Είναι τέτοια η ποικιλομορφία των ελληνικών παραλιών, τέτοια η συναρπαστική εναλλαγή τους, που ό,τι έχει γραφτεί και ειπωθεί για αυτές δικαιολογείται. Αυτό που δεν δικαιολογείται είναι η εμμονή-που αποβαίνει ψυχαναγκασμός για πολλούς-να αποθεώνoνται και να ανεβαίνουν στην κορυφή του ψηφιακού κόσμου παραλίες που είναι συναρπαστικές μόνο στις φωτογραφίες. Αυτή η καρτποσταλική λογική που έχει επικρατήσει στο ταξιδιωτικό σύμπαν και πριμοδοτεί την εικόνα από την ουσία με τέτοια επιφανειακότητα που θυμίζει λουόμενη που κολυμπάει χωρίς να βρέχει τα μαλλιά της ή κολυμβητή που κάνει βουτιές με κλειστά τα μάτια.
Η επικράτηση της εικόνας σε όλη τη μοντέρνα κουλτούρα είναι δεδομένη, αλλά στο απόλυτο debate του ελληνικού καλοκαιριού, η εικόνα αυτή θα μπορούσε να είναι διαφορετική. Να έχει λίγο περισσότερο βάθος πεδίου και να απεικονίζει έστω και νοητά την αίσθηση που μεταδίδει η παραλία. Το πώς μας κάνει να νιώθουμε όταν την περπατάμε και όταν χαιρόμαστε τα νερά της. Δίπλα από την παραλία Πλακιά, σε απόσταση περίπου 45 χιλιομέτρων από το Ρέθυμνο, και σχεδόν 2 χιλιομέτρων από το χωριό Ροδάκινο του νομού Ρεθύμνου, βρίσκεται η παραλία Παλίγκρεμνος.
Ο Παλίγκρεμνος ή Γονατές όπως αλλιώς είναι γνωστός, είναι μια παραλία με άμμο, άρτια οργανωμένη, κι έχει πεντακάθαρα νερά. Στην παραλία του Παλίγκρεμνου, όταν έχει πανσέληνο, βγαίνουν στην άμμο μεγάλα καλαμάρια, τα οποία οι κάτοικοι μαζεύουν με μακριές βέργες. Το κομμάτι αυτό της παραλίας του Παλίγκρεμνου προτιμούν οι γυμνιστές. Πολύ κοντά στον Παλίγκρεμνο, ακολουθώντας πορεία προς τα ανατολικά, βρίσκεται η παραλία Πειρατικό Φιόρδ.
