήλαιο, τα ονόματα αναδύθηκαν μέσα από παράξενες ιστορίες: στην περίπτωση του Γκαβού έλεγαν ότι στο σημείο που βρίσκεται το γεφύρι κάποιοι σκότωσαν έναν τυφλό άντρα. Δημιουργοί τους υπήρξαν οι φημισμένοι χτιστάδες των μαστοροχωρίων, ανάμεσά τους ο Γιώργος Βράγγας από τον Άγιο Κοσμά στον οποίο αποδίδεται η κατασκευή του γεφυριού Παπατάκη, ανάμεσα στο Κυπαρίσσι και τον Άγιο Κοσμά, όπως και εκείνου στο Νιδρούζι. Για το τελευταίο αναφέρεται επίσης το όνομα του Γρ. Σιώμου, που επίσης καταγόταν από τον Άγιο Κοσμά.
