Έχει πλούσια ιστορική και θρησκευτική σημασία και βρίσκεται βόρεια των Ψαχνών, κρυμμένη στην καρδιά ενός λόφου σε υψόμετρο 285 μέτρων και σε απόσταση περίπου 20 χιλιομέτρων από τη Χαλκίδα. Σύμφωνα με την παράδοση, το μοναστήρι ιδρύθηκε γύρω στον 12ο αιώνα από δύο αδελφούς, οι οποίοι ανακάλυψαν μια εικόνα τας Παναγίας. Το μοναστήρι γνώρισε μέρες ακμής, διαθέτοντας σημαντική περιουσία και φιλοξενώντας έως και 48 μοναχούς το 1828.
Παρ' όλα αυτά, δέχτηκε επιθέσεις και υπέστη λεηλασίες και πυρπόληση από τους Τούρκους αλλά και τους Γερμανούς το 1944 όπου καταστράφηκαν σημαντικά κειμήλια. Σώζονται τοιχογραφίες και μία πλούσια συλλογή ιστορικών έργων στη βιβλιοθήκη. Το μοναστήρι τιμά την εορτή της Κοίμησης της Θεοτόκου (15 Αυγούστου) και την εορτή του Αγίου Παρθενίου, επισκόπου Λαμψάκου (7 Φεβρουαρίου).
