Σαν σημαιοφόροι στην παρέλαση ξεχωρίζουν τα εντυπωσιακά κτίρια που εκπροσωπούν το παρελθόν της πόλης. Μαζί με λίγα ακόμη, σώθηκαν από τους καταστροφικούς σεισμούς (1954-57) που κατέστρεψαν την πόλη μαζί με τα διώροφα και τριώροφα νεοκλασικά της. Χάρη στις αναπλάσεις και την επανάχρησή τους ζωντάνεψαν διατηρώντας τα στοιχεία που τα κάνουν ξεχωριστά. Τα σύνολα των κτιρίων που έδωσαν στον Βόλο την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική του ταυτότητα στις αρχές του 20ού αιώνα, ήταν το αποτέλεσμα τριών παραγόντων: της οικονομικής ανάπτυξης και ευμάρειας, της ανερχόμενης αστικής τάξης και της πηλιορείτικης παράδοσης. Έτσι, οι αρχιτέκτονες της εποχής συνδύασαν τα κυρίαρχα ευρωπαϊκά ρεύματα -τον εκλεκτικισμό, το νεομπαρόκ, τον ακαδημαϊκό νεοκλασικισμό, το art nouveau του 1910-1920, την art deco, και την αρχιτεκτονική των οικισμών του Πηλίου.
Από την Αίγλη και την Αργώ μέχρι το κτίριο Παπαστράτου: Ξεκινήστε τη βόλτα από το ιστορικό ξενοδοχείο Αίγλη, ένα εξαιρετικό δείγμα art nouveau των αρχών του 20ού αιώνα. Από το 1990 ήταν ενωμένο με το γειτονικό Παλλάς (που εγκαινιάστηκε το 1928), μέσω της στοάς Σκρέτα. Ανακαινίστηκαν και τα δύο το 2012 και το 2016 και μαζί αποτελούν το ξενοδοχείο. Λίγο πιο κάτω θα βρείτε την Αργώ, τοπόσημο του Βόλου και πιστό αντίγραφο του περίφημου πλοίου της Αργοναυτικής εκστρατείας. Το υπογράφει ο γλύπτης Νικόλας. Κατά τη μυθολογία, το πεντηκόντορο σκαρί είχε κατασκευαστεί με ξύλο πεύκης του Πηλίου από τον Άργο, ξάδερφο του Ιάσονα. Ο αρχιτεχνίτης της θεάς Αθηνάς ακολούθησε πιστά τις οδηγίες της και το πλοίο ναυπηγήθηκε στην παραλία με το όνομα Παγασαί Μαγνήτιδες.
Συνεχίζοντας στον παραλιακό πεζόδρομο των Αργοναυτών, ανάμεσα στα πολύβουα τσιπουράδικα και τα καφέ, θα ξεχωρίσετε το νεοκλασικό κτίριο που εγκαινιάστηκε το 1935 για να στεγάσει την Τράπεζα της Ελλάδας. Εκτείνεται σε ένα οικοδομικό τετράγωνο, έχει μαρμάρινο κλιμακοστάσιο και ιωνικούς κίονες. Ανήκει στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Δίπλα του υψώνεται το εντυπωσιακό Αχίλλειον. Κτισμένο το 1925, άρχισε να λειτουργεί το 1928 ως κινηματοθέατρο. Ήταν το τελευταίο έργο του Βολιώτη αρχιτέκτονα Κ. Χατζηαργύρη, υπερσύγχρονο για την εποχή του, με συρόμενη σκεπή για το καλοκαίρι. Σημαντικό τοπόσημο, έχει χαρακτηριστεί Έργο Τέχνης και Ιστορικό Διατηρητέο Μνημείο. Η πρόσοψη του φουαγιέ με το χαρακτηριστικό μπορντώ χρώμα (αγαπημένο του νεοκλασικισμού) και τα Art Deco μοτίβα, επανασχεδιάστηκε πρόσφατα από το Circus Desing Studio. Η εσωτερική διακόσμηση του καφέ-μπαρ-μπιστρό, παραπέμπει στο παλιό φουαγιέ όπου συγκεντρώνονταν οι θεατές πριν από τις παραστάσεις για να πάρουν ένα απεριτίφ. Το κινηματοθέατρο Αχίλλειον, με χωριστή είσοδο, λειτουργεί ως πολυχώρος πολιτισμού. Έχει δύο αίθουσες που φιλοξενούν παραστάσεις όπερας, χορού και θεάτρου, προβολές, εκδηλώσεις, διαλέξεις κ.ά.
Το κτίριο Παπαστράτου, που το έχετε ήδη προσέξει από μακριά, φαίνεται ακόμη πιο εντυπωσιακό όσο το πλησιάζετε. Το εμβληματικό βιομηχανικό μνημείο με τους χαρακτηριστικούς τρούλους έχει γίνει το έμβλημα του Βόλου, μαζί με την Αργώ. Στέγαζε την καπναποθήκη Παπαστράτου από το 1935, αγοράστηκε και ανακαινίστηκε από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και φιλοξενεί την Πρυτανεία και διοικητικές υπηρεσίες.
Στο «Κορδόνι» και τον Άγιο Κωνσταντίνο: Κάντε στάση στο σημείο αυτό, μαζί με τις παρέες των φοιτητών που δίνουν ραντεβού, πίνουν καφέ στα όρθια, συζητάνε και ατενίζουν τη θάλασσα. Από εδώ θα τραβήξετε πανοραμικές φωτογραφίες και βίντεο όλης της παραλίας του Βόλου μέχρι το λιμάνι. Θα γίνονται όλο και καλύτερες, μόλις περάσετε το γεφυράκι και περπατήσετε στο «Κορδόνι», όπως λένε οι Βολιώτες τον μακρύ κυματοθραύστη που εισχωρεί στη θάλασσα για να καταλήξει στον φάρο. Στο δειλινό, το φως του ήλιου βάφει την παραλία με χρυσά χρώματα και τη νύχτα τα φώτα της πόλης καθρεφτίζονται στα μαύρα νερά. Συνεχίζοντας θα κάνετε τον περίπατο που αγαπούν και οι Βολιώτες προς το πάρκο του Αγίου Κωνσταντίνου: μια μικρή αστική «όαση» με δέντρα και παγκάκια, όπου τα καλοκαίρια γίνονται εκδηλώσεις.
Ο ναός του Αγίου Κωνσταντίνου έδωσε το όνομά του στο πάρκο και τη γύρω συνοικία. Η τρίκλιτη βασιλική θεωρείται ένα από τα αριστουργήματα της σύγχρονης ελληνικής ναοδομίας. Σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Αριστοτέλη Ζάχο, εγκαινιάστηκε το 1936 και έχει επιρροές από παλαιοχριστιανικά πρότυπα ελληνιστικού τύπου, όπως η Αχειροποίητος της Θεσσαλονίκης. Η πρόσοψη της εκκλησίας καλύπτεται από λιθοδομή, έχει μαρμάρινους κίονες κορινθιακού ρυθμού, τοξωτά υπέρθυρα και βυζαντινά κεραμίδια. Στο εσωτερικό, ο μεγάλος πολυέλαιος και τα βιτρό δημιουργούν έναν μυσταγωγικό φωτισμό. Θα δείτε ενδιαφέρουσες αγιογραφίες, κειμήλια, και την Αγία Τράπεζα πάνω από την οποία υψώνεται ένα μαρμάρινο κιβώριο, από τα ελάχιστα δείγματα στην Ελλάδα.
Προς τον Άναυρο: Από τον Άγιο Κωνσταντίνο αξίζει να συνεχίσετε το περπάτημα προς τον Άναυρο, κάνοντας μια στάση για καφέ στο πολυτελές Ξενία, που υψώνεται μπροστά στη θάλασσα. Ξεκίνησε να λειτουργεί το 1961, το σχεδίασε ο αρχιτέκτονας του ΕΟΤ Κώστας Σταμάτης και η αρχιτεκτονική του ακολουθεί το ρεύμα του μοντερνισμού. Η παραθαλάσσια ζώνη από τον Άγιο Κωνσταντίνο μέχρι τον Άναυρο αναπλάστηκε το 1985 ως πάρκο-περίπατος. H χαρακτηριστική υπαίθρια γλυπτοθήκη περιλαμβάνει έργα Ευρωπαίων καλλιτεχνών που ήρθαν το 1988, τα δημιούργησαν και τα άφησαν στην πόλη.
Στο τέλος του πάρκου βρίσκεται το σπίτι-μουσείο του λαογράφου και μελετητή του παραδοσιακού πολιτισμού Κίτσου Μακρή. Κτίστηκε το 1955 με πηλιορείτικη αρχιτεκτονική, σε σχέδια του αρχιτέκτονα Αργύρη Φιλιππίδη. Το εσωτερικό του εντυπωσιάζει με τις τοιχογραφίες, τις οροφογραφίες, τα ψηφιδωτά που είναι εμπνευσμένα από τα τοπία του Πηλίου, και τις ξυλόγλυπτες οροφές. Η συλλογή του Μακρή περιλαμβάνει έργα και αντικείμενα λαϊκών δημιουργών που έζησαν στο Πήλιο από τον 18ο έως τον 20ο αιώνα. Αξίζει να έρθετε και μόνο για να θαυμάσετε τα 25 έργα του περίφημου λαϊκού ζωγράφου Θεόφιλου (Χατζημιχαήλ). Από το 1997 το μουσείο λειτουργεί ως Παράρτημα της Βιβλιοθήκης & Κέντρου Πληροφόρησης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. (Ανοιχτό κάθε μέρα, εκτός Σαββατοκύριακο).
Επιστροφή στην αφετηρία. Εάν έχει ήδη πάει μεσημέρι, τα 25αράκια στα παραλιακά τσιπουράδικα περιμένουν ήδη στα τραπέζια τους Βολιώτες που κάνουν διάλειμμα από τη δουλειά και τους επισκέπτες που είναι μυημένοι στην «τελετουργία» της τσιπουροποσίας. Οι μεζέδες καταφθάνουν, τα ποτήρια τσουγκρίζουν. Γουλιά γουλιά, ώρα με την ώρα, ο Βόλος σας ανοίγει την καρδιά του.
