Παρά την αναγνωρισιμότητα αυτή, όμως, ή τα πλήθη επισκεπτών που καταφτάνουν κάθε καλοκαίρι, ορισμένες γωνιές της Σκιάθου παραμένουν λιγότερο γνωστές, αφού τις ξέρουν μόνο όσοι την έχουν τριγυρίσει, κινούμενοι δηλαδή και έξω από την εμβέλεια των πιο διάσημων παραλιών (π.χ. Κουκουναριές). Μια τέτοια περίπτωση είναι και η γραφική, απόμερη ακτή του Κάστρου, στο βορειότερο άκρο του νησιού. Η περιοχή, φυσικά, δεν είναι άγνωστη, αφού εκεί βρίσκεται η παλιά καστροπολιτεία της Σκιάθου, που χρονολογείται στη βυζαντινή εποχή και θεωρείται αξιοθέατο. Αλλά η παραλία κάτω από τα επιβλητικά ερείπια δεν είναι αναλόγως γνωστή, καθώς η πρόσβαση εκεί δεν θεωρείται ιδιαίτερα εύκολη.
Η ακτή της παλιάς, μεσαιωνικής πολιτείας: Όπως είπαμε, η παραλία Κάστρο βρίσκεται στο βορειότερο άκρο της Σκιάθου και πήρε το όνομά της από τη μεσαιωνική, τειχισμένη πόλη της Σκιάθου, που ιδρύθηκε εδώ το 1360, πάνω σε βραχώδες ακρωτήρι. Πρόκειται για θέση με φυσική οχύρωση, η οποία περιβάλλεται από τρεις πλευρές απόκρημνων βράχων, με αποτέλεσμα να μη χρειαστεί παρά χαμηλά τείχη σε αυτά τα σημεία: το κυρίως φρούριο υψώθηκε στα νότια, όπου βρισκόταν και η μοναδική είσοδος, προστατευμένη από συρτή γέφυρα και ζεματίστρα.
Η επιλογή των τότε κατοίκων ήταν στοχευμένη, γιατί αναζητούσαν μια νέα τοποθεσία για την πόλη τους, μετά τις μεγάλες καταστροφές που είχε υποστεί η παράκτια προκάτοχός της από τους Τούρκους πειρατές. Ύστερα από την Άλωση της Κωνσταντινούπολης (1453) το νησί πέρασε στα χέρια των Βενετών, οι οποίοι υπήρξαν καταπιεστικοί δυνάστες. Έτσι, όταν εμφανίστηκε ο στόλος του Οθωμανού ναυάρχου Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα, αρχίζοντας πολιορκία στο Κάστρο, οι κάτοικοι εξεγέρθηκαν, σκότωσαν τον Ενετό διοικητή και παραδόθηκαν, ελπίζοντας σε ευνοϊκή μεταχείριση. Την οποία, όμως, δεν βρήκαν.
Τελικά, το 1829 η Σκιάθος εντάχθηκε στο υπό σχηματισμό ελληνικό κράτος, οπότε το Κάστρο εγκαταλείφθηκε (συνέχισαν να λειτουργούν μόνο δύο εκκλησίες): ο πληθυσμός του επανίδρυσε την πόλη της Σκιάθου στην παλαιότερή της (και σημερινή) τοποθεσία. Πλέον, ο χώρος της μεσαιωνικής πολιτείας αποτελεί προστατευόμενη περιοχή, έκτασης περίπου 25 στρεμμάτων. Γενικώς είναι επισκέψιμη-μια ξεχωριστή εμπειρία, με θεαματική θέα στα απέναντι Καστρονήσια και στο Αιγαίο-εκτός από περιόδους που γίνονται εκτεταμένες εργασίες συντήρησης στον χώρο.
Η απόμερη ακτή του Κάστρου, τώρα, θεωρείται μία από τις πιο ξεχωριστές και ήσυχες της Σκιάθου. Δεν είναι μεγάλη σε μέγεθος, πλαισιώνεται από βραχώδεις γκρεμούς μα και άφθονο πράσινο (η βλάστηση, όπως άλλωστε και σε όλο το νησί, έχει έντονη παρουσία) και αποτελείται από γκριζωπή άμμο ανάκατη με ψιλά βότσαλα. Τα νερά είναι καθαρά, βαθιά και γαλανά και το κολύμπι εδώ είναι εμπειρία μοναδική, λόγω της φοβερής θέας στη μεσαιωνική πολιτεία από πάνω και στο εκκλησάκι της Γέννησης του Χριστού που δεσπόζει χτισμένο στον βράχο (πρόκειται για μονόχωρη βασιλική, με υποβλητικό εσωτερικό, το οποίο θα σας θυμίσει περιγραφές από διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη).
Μια τέτοια παραλία, φυσικά, είναι ανοργάνωτη, οπότε αν αποζητάτε μια ομπρέλα θα πρέπει να φροντίσετε να την έχετε μαζί σας και να τη στήσετε. Άλλες προμήθειες, ωστόσο, δεν χρειάζεται να κουβαλήσετε, καθώς κατά τη θερινή περίοδο θα βρείτε εκεί το μαγαζί «Kastro Beach», το οποίο λειτουργεί από το πρωί ως τη δύση του ηλίου, προσφέροντας ωραία σκιά, νερό, καφέ, αναψυκτικά και (φρέσκα) κρύα σάντουιτς για σνακ. Τα μεσημέρια, επίσης, πάντα κάτι μαγειρεύουν, σε στυλ μεζέ.
Όσοι έχουν έρθει πολλές φορές εδώ, μάλιστα, προτείνουν να εντοπίσετε το μονοπάτι που βρίσκεται πίσω από το «Kastro Beach» και να το ακολουθήσετε, μπαίνοντας στο δασάκι της ακτής: σε κάποιο σημείο θα φτάσετε σε έναν παλιό νερόμυλο, μέσα από μια εύκολη και σύντομη διαδρομή. Τέλος, αν σκοπεύετε να κολυμπήσετε ερχόμενοι στο Κάστρο, καλό είναι να λάβετε υπόψη σας το δελτίο καιρού, ώστε να εξασφαλίσετε ότι θα βρείτε ήσυχη τη θάλασσα: αν οι άνεμοι δεν φυσούν νότιοι, δυτικοί, νοτιοδυτικοί ή νοτιοανατολικοί, ίσως να προγραμματίσετε την εκδρομή σας για κάποια άλλη μέρα.
Πώς θα έρθετε εδώ: Όπως είπαμε και στην αρχή, η πρόσβαση στην παραλία Κάστρο είναι κάπως περιορισμένη, αφού εδώ έρχεται κανείς μόνο δια θαλάσσης ή πεζοπορώντας. Ο πιο εύκολος τρόπος μετάβασης είναι βέβαια ο πρώτος, τον οποίον εξασφαλίζουν οι λεγόμενες «λάντζες» των ντόπιων: τα μικρά πλοιάρια, δηλαδή, που κατά τη θερινή σεζόν αναχωρούν σε καθημερινή βάση από την παλιά παραλία της πόλης της Σκιάθου προς το Κάστρο και τα γειτονικά Λαλάρια. Εναλλακτικά, βέβαια, υπάρχουν και τα καραβάκια που διοργανώνουν ειδικές διαδρομές, κάνοντας τον γύρο του νησιού. Το μόνο μειονέκτημα αυτής της μεθόδου είναι ότι θα πρέπει να ακολουθήσετε το προκαθορισμένο ωράριο των δρομολογίων, οπότε ο χρόνος σας δεν θα είναι άπλετος.
Ο δεύτερος τρόπος περιλαμβάνει έναν συνδυασμό οδήγησης και πεζοπορίας. Με δεδομένο, δηλαδή, ότι οι περισσότεροι επισκέπτες εδρεύουν στην πόλη της Σκιάθου, είναι από εκεί όπου θα ξεκινήσετε με το αυτοκίνητό σας, βγαίνοντας στον κεντρικό δρόμο του νησιού-ο οποίος είναι ασφαλτοστρωμένος. Θα κινηθείτε λοιπόν προς τα βόρεια, διανύοντας περίπου 12 χιλιόμετρα πριν φτάσετε στο ξωκλήσι της Παναγίας του Καρδάση, όπου σταματάει η άσφαλτος. Από εκεί αρχίζει ένα πετρόχτιστο καλντερίμι, που οδηγεί στο μεσαιωνικό κάστρο. Ορισμένοι επιλέγουν να περάσουν το καλντερίμι με το αμάξι τους, παρκάροντας στο τέλος του, στην εκκλησία του Άη-Γιάννη, ακριβώς έξω από το Κάστρο.
Επειδή όμως είναι στενό και επειδή το καλοκαίρι μπορεί να παρατηρηθεί συμφόρηση (σε αρκετά σημεία είναι αδύνατη η διασταύρωση δύο οχημάτων), οι περισσότεροι παρκάρουν στην Παναγία του Καρδάση και το διασχίζουν περπατώντας: θα σας πάρει 30 με 35 λεπτά. Από το Κάστρο, τώρα, θα δείτε το μονοπάτι που κατηφορίζει προς την ομώνυμη παραλία, το οποίο έχει σκαλοπάτια και θα σας οδηγήσει σε αυτήν μέσα σε περίπου 15-20 λεπτά. Υπολογίστε, βέβαια, ότι θα χρειαστεί να επιστρέψετε από την ίδια διαδρομή, που θα είναι ανηφορική.
