Πίσω μας, ο πεζόδρομος της Φοινικούντας αστράφτει από τα δυνατά φώτα και πάλλεται, πλημμυρισμένος καθώς είναι με κόσμο. Μαγαζιά δώρων, ρούχων και αξεσουάρ εναλλάσσονται με ψαροταβέρνες, εστιατόρια, καφέ-μπαρ, γλυκοπωλεία. Παρά την υγρή ζέστη όλοι είναι χαρούμενοι, μαυρισμένοι, αρωματισμένοι και θορυβώδεις. Απολαμβάνουν τις διακοπές τους. Η Φοινικούντα είναι μια αγκαλιά για όλους: οικογένειες, ζευγάρια, παρέες. Όλο και πιο εκσυγχρονισμένη, με μοντέρνα στέκια, ενοικιαζόμενα διαμερίσματα, μικρά ξενοδοχεία. Όλο και πιο δημοφιλής. Την ωραία εικόνα του χωριού συμπληρώνει το παραδοσιακό λιμανάκι, όπου τουλάχιστον δέκα ψαροκάικα συνεχίζουν να δένουν κάθε μέρα, φέρνοντας φρέσκα ψάρια και θαλασσινά για να τα πουλήσουν στις ταβέρνες.
Απέναντι, στο πέλαγος, ξεχωρίζει το σύμπλεγμα των Μεσσηνιακών Οινουσσών-η Σχίζα, η Σαπιέντζα, το Βενέτικο και οι βραχονησίδες τους. Και στα δυτικά απλώνεται το περίφημο Μαυροβούνι. Η αχανής, αμμώδης παραλία με τα πεντακάθαρα και κρυστάλλινα νερά είναι οργανωμένη κατά σημεία, ενώ φιλοξενεί και κάμπινγκ.
Η Ταβέρνα, που έγινε παραλία Λαχανάδας και μετά Φοινικούντα: Στον πεζόδρομο της Φοινικούντας, ανάμεσα στα διάφορα μαγαζιά, ξεχωρίζει το ωραία διακοσμημένο βιβλιοπωλείο «Το Καραβάκι». Τα ράφια του είναι γεμάτα βιβλία, που δίνουν στον χώρο τη χαρακτηριστική, αγαπημένη μυρωδιά του τυπωμένου χαρτιού. Εκεί θα βρω ακριβώς αυτό που ψάχνω: μια έκδοση για την ιστορία και την καθημερινότητα στη Φοινικούντα. Είναι γραμμένη από έναν γυμνασιάρχη, τον κ. Γιώργο Κούβελα, μετά από ενδελεχείς έρευνες που έχει κάνει. Μέσα από τα γραπτά του, αλλά και από τις συζητήσεις με ηλικιωμένους κατοίκους, θα ξετυλιχτεί το κουβάρι της πρόσφατης ιστορίας του τόπου αυτού.
Το χωριό άρχισε να δημιουργείται μεταξύ 1825 και 1850, όταν κάτοικοι του οικισμού της Λαχανάδας, που ήταν Κρήτες πρόσφυγες, κατέβηκαν στη θάλασσα κι έφτιαξαν σπίτια εκεί. Τον αναπτυσσόμενο αυτόν οικισμό τον είπαν αρχικά Ταβέρνα-από το παράκτιο μαγαζί που είχε ανοίξει ένας ντόπιος, με το παρατσούκλι «Μπαγάσας». Το 1928 μετονομάστηκε σε παραλία Λαχανάδας και το 1930 σε Φοινικούντα. Στις παλιές φωτογραφίες δείχνει πολύ όμορφη με τα σπιτάκια της, την ακτή με τα λίγα κτίσματα, το λιμανάκι και τις ξύλινες χρωματιστές βάρκες. Άρθρα της δεκαετίας του 1970, μάλιστα, γράφουν ότι «τα ψάρια της δεν είναι μόνο φρέσκα, είναι και τα πιο νόστιμα. Λες και τα ‘χεις αλατίσει μες τη θάλασσα.
Ήταν σε εκείνη τη δεκαετία που άρχισε να αναπτύσσεται η Φοινικούντα. Τότε ήρθε, δηλαδή, το ηλεκτρικό και το νερό βρύσης. Τότε ξεκίνησαν να έρχονται «οι τουρίστες με τα σακίδια» και να κατασκηνώνουν στην ακτή, τρώγοντας ό,τι τους σέρβιρε ένα παραλιακό καφενείο, το οποίο είχε και τζουκ μποξ. Τότε το χωριό αριθμούσε 100 σπίτια και 500 ανθρώπους. Και δρόμος δεν υπήρχε-ήταν σαν ένα στεριανό νησί. Οι μεταφορές ανθρώπων και αγαθών γίνονταν με τα καΐκια και τις βάρκες. Μετά έγιναν οι δρόμοι και από το 1980 ο οικισμός άρχισε να αναπτύσσεται. Το 2000, όταν φτιάχτηκε και ο νέος αυτοκινητόδρομος που τον ενώνει με τη Μεθώνη και την Κορώνη, απέκτησε άλλη δυναμική στον τουρισμό.
Όπως και 5 κάμπινγκ, για τα οποία εξακολουθεί να φημίζεται. Σιγά-σιγά, έπειτα, ήρθαν κι όλες οι άλλες τουριστικές υποδομές, που έχουν αναδείξει τη Φοινικούντα σε ένα από τα ωραιότερα και πιο γνωστά παραθαλάσσια θέρετρα της Μεσσηνίας.
Οι παραλίες γύρω από τη Φοινικούντα: Η καλύτερη επιλογή για μπάνιο είναι η μεγάλη ακτή Μαυροβούνι, πλάι ακριβώς στη Φοινικούντα. Στα δυτικά του, πάλι, βρίσκεται η σχετικά ήσυχη αμμουδιά που λέγεται Κουμπάρες, ενώ κοντά της είναι και η παραλία Λάμπες. | Στα ανατολικά της Φοινικούντας υπάρχει η Λούτσα και μετά το Καντούνι: μια μικρή παραλία με άμμο, ωραία διάφανα νερά κι ένα ποταμάκι, την οποία περιβάλλουν δασωμένα βράχια. Πρόκειται για μια καθαρά οικογενειακή παραλία, όπου έχουν στηθεί και κάποια τροχόσπιτα. Πιο ψηλά, στα βράχια της ακτής, θα διακρίνετε και μια κυλινδρική βίγλα. Θεωρείται πως ήταν τμήμα ενός οργανωμένου συστήματος από παρατηρητήρια-φρυκτωρίες, μέσω των οποίων επικοινωνούσαν κάποτε τα κάστρα της Κορώνης και της Μεθώνης.
Προς τα νότια, τώρα, θα βρείτε το Μεγάλο και το Μικρό Μαράθι. Δύο όμορφες παραλίες, χωρίς υποδομές, στις οποίες, εναλλακτικά, μπορείτε να πάτε και με σκάφος, ξεκινώντας από τη Φοινικούντα. | Επίσης, με σκάφος μπορείτε να φτάσετε στο νησί Σαπιέντζα, για να κολυμπήσετε στη μικρή παραλία της Άμμου. Έχει πρασινογάλανα νερά και το μπάνιο εκεί είναι αληθινή απόλαυση.
Προτάσεις διαμονής | «Viva Mare Foinikounta»: Τετράστερο ξενοδοχείο με πισίνα, pool bar και κτίσματα φτιαγμένα έτσι ώστε να δημιουργούν μικρές «γειτονιές». Φιλοξενούν εξοπλισμένα διαμερίσματα και στούντιο, με λιτή διακόσμηση και χρωματιστές πινελιές. Έχουν μπαλκόνια με θέα στη θάλασσα. | «Paradise Resort»: Ξενοδοχείο 4 αστέρων με δωμάτια, διαμερίσματα και σουίτες. Είναι απλά και μοντέρνα διακοσμημένα και διαθέτουν μπαλκόνια με θέα στη θάλασσα ή στην πισίνα και στους κήπους. Λειτουργεί εστιατόριο με μενού μεσογειακής κουζίνας, cocktail bar, καθώς και παιδότοπος. | «Estia»: Καλοφτιαγμένη μικρή μονάδα, στο κέντρο της Φοινικούντας. Με σουίτα και στούντιο πλήρως εξοπλισμένα-και με μπαλκόνια. | «Panorama Resort»: Νεόκτιστο ξενοδοχείο με πισίνα και 38 επιπλωμένα διαμερίσματα. | «Golden Sun»: Σε απόσταση αναπνοής από τη θάλασσα, με πισίνα και απλά διακοσμημένα δωμάτια.
Προτάσεις φαγητού | «Έλενα»: Την ιστορική ταβέρνα έφτιαξε η κυρία Έλενα και η οικογένειά της, πριν από 42 χρόνια. Eκεί μαγείρευε με τα χεράκια της λαχταριστά γεμιστά, μπριάμ, μουσακά, παστίτσιο, τουρλού, κατσικάκι στον φούρνο, γουρουνόπουλο και τους περίφημους κολοκυθοανθούς της. Ο σύζυγός της έφερνε τα ψάρια κι έπαιζε μπουζουκάκι. Η κυρία Έλενα μπορεί να μας άφησε, ωστόσο η φήμη του οικογενειακού της εστιατορίου παραμένει μεγάλη. Και η θέα από τις βεράντες ανεπανάληπτη. Ο Ηλίας Τσώνης, ιδιοκτήτης του μαγαζιού και γιος της Έλενας, θα σας δώσει όλες τις πληροφορίες για το χωριό, την οικογένειά του και τη ζωή τους. Μάλιστα, μας διάβασε κι ένα ωραίο λογοτεχνικό κείμενο για όλα αυτά, που μπορείτε να το βρείτε και στην ιστοσελίδα του μαγαζιού.
Ο γιος του ο Νίκος, εντωμεταξύ, είναι τώρα επιβλέπων υπεύθυνος για την κουζίνα, καθώς έχει κάνει τις σχετικές σπουδές. Το μενού έχει ως βάση την ελληνική, παραδοσιακή κουζίνα. Έχουν δικό τους μποστάνι, ενώ προμηθεύονται φρέσκα ψάρια και θαλασσινά από τα καΐκια της Φοινικούντας. Μεταξύ άλλων, ξεχωρίζει η πεντανόστιμη ψαρόσουπα, τα λαδερά και το γουρουνόπουλο στον φούρνο «με κάποια μυστικά που έχουμε για να το κάνουμε τραγανό», όπως λέει ο κύριος Ηλίας. Σερβίρουν επίσης εξαιρετική ταραμοσαλάτα, φρέσκο τόνο σουβλάκι, σαρδέλα στα κάρβουνα και μια μοναδική συνταγή: γόπα φιλέτο τηγανητή με σκορδαλιά και σάλτσα τομάτας. Εμφιαλώνουν και δικό τους κρασί, μάλιστα-αλλά διαθέτουν και λίστα. Η «Έλενα» μένει ανοιχτά από Απρίλιο έως μέσα Νοεμβρίου και τον χειμώνα λειτουργεί τα Σαββατοκύριακα.
«Διόνυσος»: Στο λιμανάκι του οικισμού, με ελληνική κουζίνα και πιάτα βίγκαν. Δοκιμάστε τη γουρουνοπούλα στη σούβλα. | «Yialo Yialo»: Ένα καφέ-εστιατόριο πάνω στην παραλία του οικισμού, με νόστιμες μακαρονάδες, θαλασσινά, μαγειρευτά και πλούσιες σαλάτες. Ξεχωρίζει για το σέρβις του. | «Αλμυρό-Γλυκό»: Πάνω στην παραλία, με ξύλινα ντεκ και ψηλούς φοίνικες. Σερβίρει νόστιμες κρέπες, βάφλες, παγωτό, καφέ και κοκτέιλς, ενώ διοργανώνει και συναυλιακές βραδιές.
«Διόνυσος»: Στο λιμανάκι του οικισμού, με ελληνική κουζίνα και πιάτα βίγκαν. Δοκιμάστε τη γουρουνοπούλα στη σούβλα. | «Yialo Yialo»: Ένα καφέ-εστιατόριο πάνω στην παραλία του οικισμού, με νόστιμες μακαρονάδες, θαλασσινά, μαγειρευτά και πλούσιες σαλάτες. Ξεχωρίζει για το σέρβις του. | «Αλμυρό-Γλυκό»: Πάνω στην παραλία, με ξύλινα ντεκ και ψηλούς φοίνικες. Σερβίρει νόστιμες κρέπες, βάφλες, παγωτό, καφέ και κοκτέιλς, ενώ διοργανώνει και συναυλιακές βραδιές.
