Βρίσκεται στις δυτικές πλαγιές του Ελικώνα, πάνω από το χωριό Δομβραίνα, σε υψόμετρο περίπου 700 μέτρων. Η ημερομηνία ίδρυσής της ανάγεται στον 12ο αιώνα. H μονή πέρασε από σημαντικές ανακαινίσεις τον 17ο και τον 19ο αιώνα, με τη δημιουργία τοιχογραφιών και την κατασκευή ενός περίτεχνου ξυλόγλυπτου τέμπλου.
Πέρα από το πνευματικό της έργο, η μονή έπαιξε σημαντικό εθνικό ρόλο κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας και της Κατοχής: ενίσχυσε τον Καραϊσκάκη στη μάχη της Δομβραίνας, υπέστη καταστροφές από τους Τούρκους το 1826 και έχασε μέρος της μονής και μοναχούς της κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής. Το 1992 η μονή ανασυστάθηκε, με άνδρες μοναχούς, οι οποίοι ξεκίνησαν το επίπονο έργο της ανακαίνισης του εγκαταλελειμμένου μοναστηριού, δημιουργώντας έναν προσκυνηματικό τόπο γαλήνης μόλις 40 χιλιόμετρα μακριά από τη Θήβα.
