Σεπτέμβρης μήνας, κατακαλόκαιρο ακόμη με τα νέα κλιματικά δεδομένα, και στο Πήλιο ρίχνει μια γλυκιά, ποτιστική βροχή-βάλσαμο, η οποία μας ακινητοποιεί στον Άγιο Λαυρέντιο. H γη ζωντανεύει από την ακινησία της ζέστης των προηγούμενων ημερών, τα δέντρα μοιάζουν πιο πράσινα από ποτέ, ο τόπος μοσχοβολά γη και βρεγμένο καλντερίμι. «'Ετσι ρίχνει εδώ συνέχεια, ακόμη και τον Αύγουστο», μας λένε ο Γιάννης Κουτρουλής και η Κατερίνα Γκόλια, ιδιοκτήτες του καφενείου «Ήρθαμε και Δέσαμε», όπου βρίσκουμε απάγκιο.
Γι' αυτό το Πήλιο είναι το Πήλιο που ξέρουμε, με τα πυκνά δάση που κρύβουν τον ουρανό, με τα οπωροφόρα δέντρα που δίνουν απλόχερα τους καρπούς τους, με τις γιγαντιαίες φτέρες, οι οποίες είναι τόσο πολλές που ανάγκασαν τους Πηλιορείτες να βρουν τρόπο να τις τρώνε, και με τους κισσούς που αγκαλιάζουν ασφυκτικά τους θεόρατους πλατάνους σε ρεματιές και πλατείες. Τι θα ήταν το Πήλιο χωρίς τη βλάστησή του; Ίσως λιγότερο δημοφιλές, υποπτεύομαι. Ο Άγιος Λαυρέντιος, βέβαια, δεν συγκαταλέγεται στους προορισμούς με τη μεγαλύτερη επισκεψιμότητα και γι' αυτό ακριβώς είναι τόσο όμορφος, γεμάτος με παλιά αρχοντικά, σκεπές από σχιστόλιθο, βρύσες και πυκνά καλντερίμια.
Μάλιστα στο χωριό των 140 κατοίκων, που απέχει μόλις 20 χλμ. από τον Βόλο, χάνεις στ' αλήθεια την αίσθηση του χρόνου, καθώς ούτε αυτοκίνητα κυκλοφορούν στο εσωτερικό του ούτε τουριστικά καταστήματα προσβάλλουν την αισθητική του. Ακμαίο κεφαλοχώρι κάποτε, πήρε το όνομά του από τον Αγιορείτη μοναχό Λαυρέντιο, ο οποίος το 1378 έκτισε και το μοναστήρι που βλέπουμε σήμερα στη θέση παλαιότερου (κατοικείται από τρεις μοναχές και είναι επισκέψιμο). Είναι ήσυχο μέρος ο Άγιος Λαυρέντιος, η μόνη ίσως εποχή που συγκεντρώνει αρκετό κόσμο είναι κατά τη διάρκεια του πολυήμερου καλοκαιρινού φεστιβάλ του Αυγούστου, που του έδωσε και το προσωνύμιο «Μουσικό Χωριό».
Τότε, δεκάδες μουσικοί-δάσκαλοι και μαθητές-πραγματοποιούν εδώ workshops και εκδηλώσεις, γεμίζοντας τα σοκάκια με νότες. Τον υπόλοιπο χρόνο το χωριό είναι ό,τι χρειάζεται κανείς για ένα απολαυστικό Σαββατοκύριακο. Μην παραλείψετε να δείτε το ηλιοβασίλεμα από την πλατεία Χατζίνη, όπου βουνό και θάλασσα συνυπάρχουν στο κάδρο την ίδια στιγμή, αλλά και να πεζοπορήσετε στην πλούσια φύση που περιβάλλει τον οικισμό: στο μονοπάτι που οδηγεί στον Άγιο Βλάσιο (περίπου 40 λεπτά), όπου θα συναντήσετε το εκκλησάκι του Αϊ-Γιάννη μέσα στη ρεματιά με τις βάθρες, ή σε εκείνο που οδηγεί στο γειτονικό χωριό Δράκεια (επίσης 40 λεπτά). Αν το προτιμάτε δε, μπορείτε να απολαύσετε τη φύση ιππεύοντας με τα άλογα της Ιππ'Οασις ( τηλ. 6973-718928).
Κείμενο
ΟΛΓΑ ΧΑΡΑΜΗ
