Είναι τέτοια η ποικιλομορφία των ελληνικών παραλιών, τέτοια η συναρπαστική εναλλαγή τους, που ό,τι έχει γραφτεί και ειπωθεί για αυτές δικαιολογείται. Αυτό που δεν δικαιολογείται είναι η εμμονή-που αποβαίνει ψυχαναγκασμός για πολλούς-να αποθεώνoνται και να ανεβαίνουν στην κορυφή του ψηφιακού κόσμου παραλίες που είναι συναρπαστικές μόνο στις φωτογραφίες. Αυτή η καρτποσταλική λογική που έχει επικρατήσει στο ταξιδιωτικό σύμπαν και πριμοδοτεί την εικόνα από την ουσία με τέτοια επιφανειακότητα που θυμίζει λουόμενη που κολυμπάει χωρίς να βρέχει τα μαλλιά της ή κολυμβητή που κάνει βουτιές με κλειστά τα μάτια.
Η επικράτηση της εικόνας σε όλη τη μοντέρνα κουλτούρα είναι δεδομένη, αλλά στο απόλυτο debate του ελληνικού καλοκαιριού, η εικόνα αυτή θα μπορούσε να είναι διαφορετική. Να έχει λίγο περισσότερο βάθος πεδίου και να απεικονίζει έστω και νοητά την αίσθηση που μεταδίδει η παραλία. Το πώς μας κάνει να νιώθουμε όταν την περπατάμε και όταν χαιρόμαστε τα νερά της. Πίσω από το βόρειο τέρμα της παραλίας Λίγκρες, κι ανατολικά από τη γειτονική ακτή Γλίμα υπάρχει η παραλία Κατσούνι, που υπάγεται στο χωριό Αγαλιανός του νομού Ρεθύμνου. Το Κατσούνι, γνωστότερο στους ντόπιους κι ως Κατσούνη, προτιμάται κυρίως από γυμνιστές, καθώς είναι παντελώς απόμερο.
Η παραλία Κατσούνι είναι αμμουδερή κι έχει καθαρά νερά και μεγάλους βράχους που υψώνονται τριγύρω της. Η παραλία Κατσούνι είναι ανοργάνωτη, αλλά κοντά στον οικισμό της Αγίας Φωτεινής μπορείτε να βρείτε μερικά ενοικιαζόμενα δωμάτια και κάποια παραδοσιακά ταβερνάκια.
